Het vertellen over mijn transseksualiteit is de afgelopen jaren een beetje routine geworden. Ik ben daar ook open over, maar het is niet zo dat het iedereen maar moet weten. Als ik met iemand of groep om kan gaan, zonder dat het van belang is, te vertellen dat ik een vrouw ben met een transseksueel verleden, zal ik daar ook geen moeite voor doen. Maar soms kan het niet anders, en zal ik er wel over vertellen en open over zijn. Het is immers moeilijk om over je jeugd te vertellen, zonder in de fout te gaan. Als ik extra moet nadenken over wat ik vertel, wordt het geen leuk gesprek meer. Ik ken mij inmiddels goed genoeg “in mijn enthousiasme praat ik mijn mond zo voorbij”. Oeps is het dan!!!! Vijftig jaar een man!!!!

Het gaat je niet in de kouwe kleren zitten, Brrrrrr !!!!! Maar ik schreef: “Deeltijdvrouw”.

Een vraag die ik nog al eens te horen kreeg, “Was het niet voldoende om alleen thuis een vrouw te zijn”?  Nee, lieve mensen, dat was ik altijd al, en vaak ging ik ook als vrouw naar buiten. Onze buren zullen zich beslist wel eens afgevraagd hebben, wie toch die vreemde vrouw was die in onze auto reed.

Maar dat stiekeme en dat geheimzinnige, dat kon ik op een gegeven moment niet meer opbrengen. Als er een keer onverwacht visite voor de deur stond, moest ik  maken dat ik boven kwam, make up verwijderen en weer terug transformeren naar de man die ik niet wilde zijn. Kitty zei dan altijd “die zit in bad”, om mijn afwezigheid een reden te geven.  Ook Kitty kon hier maar moeilijk mee omgaan, want er was een duidelijk verschil tussen een opgewekte vrouw en een chagrijnige vent in huis.  Dus als wij het hebben over een Deeltijdvrouw zijn, “Nee liever niet!!!!!”

Het is ook net, of ik de verloren tijd wil inhalen als is dat onbegonnen werk, ik heb nu eenmaal te veel man-uren gedraaid. Dat kan ik nooit meer goedmaken met vrouw uren. Dat woord bestaat trouwens helemaal niet. Nu kan je zien dat wij als vrouwen er maar bekaaid afkomen, dus altijd op het tweede plan. Het enige wat ik tegenkwam op Google “Vrouw uren vast in kofferbak taxi”. Dat wil je toch niet meemaken!! Dus laat maar zitten die vrouw uren, het hoeft al niet meer.

Ik geniet met volle teugen van mijn nieuwe leven. Zo noem ik het, en als ik praat over vroeger heb ik het altijd over “ In mijn vorig leven”. Ik verstop mijn verleden niet, want het heeft toch de persoon gemaakt wie ik nu ben. Ik had gewoon een paar decennia later geboren moeten worden, waardoor het kwartje wel op tijd was gevallen.

Ik ben heel tevreden met het pad wat ik nu bewandel, heb alles op een rijtje, alles is eindelijk op de juiste plek gevallen en ben supergelukkig nu ….eigenlijk de vrouw die ik altijd al was, maar wel in het juiste lijf……Kan het nog mooier? Ik denk het niet…….