Veel pelgrims vinden dat je niet mag reserveren, want dan ben je in hun ogen geen echte pelgrim. Je moet de Camino laten komen zoals ie komt… Dat was misschien een tweetal jaren geleden nog wel zo, maar tijden veranderen en dan kan je vasthouden aan hoe het vroeger was… of je aanpassen aan de veranderende omstandigheden.

Als ik het zo bekijk dan heb ik er vrede mee om meer te plannen dan ik zou willen. Er zijn vergeleken met vorig jaar, veel meer pelgrims op pad die ergens moeten slapen. En zeker op de Camino Francés die ik nu ga lopen zijn dat er heel veel. Dan zou het zo maar kunnen, dat op 27 augustus, de dag dat ik vertrek, 300 of misschien wel 400 pelgrims vanuit Saint Jean Pied de Port vertrekken. Misschien zit er zelfs nog wel een grotere piek in, omdat dan door het G7 Obstakel  geen vlieg en treinverkeer naar Biarritz  / Bayonne mogelijk is. Vanaf de 27e komt dan alles weer op gang, maar ik hoop dat ik ongelijk heb.

De eerste twee heb ik daarom wel gereserveerd. De eerste na 8 km in Orrison… Na acht kilometer??? Ja… want vanaf het vertrek gaat het 800 meter omhoog, met de uiteindelijke top van de Col de Lepoudre op 1410 meter.

Bij Refuge Orrison hebben ze maar 28 bedden, dus is reserveren wel gewenst. Anders moet je door lopen naar Roncevalles, de eigenlijke eerste etappe plaats die op 27 kilometer van SJPdP gelegen is. Voor mij is dat zeker op de eerste dag, een brug te ver. Zoals jullie inmiddels weten neem ik mijn beslissingen hier over niet alleen, want Kreun & Steun beslissen mee. Dus is het twee tegen een…. Wij slapen dus in Orrison!!!

De tweede dag moeten wij dus nog 19 kilometer, waarbij er stevig geklommen moet worden naar de Col op 1410 meter. Daarna volgt er een stevige afdaling, waar menig pelgrim hier al zijn eerste blessures op loopt. Maar er is een alternatief, wel een kilometer verder wandelen, maar voor mij… zeker een veilige route om heel aan te komen in Roncevalles. Hier hebben ze 181 slaapplaatsen, en ook hier heb ik een bed gereserveerd.

Daarna wil ik het zonder reserveren gaan doen. Gaat dat lukken vraag ik mij af… Als ik alleen op pad zou gaan, denk ik dat dit wel zou kunnen. Maaar… inmiddels heb ik Angelique leren kennen… enne ook nog José. En zijn wij dus inmiddels al met drieën op pad,  zo wordt het onverwacht toch nog gezellig. Maar maakt het meteen ook een stuk gecompliceerder, want nu moet je met zijn drietjes ergens slapen. Het is de bedoeling om elkaar overdag vrij te laten, ieder doet zijn eigen ding als daar behoefte aan is. Om elkaar s’avonds weer te ontmoeten. Ik ben er bang voor dat dit zonder reserveren niet gaat lukken. Maar voel ik mij dan minder pelgrim? Nee echt niet, want het blijft nog steeds een groot avontuur.