Ik ben op het moment al mijn fotoalbums aan het digitaliseren, en zie daar mijn hele leven voorbij komen. Ik pak gewoon willekeurig een fotoalbum en begin te scannen. Misschien zou het beter zijn om vanaf het begin te beginnen, maar dat is al een hele uitzoekerij, vandaar het willekeurige….

 Het is een gigantisch karwei en waarschijnlijk gaat dit wel een jaartje duren. Maar wat is er mooier om zo te kunnen zien hoe het leven je gevormd heeft, met alle Ups en downs die er bij horen. Wat mij opvalt is de kwaliteit van sommige foto’s. Oude zwart/wit foto’s en nog van perfecte kwaliteit en uitermate scherp. Maar ik heb ook veel jongere die helemaal verkleurd zijn, en waarbij je haast niet meer kan zien wat er op stond. Het zal zeker aan de kwaliteit van het papier of aan het fixeerbad hebben gelegen.

Dit roept herinneringen op, en doet mij denken aan de tijd dat ik zelf een donkere kamer had. Ik heb begin jaren tachtig heel veel gefotografeerd, en vond het toen heel interessant om het rolletje zelf te ontwikkelen. Het was altijd een spannend gebeuren, en je was blij als een klein kind als de foto goed gelukt was. Hopelijk kom ik die foto’s ook nog ergens tegen in die berg fotoalbums.

Straks moet alles op volgorde komen staan, en maak ik er een leuke DVD van. Niet alles wordt gescand, en de foto’s gooi ik zeker niet weg. Dat kan nu in een grote doos op zolder, en waarschijnlijk komen er nog meer foto collages in ons huis te hangen. Want dat is het mooiste wat er is bij ons in huis. Overal hangen er collages in huis. Van diverse gebeurtenissen uit ons leven, en elke dag kijk je hier of daar wel en denk je, Oh ja, wat leuk was dat. Tientallen albums blijven jaren in de kast, je ziet ze niet. Maar met die foto collages blijft je alles bij……iedere dag weer