Hier volgt Deel twee van de 10 Daagse reis naar Barcelona. Het was weer een heel geschrijf en heb wel twee pennen versleten. Maar het is klaar en het is leesbaar. Ik hoop dat Jullie er net zo van genieten, als dat ik zit te genieten op het moment dat ik het schrijf... En zelfs nog geniet na het vele malen na lezen of het leesbaar is.

Na het bezoek aan de fonteinen in Barcelona, ben ik blij dat ik naar bed kan om schaapjes te gaan tellen. Echt lekker door slapen is er niet bij omdat ik wat begin te snotteren en te hoesten. Zodoende wordt ik meerdere keren per nacht wakker. Inmiddels is het stil geworden aan de overkant en kan ik mijn oordoppen uit doen.

Dag 4 donderdag 29-09-2022

Ook vandaag staat een excursie op het programma, en daarom fluiten de vogeltjes vandaag om 06:15 uur om ons wakker te maken. Na mij opgefrist te hebben, kijk ik in de spiegel of het acceptabel is om mij weer onder de mensen te kunnen begeven. Gelukkig valt het mee…

Beneden aangekomen maak ik bij het zwembad deze foto.

Het is iets voor half acht, en er staan al gasten in een rij klaar om te gaan ontbijten. Wij sluiten aan, laten ons pasje scannen en gaan naar binnen. Kitty en ik weten wat wij willen, zoeken eerst een tafeltje uit en leggen er wat neer. Kitty haalt het brood, ik het beleg en de boter, haal een glaasje melk of jus. Kitty haalt de koffie. Wij kunnen ontbijten!!

Zo gaat het meestal maar vandaag rooster ik een snee brood en ga een gebakken eitje halen Hmm… Ook vandaag kijk ik mijn ogen uit wat er allemaal ligt. Er ligt heel veel wat niet zo gezond is, maar wie alleen voor zuivel en fruit wil gaan komt hier ook aan zijn trekken.

Na het ontbijt nog even terug naar de kamer en zo rond negen uur gaan wij naar beneden, om richting bus te wandelen. Nu is het hotel niet ideaal gelegen om daar met de bus te komen, dus haalt Gert ons op aan de Boulevard.

Ik zal even zeggen wat ik zie als ik bij de receptie naar buiten wandel. Ik sta met mijn rug naar het hotel…Het eerste wat ik zie is de straat, en aan de overkant van de straat staan de auto’s over de gehele lengte van het hotel geparkeerd. Achter de auto’s een heg en daarachter is de spoorbaan.

De bus kan niet onder het spoor door… althans niet in de nabijheid van het hotel. De gasten die met de bus mee willen moeten daarom via een talud naar beneden wandelen. (Als je op de foto klikt zie je rechts voor het hotel het talud waar je naar beneden kan). Ben je beneden, slaan wij rechtsaf en wandelen we onder het spoor door. Aan het eind kan je links een trap op, of je kiest voor rechts het schuine talud op, wat natuurlijk handig is om met je koffer naar boven of naar beneden te rollen.

En zo wandelen wij dus naar Gert zijn bus, die ons vandaag weer mee neemt naar Barcelona en Bibi is weer onze gids. Het is even wachten tot iedereen er is, maar druppelsgewijs stappen ze in. Ze zijn er weer, de vliegtuig dames, het waggelvrouwtje, de man met de afritsbroek, het grijns mannetje, de man met zijn harem enz enz…

Via de de AP-7 rijden wij weer naar Barcelona. Vroeger moest je hier nog tol betalen maar sinds 31 augustus 2021 is het hier tolvrij, en dat schijnt nog tot 2024 zo te zijn. Daarna schijnen ze met een tolvignet te gaan werken. Dit wordt het nieuwe Tolsysteem in Spanje…

Vandaag maken wij een rondtoer door Barcelona, brengen een bezoek aan het La Sagrada Familia, brengen voor de voetballiefhebbers een bezoek aan Camp Nou… En in de middag is er nog vrije tijd om de Ramblas… en andere bezienswaardigheden te bezoeken. Gert zoekt een plek uit waar hij even mag stoppen, en verteld dat dit ook de plek is waar hij ons straks weer op haalt, na ons bezoek aan La Sagrada Familia.

