Om mijn Mijlpaal van 1000 km te bereiken moest ik nog 100 meter lopen. En daarom ging ik met Tilly wandelen in Heilig Landstichting, een dorp wat onder de rook van Nijmegen ligt. Ook deze route had ik gevonden bij een Komoot gebruiker die ik volg. In deze buurt en dan met name in de omgeving van Groesbeek, N70 en Duivelsberg had ik al vaker gewandeld, maar dan lag mijn startpunt in Beek-Ubbergen of in Groesbeek. Maar vandaag vertrekken Tilly en ik voor een wandeling van 12,5 km vanuit Heilig Landstichting.

• 

• 

Er is beloofd dat het een droge ochtend zal zijn met in de middag wat regen, en aan de lucht te zien hebben ze gelijk want er schijnt een zonnetje. Er staat wel wat wind maar daar zullen wij in het bos maar weinig van merken.

Wij vertrekken om 08:45 uur van het parkeerterrein van Museumpark Orientalis  Een museum waarin de kleurrijke wereld van het jodendom, christendom en de islam tot leven komt. Wij volgen  400 meter de Meerwijkse laan, steken de weg over en lopen rechts het wandelpad in. Dit is het Groesbeekse bos lees ik en het ligt ten noorden van Groesbeek. De parkeerterreinen staan al aardig vol met auto’s, maar over het algemeen zijn dit wandelaars, hardlopers en mountainbikers.

Doordat het geregend heeft en de vele bladeren die er liggen is het uitkijken geblazen. Het is niet zo dat er met een gevonden Komoot-wandeling een bestaande wandelroute gevolgd wordt. Dat vind ik persoonlijk fijner omdat je dan op plekken komt waar niet zoveel gewandeld wordt, dit… omdat de meeste wandelaars vaak een bepaalde route volgen aan de hand van markeringen op paaltjes.

Maar het wil wel zeggen dat ik goed moet kijken waar de genavigeerde route ligt. Er liggen nu zoveel bladeren dat een pad niet altijd goed te onderscheiden is. In het begin hebben wij zo’n pad…. en zien echt niet waar het pad zou moeten zijn. Uiteindelijk komen Tilly en ik toch goed uit op een brede laan, wat gestaag omhoog loopt. Hier ligt het landschap open en heeft de wind vrij spel. Wij komen allerlei markeringen tegen vandaag, het is net of iedereen weet dat het hier zo mooi is, en dat een bepaalde route hier dus echt heen moet lopen. Zo liepen wij over…

Allemaal paden die er toe doen en die allemaal over dit mooie stukje Nederland lopen. In augustus liep ik hier over het Airbornepad, toen zag alles er veel groener uit, nu is alles in een goud en koperkleur wat nog eens versterkt wordt door een stralende zon. Wij moeten naar boven over een trappen-pad wat glad is van de natte bladeren. Met onze wandelstokken lukt het om veilig boven te komen. Maar wandelaars die wij naar beneden zien gaan moeten alle moeite doen om overeind te blijven.

Na het Groesbeekse bos steken wij de Zevenheuvelenweg over en lopen over mooie paden richting de Duivelsberg. Het gaat op en af en soms moeten wij over een omgevallen boom klauteren om onze weg te kunnen vervolgen. En dan ligt het ineens weer helemaal open en zien wij in de verte Duitsland liggen. Het wordt tijd om te pauzeren maar dat welverdiende bankje wil maar niet komen. Maar het is zo mooi en wij blijven maar foto’s maken… vallen ze tegen, dan gooien we ze toch gewoon weer weg. Wij lopen nu door een verzonken pad… Knip knip knip, de minste gooi ik weg.

In de verte zie ik de Oude Kleefsebaan op duiken, en weet ik dat hier ook het pad naar het Pannenkoekhuis ‘De Duivelberg’ loopt. Daar kunnen wij beslist zitten en een koffie to go halen, al is dat niet echt nodig want wij hebben alles zelf bij. Maar wij willen de horeca sponseren, dus drinken wij koffie en een beker chocolade met slagroom.

Na onze welverdiende pauze gaan wij verder, lopen nu niet naar het uitzichtpunt maar gaan na het pannenkoekhuis linksaf het wandelpad op. Het is harder gaan waaien en wij horen de wind gieren door de hoge bomen… het heet niet voor niets, ‘Hoge bomen vangen veel wind’. Wij komen steeds meer gezinnen met kinderen tegen, waarvan ik denk wat zij eigenlijk hier komen doen. Het pad gaat behoorlijk naar beneden, en in de verte zien wij twee echtparen naar boven komen met een kinderwagen. En maar duwen… echt niet wijs.

Het is vandaag een heel wisselend landschap met aan het eind van onze wandeling prachtige vergezichten. Hier wandelen Tilly en ik over akkers en komen over de Wijngaard van De Holdeurn. Het laatste stuk gaat weer door het bos en dan zijn wij haast weer terug bij bij het parkeerterrein waar onze auto staat. Als wij in de auto zitten vallen de eerste druppels. mooier hadden wij het kunnen uitkiezen.

Ook dit was weer een prachtige wandeling die zeer de moeite waard was, en die wij in een ander jaargetijde zeker nog eens gaan lopen. Hopelijk is dan de horeca open en kunnen wij ook de wijngaard bezoeken.

Deze Wandelroute vind je op Komoot: Heilig Landstichting Wandeling