Deze week had zo anders moeten zijn na de diepe teleurstelling van afgelopen zondag, toen onze reis plots werd afgebroken. En dan ben je weer thuis en is er geen vakantie maar een kater gevoel.

Mijn Lief en ik komen thuis en de koffers gaan weer naar boven, en worden weer uitgepakt. Er hoeft geen was gedraaid te worden want de kleding is nog schoon, en wordt weer netjes in de kast gehangen. Alles wordt weer opgeborgen tot een volgende vakantie wanneer die ook moge zijn. Want niets is nog zeker in deze tijd.

De contanten die ik in Speyer gepind heb, bestemd voor een retourticket van de ‘Gornergratbahn’, de gondellift naar ‘Fiescheralp – Eggishorn’ om de ‘Aletschgletsjer te bewonderen, en nog een lift waar ik de naam niet meer van weet… Dat geld gaat weer terug naar het vakantiepotje op de bank.

Van het vakantie gevoel is niets meer over, ook al besluiten mijn Lief en ik deze week vakantie te houden. De maandag heb ik sowieso nodig om het Blog van onze vakantie te schrijven, wat er heel anders uit ziet, als wat ik in gedachten had. Van een duizendtal foto’s van onze 8-daagse reis door de Zwitserse Alpen, die ik in het verslag had willen verwerken, heb ik er nu maar 14.

Genoeg voor een verslag van een vakantie die maar één dag geduurd heeft zou je zeggen, maar in die ene dag hebben wij zoveel meegemaakt dat ik er nu aan te kort kom. De maandag staat dus in het teken van schrijven en foto’s zoeken op het web, om er zo een samenhangend verhaal van te maken.

Op dinsdag is het hier markt, dus besluiten wij onze groenten en fruit niet in de Super te gaan halen maar op de markt. Maar een bezoekje aan de markt met dit gemiezer, daar wordt je ook niet vrolijk van. Maar wat moet je dan…

Ach nu wij toch hier zijn, halen wij maar meteen onze cadeautjes van de Postcodeloterij op. Het zijn sfeerlichtjes en af te halen bij de service balie van AH hier op het Burchtplein. Het is niet de Appie waar wij normaal naar toe gaan, maar nu zijn wij hier en het is naast de markt.

Maar ze liggen niet bij de servicebalie maar in de winkel. Slim natuurlijk, want op deze manier blijft er misschien nog wel iets aan de vingers plakken. Bij mij niet dus… ik wil alleen maar lichtjes die sfeer geven, dat kan ik nu wel gebruiken. Gelukkig liggen ze vooraan in de winkel maar ik moet toch de hele winkel door om bij de de zelfscan uit te komen, wat weer een heel gedoe is als je normaal aan de kassa afrekent. Maar het is gelukt.

Och ja… nu ik het toch over cadeaus van de Postcodeloterij heb. Het onderstaande werd afgelopen maandag bezorgt. Ze hebben het beslist geweten dat ik in deze dagen Troostvoedsel nodig had, om mij wat beter te voelen. Op de foto gaat het om de bovenste repen. De chocoladeletter links is van Dweilkapel de 3de Helft, de rechtse en al bijna op is van mijn werk. Dank Jullie wel hoor Sinterklaasjes, ik zal er goed voor zorgen!!

Daarna nog even bij vriendin Marietje op de koffie. Omdat wij de afgelopen dagen toch met meerdere mensen in contact zijn geweest, zetten wij ons mondkapje op als wij naar binnen gaan, en zetten wij het pas weer af als wij plaats hebben genomen. De koffie vers gezet en de warme halve amandelstaaf laat zich smaken.

Bij het tweede kopje koffie vraagt ze of ik er nog eentje lus, en daar zeg ik geen nee tegen. Dus gaat de oven weer aan, en moet ik nadien een hele amandelstaaf opeten. Na alle pech kan dit er nog wel bij…

Op woensdag is het weer een miezerige dag en ik voel mij niet in mijn hum. Dat kan ook niet anders als je eigenlijk verwacht om vandaag in de ‘Mont Blanc Express’ te zitten. De adembenemende tocht zou ons voeren door een ruig alpenlandschap, schaduwrijke bossen en gemoedelijke dorpjes. Hier zou ik genieten genieten van grandioze uitzichten en kon ik de mooiste foto’s maken.

Maar niets van dit alles, dus in mijn mineurstemming probeer ik dit Blog te schrijven, misschien wordt het wel wat als ik de inspiratie ervoor kan vinden.

Tussendoor probeer ik nog wat huishoudelijk werk te doen. Ik had namelijk op de avond voor dat wij op vakantie gingen, geknoeid met een kruidenpotje. Het was een losse dop en de helft van het potje viel in de keukenla en over de andere potjes. Het is een hele klus maar het moet gebeuren en alles is nu weer schoon en overzichtelijk en geordend.

Links de knoeiboel

De donderdag hebben wij al ingevuld want dan gaan mijn Lief en ik, eerst op de koffie bij het ‘Het Hof’, en daarna door naar ‘Clemens’ voor een lunch. Al zal het wel een diner worden in plaats van een lunch, want dat kan nu in Corona-tijd.

Beiden houden wij van het ‘Wildseizoen’ wat in de meeste restaurants begint op 15 oktober en eindigt zo rond de kerst. Ik heb al gekeken op de menukaart en ja hoor, er wordt een apart ‘Wildmenu’ geserveerd. Dus dat wordt smullen.

En dan is het alweer vrijdag, en denk ik erover om een bezoek te brengen aan het Vrijheids Museum in Groesbeek. Ik wil daar een tijdelijke expositie bezoeken van de Buitengewone geschiedenis. Transgender in Nederland.

En zo heb ik mijn week gevuld die er heel anders uit ziet, dan een 8-daagse vakantie in de Zwitserse Alpen. Ik zal het er mee moeten doen…