Van elke plek waar wij aan komen maak ik een foto, en vaak laat ik mijn Komoot wandel-app de route opnemen die ik wandel. Zo weet ik altijd de juiste weg terug te vinden. Nu is dat eigenlijk niet nodig als wij Bibi maar in de gaten houden, en mochten wij elkaar uit het oog verliezen, verzamelen wij weer bij meetingpoint 3

Wij maken een rondje rond de Sagrada Familia en Bibi verteld ons van elk aanzicht het een en ander over deze prachtige basiliek. Je raakt hier niet uitgekeken. Van welk punt je ook kijkt… je ziet telkens weer andere details. Als ik een andere keer hier kom zie ik ongetwijfeld weer andere dingen.

Bibi verteld dat Antoni Gaudi vier parken rondom de Basiliek bedacht had, maar de laatste aan de voorzijde (zuidoost) is er nooit gekomen. Nu staan er verouderde appartementen complexen, die weg moeten voor een nog te bouwen reusachtige opgang naar de hoofdingang. Lees ook: Bewoners niet blij… Omdat de bewoners aan deze zijde van de Basiliek niet blij zijn met al die toeristen, mogen wij hier niet stil blijven staan, en maant Bibi ons om vooral door te lopen.

Wel blijft iedereen even stil staan om de indrukwekkende deur te fotograferen, waar in de toekomst bezoekers de basiliek door zullen betreden. Deze deur bevat het Onze Vader in het Catalaans, en de zin ‘Geef ons heden ons dagelijks brood’ in vijftig verschillende talen. Je kunt het hier ook in het Nederlands ontdekken.

Als ons rondje compleet is begeven wij ons naar het meetingpoint, en als iedereen er is, wandelen wij weer terug naar het punt waar Gert ons op haalt. Iedereen stapt gauw in en met een mooie sightseeing gaat het richting Camp Nou. Kitty en ik hebben niets met voetbal dus blijven wij zitten, maar bijna iedereen stapt uit.

Als iedereen weer terug in de bus is, rijden wij verder en brengt Gert ons naar Passeig de Colom, waar wij in de verte het monument van Colombus zien staan. Hier stappen wij uit, en de meesten van ons reisgezelschap wandelen richting de Ramblas.

Kitty en ik besluiten als enige om de Passeig de Colom over te steken, en naar het maritieme gebeuren te gaan kijken. Hier zijn leuke terrasjes en genoeg bankjes om van zon, en de reuring om je heen te genieten.

Kitty geniet van haar drankje op een terrasje, en ik loop even naar het jacht IJE wat even verderop ligt aangemeerd. Hij is minstens 100 meter lang, en ze zeggen altijd 1 miljoen de meter. Maar nu blijkt deze ietsjes duurder te zijn en is het 2 miljoen. (Alles is op internet te vinden, en deze keer heb ik er geen foto’s van gemaakt)

Een uurtje voordat Gert ons weer komt ophalen, wandelen wij weer terug en willen nog een leuk cafeetje op zoeken waar wij een heerlijke carajillo kunnen drinken. Carajillo drink je eigenlijk in de winter, maar ik vind hem bij alle temperaturen heerlijk om te drinken.

Wij vinden een leuk Italiaans restaurant in een zijstraat van de Passeig de Colum. De originele ingrediënten van de carajillo zijn koffie, brandy of rum en koffiebonen. Maar een brandy hebben ze niet, maar de bartender vraagt of een whisky ook goed is. En dat vinden wij prima… hij is er ook erg gul mee want wij voelen hem glijen!!

