Vannacht slapen we op onze kampeermatjes in een zaaltje van het klooster. We zijn te laat voor een bed. Het zaaltje is al vrij vol. We schuiven een aantal matjes opzij, zodat die van ons er precies tussen passen. Als we rond half 10 willen gaan slapen, zien we pas goed wat vol betekent. In de ruimte van ongeveer 5 x 5 meter liggen meer dan 20 matjes, rugzakken en mensen.

Om 10 uur gaat het licht uit. Het is vrijwel direct rustig. Gelukkig! De slaap zal, ondanks de benauwde, wat stinkende ruimte, zo wel komen.

Nog geen tien minuten later start de eerste: hij klinkt als een gans (gna,gna…,gna,gna..). Direct gevolgd door een drilboor (grrgrrgrr).

Even later horen we de slang (ssss,…,ssss….ssss…). Eerst zit er nog geen ritme in. Maar als de flubber mee gaat doen (prrr, prrrr, blblbl, prrrr) lijkt er een ritme te ontstaan: gna,gna,sssss,gna,gna,prrr,ssss,ssss,blblbl.

Uit een hoek stijgt gelach op. Naast mij ligt iemand zich te irriteren: stilte graag.

Dat werkt dus niet. Het orkest zwelt verder aan. Een snorrende kat en een grommende leeuw melden zich (grrr, grrr, bra,bra).

Een vrouw geeft haar man een duw. ‘Als hij op zijn zij ligt, is hij rustiger’, fluitstert ze. Klopt, dat werkt. Maar als de vrouw snel daarna in slaap valt, mengt ook zij zich luidkeels in de strijd (bra, bra, grr. grr. ………, plop).

Naarmate de tijd vordert, ontstaan steeds bijzondere composities. Ook mijn man draagt hier goed aan bij.

Bra, sss, plop, …., krrr, kra, ssss, …. prrr, prrr, blbl, enz.

En ik? Ik zal deze nacht nooit vergeten. Muzikaler dan dit zal daarna geen nacht meer worden. En… de volgende keer neem ik oordopjes mee.