Dag 25 León – Villar de Mazarife 21,2 km. ( Maandag 23-09-2019 )

Als je in een grote stad komt met de Camino, dan voert de route altijd langs bijzondere objecten. In León is dat langs de catedral, het San Isodoro en nog enkele anderen. Mijn Hostel aan de Calle Ancha ligt ook op de route als je het centrum in loopt, maar aangezien ik alle gebouwen gisteren al gezien heb, besluit ik niet de pijlen naar rechts te volgen, maar nu linksaf te slaan en een stuk binnendoor te gaan. Op de app van Maps.me kan ik precies zien waar ik ben en waar de bepijlde camino route loopt. Gisteren had ik dat al een beetje uitgedokterd.

Ik moet een uur lopen om de stad uit te komen. In het centrum zelf merk je niet zo veel van alle uitlaatgassen, maar in dat uur tijd des te meer.

De oorspronkelijke route gaat vandaag weer langs een autoweg, maar dat heb ik al genoeg gehad voor León, dus heb ik besloten vandaag de alternatieve route te nemen. Die is een stuk aantrekkelijker over de heide, en we weer kilometers ver kunnen kijken.

Het gaat moeizaam vandaag, en volgens mij was dat ook na de rustdag in Burgos. Ik kan maar niet lekker op gang komen, het loopt niet. Gelukkig op een plek waar je het niet verwacht, een donativo kraampje. Even zitten, even een Café Americano en een banaantje en dan weer verder. Het doet ook gelijk zeer… Kreun heeft nog steeds zijn problemen met de ingegroeide nagel, zijn middenvoet beentjes steken af en toe, en niet te vergeten de enkel. Steun die normaal nergens last van heeft, heeft een pijnlijke enkel. Dat het niet eenvoudig zou worden had ik al ingecalculeerd… maar vandaag wil het echt niet pff pff.

Als ik bij de splitsing kom… rechtdoor langs de autoweg, of links een alternatieve en 4 km langere route, kies ik uiteraard voor de linkse…

Als ik een kilometer of twee gelopen heb zie ik een bushokje, en besluit om hier even een korte pauze te nemen. Op het bankje zit een Koreaanse man, en ik zie een drietal vrouwen rond lopen.  Deze Koreanen hebben ook voor de alternatieve route gekozen, maar zijn er allesbehalve van overtuigd dat ze hier wel goed aan gedaan hebben.

Zij hebben alleen een dag rugzakje bij zie ik. In gebrekkig Engels verteld de man mij, dat hun Backpack naar San Martin del Camino gaat. En dat ligt op de officële route, dus ze zitten hier helemaal verkeerd. Ze moeten terug en dan weer de pijlen rechtdoor volgen. Misschien kunnen ze binnendoor steken, maar de mogelijkheden zijn beperkt. Als ik het bushokje verlaat zie ik ze nog steeds besluiteloos ronddwalen…

In het eerste gehucht wat ik tegen kom is de bar dicht, dus ga ik op een bankje zitten. Er zit een Duitse vrouw, die haar ontbijt met mij deelt. Stokbrood met Jamón is altijd welkom. Zitten betekend schoenen uit… daarna weer verder. Over de heide, en het ruikt zo heerlijk hier, jammer dat je daar geen foto’s van kunt maken… “Oh wat een mooie foto, en wat ruikt het daar heerlijk.”

Het is een rustige route en je ziet af en toe maar een pelgrim, en dat vind ik ook wel fijn. Al leid gezelschap als je het moeilijk hebt wel af, kies ik toch voor het eerste. Af en toe kom je een boertje of mensen uit een dorp tegen… op weg naar??? En uit welk dorp of gehucht komen ze dan… er is nergens een dorp te zien. Allemaal begroeten ze mij met een “Buen Camino.”

Bij het volgende dorpje moet je even van de route af, om bij de plaatselijke bar te komen. Hmm, toch verder dan ik verwacht had, maar ik moet even zitten en de schoenen uit. Daarna is het nog maar 4,5 km naar Villar de Mazarife over een gewone weg.

Bij het binnen komen van het plaatsje, zijn er al meteen twee Albergues, ik kies voor de rechtse, die hebben een tuin met ligbedden. Er is genoeg plek, en ik kan hier vanavond eten wat ook weer fijn is, want dan hoef ik de deur niet meer uit. Zeker nu met mijn pijnlijke voeten wil ik maar één ding, en dat is liggen en zitten… Wat minder fijn is… alle bedden (60) piepen, en er zijn weer grote aantallen vliegen die de boel verzieken. Oordoppen weer in vannacht maar dat is iets wat ik altijd al doe. Ik ben niet zo’n vaste slaapster, dus ik hoor van alles als ik die doppen niet in heb.