Vrijdag was ik aan de wandel hier in de buurt. Ik had vooraf wel wat gepland, maar vaak ontvouwt zich tijdens de wandeling een heel ander plan. Nu hielp vandaag het volop schijnende zonnetje daar ook aan mee, want dan ziet de wereld er een stuk rooskleuriger uit en krijg je weer zin om iets leuks te doen. Van Vijftig Tinten Grijs… was nu dan ook geen sprake.

De bedoeling vandaag is om richting de Uitkijktoren van Herperduin…te wandelen. Zo lang ik mij kan heugen staat daar al een uitkijktoren, maar op de fundamenten van de oude toren is in 2019 een geheel nieuwe toren verrezen, waarbij je op 31 meter hoogte, over het Natuurgebied van Herperduin en Maashorst kunt kijken.

Ik loop wel vaker in dit gebied, maar tot nu toe altijd in het westelijk gelegen gedeelte van dit natuurgebied. Op weg naar de uitkijktoren, besluit ik om deze keer te kiezen voor het Oostelijk gelegen gedeelte. De laatste keer dat ik hier was, is in eind jaren vijftig van de vorige eeuw. Oei… dat klinkt wel heel erg lang geleden… en lijk ik al heel oud.

In het westelijk gebied ligt het Ganzenven waar ik elk jaar wel een paar keer kom, maar ik had er absoluut geen weet van, dat 800 meter verderop iets oostelijker gelegen de Klomp vennen liggen. Drie prachtige vennen in een stuifzandgebied, en die mooi kleuren in dit lentezonnetje. Zo dichtbij en er geen weet van hebben moet niet kunnen vind ik, maar toch is het zo.

Vanuit Oss en omliggende dorpen ging eind jaren vijftig, een schoolreisje of een weekje op kamp… altijd naar Maupertuus. Zo heette dit gebied in de volksmond, Je zei niet, “ik ga naar Herperduin”, je zei, “ik ga naar Maupertuus.” Het gebied rond de uitkijktoren en het uitgebreide stuifzandgebied.

• 

• 

• 

Ik was er voor de eerste keer met de bewaarschool zoals dat toen zo heette. Met een bus op reis, het leek voor mij wel een wereldreis. Van mijn moeder kreeg ik een paar boterhammen mee en een flesje chocomel. Een hele dag spelen bij de blokhut van Maupertuus en in het stuifzand. Een minder leuke herinnering aan deze dag was een dikke vlieg in mijn flesje chocomel. Bah!! Mijn hele dag verpest door één vlieg.

Vandaag heb ik voor de verandering daarom geen koffie meegenomen, maar een thermosfles met chocolademelk.

Vanaf de Klompvennen en het stuifzand, zie ik in de verte al de uitkijktoren boven de bomen uit tornen. Daar moet ik naar toe want met zo’n stralend blauwe lucht, moet het daar boven prachtig zijn. Het is een hele klim maar dat wordt ruimschoots beloond met een prachtig uitzicht. Met het blote oog niet te zien maar het is zo helder dat je met een verrekijker Den Bosch zeker kunt zien liggen. Wat ik wel met het blote oog zie liggen is Oss en alle omliggende dorpen, en natuurlijk het stuifzandgebied.

En dan gaat het weer terug over paden waar ik nog nooit ben geweest, neem ik weer een pauze bij het Ganzenven. Ik geniet van deze wandeling en dat komt echt door alleen maar een zonnetje wat volop schijnt. Er staat wel een frisse wind maar in het bos merk je daar weinig van, en loop ik mij in het zweet.

Zoals Jullie weten loop ik altijd met stokken, wat ik zeker prettig vind als de paden wat modderig zijn. En ook vandaag maak ik er dankbaar gebruik van, maar toch gaat het een keer mis en raak ik uit balans. En krijg ik een hevige pijnscheut in mijn schouder, ik ga door de grond van de pijn. Ik moet echt even bij komen voordat ik verder kan. Daarna heb ik er ook geen last meer van.

Ik heb al enige tijd een schouder blessure waarvoor ik bij de fysio loop, met tot nu toe weinig verbetering. Mijn oefeningen voor vandaag schort ik maar een dagje op, dit was even teveel van het goede. Maar buiten dat was het een fantastische wandeldag vandaag.