Al geruime tijd ben ik op zoek naar een manier, om in de natuur wat gemakkelijker te kunnen plassen als ik tijdens het wandelen naar het toilet moet. Er is niet altijd een horeca gelegenheid in de buurt, en als je dan ineens een kleine boodschap moet doen, is het altijd weer behelpen. Een plastuit is niet iets van de laatste tijd… ik kan uit mijn motor rijden tijd, nog herinneren dat er toen ook al vrouwen waren die het maar lastig vonden, om zich helemaal uit te moeten pellen om een plas te kunnen doen. In onze groep waren er een paar dames die het ook wel uit wilden proberen. Een beetje een stom gezicht zo, al die vrouwen op een rij, maar eigenlijk is het alleen maar handig.

Omdat ik altijd problemen ervaar bij het zittend plassen in de natuur, ben ik maar eens op zoek gegaan naar een dergelijke tuit. De eerste die ik tegen kwam op mijn zoektocht waren de Urinelle kokertjes van het Kruidvat. Het werkt wel, maar ik vind ze voor mij wat aan de kleine kant waardoor ik toch nog wat knoei. Ik keek zo naar de vorm en dacht “die zijn best wel zelf te maken”. Als je naar zo’n tuitje kijkt lijkt het wel een beetje op een patat zakje. Het toeval wil dat wij op een terras zaten bij een horeca gelegenheid, en daar een bitterballen garnituur besteld hadden. Als onderlegger lag er een soort tuiltje onder in de vorm van een…. juist ja, een patat zakje. Het was van een wat dikker papier… en na het in model knippen was het klaar voor gebruik. Uiteraard heb ik dit ook uit geprobeerd. Het werkte wel, maar een echt succes was het nog niet.

Daarna las ik in het decembernummer van de Jacobs staf, ( een uitgave van het Genootschap Sint Jacob ) een stukje over een zelfgemaakte plastuit, die zij gemaakt had uit een vierkant leeg limonade pak.

Dus inmiddels ben ik al flink aan het knippen geweest, en neem ik deze mee op mijn komende wandeltochten. Ik heb het geprobeerd met melkpakken, al zat hier aan de binnenkant geen aluminium laagje. Een beetje vormen zodat het een gootje wordt, en zie daar het werkt wel, en zonder te knoeien… Natuurlijk laat je deze niet achter in de natuur, dus doe je de plastuit in een plastic zakje voor een volgend gebruik. Na de wandeling kun je hem schoon spoelen voor hergebruik.

Uiteraard zijn er op internet vele soorten tuiten te vinden van evenzo verschillende materialen. Er zitten modellen bij waarvan ik denk, “ik doe het wel met de zelf gemaakte, uit een limonade pak”.

Maar sommige zijn het overwegen waard, zoals de Whiz plastuit . Hij is van een soort siliconen en houd bijna geen Urine vast nadat je hem gebruikt hebt. Er schijnt een anti bacteriele laag in te zitten waardoor er sowieso geen bacterien in kunnen groeien, en hij kan ook in de wasmachine.

De ‘pasvorm’ ziet er goed uit, en het schijnt dat hij ook prima te gebruiken is met je broek en gewone onderbroek nog aan. Dus kan je blijven staan en hoef je niet te op de hurken. Voorlopig houd ik het bij zelfgemaakte, want tot nu toe bevalt dit prima.

Wil je het misschien ook uit proberen? Stuur mij een berichtje met adres, en ik stuur je een voorbeeld op om het na te maken (knippen).

Hoewel ik er helemaal achter sta… dat mijn zelf gemaakte plastuit een goed alternatief is en heel goed werkt. Ben ik toch overstag gegaan om de beste plastuit van deze tijd aan te schaffen. Al mijn wandelvriendinnen zijn er zo enthousiast over, dat ik nu ook de UIXI plastuit heb aangeschaft.

Ik heb hem even in de douche uitgeprobeerd en dat lukte mij zonder ook maar een druppel te morsen. Nu zit hij voortaan standaard in mijn wandeltas… ik ben er reuze blij mee!!