Onmisbaar…

Dat zou je zo denken als ik op vrijdagmiddag thuis wordt gebeld, door Paul de productieleider van het VDL bedrijf waar ik een Nul-Uren contract heb. Met de vraag hoe ik de komende twee weken zit met mijn vrije tijd. Regel is dat ik er op maandag en dinsdag morgen altijd ben. De verplichting is alleen dinsdagmorgen.

Als je met pensioen gaat gaan ze er van uit dat je voortaan een lege agenda hebt. Bij mij en velen anderen is dat zeker niet het geval. Op mijn smartphone gebruik ik de Google agenda, waar ik samen met mijn Lief, de afspraken in noteer. Als je dan met verschillende kleuren werkt is het voor allebei overzichtelijk. Maar als ik voor Paul in mijn agenda kijk, zie ik de komende twee weken een heel bont kleurenpalet.

.

Er is weinig ruimte om te schuiven, maar ik beloof Paul dat ik zal kijken wat er mogelijk is, om een aantal ochtenden bij te springen. Ik moet de collega vervangen die het drie jaar geleden van mij over nam. Na overleg met mijn Lief, besluit ik naast de maandag en dinsdag ook op donderdag en vrijdag te werken. Maar alleen in de ochtend…

Dus stond ik vandaag aan de 3D CNC Laser, inmiddels een oud beestje van twintig jaar oud en allang afgeschreven. Zou in week 45 ontmanteld worden, want haar spiksplinternieuwe vervanger is al twee jaar in gebruik. Maar het oude beestje blijft net als ik onmisbaar… Allebei zijn we wat krakkemikkig en gaat het niet allemaal even soepeltjes, maar wij zijn er nog steeds en zijn nog steeds 100 % inzetbaar.

Met het opstarten vanmorgen blijft ze toch wel achter op mij, want er zijn een drietal kleine storingen nodig voordat zij op stoom is. Maar dan is ze niet meer te houden. Ofschoon ik al drie jaar niet meer met haar heb samengewerkt, zijn wij nog steeds een goed team. Zij zorgt voor het vlammetje, en ik voor de invoer van gegevens. De cijfertjes en maten zitten nog steeds in mijn hoofd en dat tovert een glimlach op mijn gezicht, toch fijn om te weten dat het in dat bovenkamertje nog prima werkt.

Mijn eerste ochtend zit er op en voor de rest zie ik het wel. Er zit geen druk op de ketel, want ze zijn al blij dat ik gekomen ben. Ik vind het leuk om op deze manier betrokken te blijven bij het bedrijf, waar ik toch een groot deel van mijn leven heb doorgebracht. En het is een leuke manier om mijn wandelpotje te spekken.

2 reacties Voeg uw reactie toe

  1. Neeltje schreef:

    Zo zie je maar … inderdaad onmisbaar.

    Geliked door 1 persoon

    1. Rikit schreef:

      En zolang ik er nog plezier in heb en niet al te krakkemikkig wordt, houd ik het nog wel een tijdje vol😊

      Like

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s