Van restaurant naar de plek waar Gert ons op haalt is maar 300 meter lopen, en dat vinden wij prima. Want als wij strakjes terug zijn gaan wij met de beentjes omhoog, er is genoeg gewandeld vinden wij. Straks nog even wat kleine boodschappen doen bij de Super tegenover het hotel in Santa Susanna. Dan wacht het diner nog en verder doe ik echt niets meer vandaag…

Dag 5 vrijdag 30-09-2022

Ik heb vannacht vannacht slecht geslapen door dat ik heb liggen hoesten en snotteren. Gisteren was ik al niet lekker en heb daarom twee paracetamols genomen en ben onder zeil gegaan. De eerste uurtjes slaap je dan nog wel, maar heb heel wat keren op de wekker gekeken of het nog geen tijd was om op te staan. En als je dan in slaap valt… beginnen de vogeltjes al weer te fluiten om te zeggen dat je op moet staan.

Vandaag wacht ons weer een excursie en ik twijfel er over, of ik wel mee zal gaan omdat ik bang ben dat ik dan anderen aan steek. Ik vertel dat bij het ontbijt aan Gert, maar hij zegt dat de halve bus al wat onder de leden heeft, en dat ik het daarvoor niet hoef te doen. Hij zegt… “Als het echt niet gaat, breng ik je persoonlijk weer terug”. Dat doet mij besluiten om toch mee te gaan.

Klokslag 09:30 uur rijden wij naar Blanes, waar wij de Botanische tuin gaan bezoeken. Ook in Blanes mag Gert niet stoppen met zijn bus, maar hij zet ons toch af in de buurt van het treintje dat ons naar de tuinen brengt.

Het treintje is niet echt een trein te noemen, maar een afgedankte trekker met een passagiers wagen er achter. Via smalle steile weggetjes brengt hij ons naar boven waar de Botanische Tuinen zich bevinden. Gert heeft de kaartjes en leid ons naar binnen, waarna hij weer met het treintje naar beneden rijd.

Zoals alle botanische tuinen is ook deze prachtig aangelegd, over verschillende plateau’s met veel hoogteverschillen. Het is een prachtige tuin maar omdat ik mij niet helemaal Top voel, maak ik maar een kort rondje en zoek dan het terras op van de koffietent.

Langzamerhand leren wij ons reisgezelschap beetje voor beetje kennen. Je maakt hier en daar een praatje en alle personen met een bijnaam krijgen nu een naam. Dat maakt het aanspreken van iemand toch wat gemakkelijker.

Om 12:15 uur brengt het treintje ons naar beneden wat normaal 15 minuten duurt. De tijd die Gert met ons afgesproken heeft (12:30 uur) om ons op te halen, gaan wij niet halen. Overmacht…want wij komen in een file door Blanes te staan. Later horen wij dat Gert verscheidene rondjes heeft moeten rijden om ons op te pikken, omdat hij daar niet stil mocht blijven staan.

De ochtend in Blanes zit er op en nu rijden wij naar Tossa de Mar, waar wij ingeschreven hebben voor een boottocht die om 14:45 uur gaat varen.

Vanaf het parkeerterrein voor bussen in Tossa de Mar, is het nog een kleine kilometer wandelen door een lange winkelstraat naar het strand. Er wordt zo toch wel wat afgewandeld, wat voor mij geen enkel probleem is. Maar er zijn toch wat ouderen bij met rollator of stok voor wie dit misschien wat te veel is.

Het is voor ons de eerste keer dat wij in Tossa de Mar zijn, maar Kitty en ik zijn het er over eens dat dit plaatsje wel eens bij ons zou kunnen passen. Een mooie baai en een boulevard met leuke restaurantjes, dat staat ons aan. De naam van de brochure heet het ‘Blauwe Paradijs’ en deze naam doet het dan ook alle eer aan.

Omdat wij tijd genoeg hebben en het toevallig lunchtijd is, kiezen wij een leuk Frans restaurant uit om een hapje te eten. Tja… wat moet je dan nemen. De entrecote staat ons beiden wel aan, Kitty neemt hem met roquefortsaus en ik ga voor de pepersaus. Een lekkere Vino Blanco erbij en de dag kan niet meer stuk. Vanavond bij het diner eten wij dan maar een klein hapje…

Zowat tegenover het restaurant ligt de vlonder over het strand naar de rondvaartboten. Op die manier kunnen wij het een beetje in de gaten houden, totdat het tijd is om naar de boot te wandelen. Het is nog een hele toer om aan boord te gaan… De boot wordt aan een touw vastgehouden, en via een smal loopbruggetje moet je aan boord terwijl het aan alle kanten wiebelt.

