Inmiddels ben ik al aan het trainen al is de regelmaat nog ver te zoeken. Dat komt nog wel als de dagen gaan lengen houd ik mij zelf voor. Ik ben nu eenmaal niet vooruit te branden als de temperatuur beneden de 15 graden is. Maar goed, af en toe voel ik mij verplicht om de weergoden te trotseren, en toch maar vroeg op pad te gaan. Vanmorgen was het maar 9 graden, en was het zo heerlijk in mijn bedje. Maar ik heb een missie dit jaar en dat geeft mij de kracht om er voor te gaan. Tegenwoordig gebruik ik de “my track app” om mijn route op te nemen.  Een app die de statistieken bij houd zoals de totale tijd dat je op stap bent, en de tijd dat jij je verplaatst. Het hoogte verschil, de hoogste en de gemiddelde wandelsnelheid. En je ziet de route die je gelopen hebt. En hij bevalt mij prima. Ook vandaag was het heel bijzonder om alles naderhand weer terug te zien, want mijn wandeltocht verliep anders dan anders.

Vandaag wilde ik maar 2 uurtjes op pad gaan om dus 10 a 12 te gaan wandelen, maar ik had niet op Door gerekend.

Door is de vrouw die ik al kilometers in mijn vizier had, en voor mij een richtpunt was. Dat loopt nu eenmaal lekker en wandelende dacht ik “waar zij ook naar toe loopt, ik volg haar”. Dat dit af week van mijn geplande route vond ik niet erg. Toen ik haar ingehaald had, zag ik aan haar rugzak dat zij ook aan het trainen was voor de vierdaagse. Je raakt aan de praat en zij vertelde dat zij dit jaar voor de 27e keer mee deed, en ik ben al 81 jaar. Een echt dametje nog die volop in het leven stond. Nageltjes gelakt en lippen gestift en zo gaat Door op stap, net als ik….. En een mensje met veel levenservaring, dat had ik al snel in de gaten.

Ik vond haar zo’n bijzonder mens, dat ik besloot even wat gas terug te nemen om een paar kilometer met haar op te lopen. Zij loopt net als ik altijd alleen, niemand die dat begrijpt als je dat verteld zei ze. Maar wij begrepen elkaar Door, dat was heel duidelijk. Allebei een einzel-ganger…… wat niet wil zeggen dat wij eenzaam zijn. Maar met onze wandelingen zijn wij het liefst alleen. Op onze tocht kwamen wij langs een Maria kapelletje. Hier neem ik altijd een korte pauze om een banaantje te eten zei Door, en ook hier bleef ik haar nog even gezelschap houden. Maar kort daarna was het toch tijd om afscheid te nemen, terwijl ik daar nog uren met haar had willen zitten praten. Maar mijn app registreert alles, en wil ik die 12 kilometer nog wandelen, dan zal ik toch eventjes aan de bak moeten. Bedankt Door voor dit heerlijke intermezzo…… en misschien tot een volgende keer.