Hoosbuien, hagelbuien, zo hard dat de putdeksels omhoog kwamen. Dan moet je echt karakter tonen, en telkens je grenzen verleggen wat ik ook moest tijdens mijn transtie. In Dag 2 schreef ik al, dat ik het somber in  zag voor vandaag. Maar na mijn massage, mijn blaren behandeling, een pilletje voor de pijn en daardoor goed kunnende slapen, werd ik  om half vier fris wakker. Tijdens het verzorgen van mijn voeten hoorde ik het buiten al stort regenen, dus maar meteen mijn regenkleding aan gedaan.

Om 06.45 uur begon ik dus helemaal opgepept aan Dag 3. Ik had voor mijzelf al besloten dat ik deze dag alleen zou lopen, dat gaat mij toch het beste af. De eerste kilometers nog heel even met Kelly en Marcella, en toen gas er op. Het liep heerlijk en ik was echt aan het genieten, zeker van de mensen, die ons wandelaars urenlang aanmoedigen en ook de regen trotseren.  Want die regen kwam er aan, ik zag de bui al hangen aan de andere kant van de maas, dus boven Cuijk. En toen de eerste druppels kwamen, op een beschut plaatsje gauw mijn regenbroek aan en de poncho  er over, en weer op pad…… Trouwens, als je zo dan iedereen ziet lopen zou je denken dat het boerka verbod is opgegeven, maar dat terzijde….Het was bar en boos, en dan ook nog over een stuk onverhard gedeelte, leuk was anders. Ik heb er echt over gedacht om nu toch echt af te haken, naar huis bellen en zeggen haal mij maar op. Want als je natte kousen en schoenen hebt, zakt je humeur dus echt in je schoenen. Maar goed, ook deze nare gedachten ben ik te boven gekomen.  Toen ik 3 uur onderweg was, heb ik mijn eerste pauze genomen, en dat was net toen het weer droog was en er zelfs een zonnetje begon te schijnen. Op deze pauze plaats heb ik mijn schade opgenomen, dus mijn kousen en schoenen uit, de nieuwe blaren bewonderd en weer droge kousen aan. En toen weer verder op naar de heuvels.

De derde dag staat bekend om de zeven heuvelen, waar iedereen tegenop ziet, maar in mijn eigen tempo heb ik deze kuitenbijters weten te overwinnen….het was zwaar maar als je dan muziek hoort of er wordt gezongen of je hoort ineens tussen alle ellende “Waar is dat Feestje?”……en iedereen antwoordt “Hier is dat Feestje!!!” Dan kan je dag al niet meer stuk…..Een brok saamhorigheid…….en eigenlijk een groot feest ondanks al het leed wat je mee maakt…..

Groesbeek was enorm leuk met duizenden mensen die je aanmoedigen….en van alles aan reiken..Ik heb vandaag gehuild van vreugde, ontroering, zo van “meid dit ga Jij klaren, een overwinning van The New Me!!!”

Om 13.00 uur was ik binnen en morgen staan wij aan de start op Dag 4.