En dan vaart ie achteruit en vaart tussen de kliffen door en volgt de kustlijn. Er zijn twee ruimtes in de bodem waar je door een glazen bodem naar de vissen kan kijken. Er is wel wat te zien maar niets spectaculairs als ik de anderen zo hoor.

Ook varen wij nog een grot in, maar als je eenmaal de grotten van Carvoeiro (Algarve) bent in gevaren, valt dit in het niet natuurlijk . Maar niettemin is het toch een mooie boottocht, zoals onderstaand filmpje laat zien.

Als wij weer met met beide benen op het strand staan, moet Kitty eerst al dat fijne zand en kiezel uit haar schoenen verwijderen. Zij kan daar absoluut niet tegen, maar ook die van mij moet ik leeg schudden voordat wij ons weer op de terugweg kunnen begeven.

Dag 6 zaterdag 1-10-2022

Gisteren vertelde ik al dat ik mij niet zo lekker voelde., en dat heeft zich vannacht doorgezet. Ik heb flink liggen hoesten, en voel mij dan ook vanochtend niet zo lekker. Gisteren hadden wij al besloten dat wij niet de excursie Barcelona van het +pakket gingen doen. Daar hadden wij al voor betaald bij het boeken van deze reis.

Dus alleen de deelnemers met een pluspakket gaan vandaag met ‘Gids Bibi’ in Barcelona op stap.

Omdat wij eigenlijk altijd vroeg op zijn, zijn wij dat ook vandaag, en gaan dan ook om 07:30 uur ontbijten. Maar echt trek heb ik niet en zit het moeizaam naar binnen te werken. Daarna ga ik nog wat op bed liggen totdat het zonnetje zoveel warmte geeft, dat wij naar het zwembad kunnen.

Veel meer dan liggen aan de rand van het zwembad zal ik vandaag niet doen. Ik ga er van uit dat warmte mij goed zal doen, de zon schijnt volop dus dat zit wel goed. Ik lig… ik slaap… ik puzzel… ik lees… ik slaap. De echte diehards gaan zwemmen, en Kitty is er een van.

Van ons reisgezelschap zie ik alleen de mevrouw die met een kruk loopt, maar vandaag heeft zij hem niet bij. Zij gaat ook zwemmen… En zo gaat deze dag aan het zwembad voorbij. Zo rond drieën vind ik het genoeg geweest en ga weer naar mijn kamer.

Echt ziek ben ik niet maar kiplekker ook weer niet, tussen wal en schip heet dat. Na nog wat liggen luieren op bed of balkon, ga ik mij opfrissen want om half zeven begint het diner. Ook nu kan ik niet echt genieten van het eten. Ik heb zelfs geen zin in een wijntje en bestel een cola.

Na het diner lopen wij naar buiten en is het nog aangenaam warm. Wij besluiten om plaats te nemen op het terras waar ook bediening is. Hier bestellen wij een koffie en genieten van de reuring om ons heen, mensen kijken is altijd leuk… Na de koffie bestel ik een Daikiri – Banana cocktail, die had ik al eerder gedronken en die viel goed.

Het podium naast het bankje waar wij zitten wordt opgebouwd, dus is er entertainment vanavond. De vliegtuigdames Aafke en Nelly waar wij al kennis mee gemaakt hebben, komen bij ons zitten. Leuk en gezellig, en samen kijken wij naar de show voor de allerkleinsten.

https://videopress.com/v/ydq4oler?resizeToParent=true&cover=true&preloadContent=metadata&useAverageColor=true

De allerkleinste in het midden is zo’n schatje, en alle bewegingen zijn heel gracieus. wij genieten volop. Daarna komen er twee Spaanse schonen die ons verblijden met het zingen van mooie covers. Een van de zangeressen is ook niet fit wordt verteld, en dat is soms ook te horen. Zo zijn haar zangkwaliteiten niet echt goed te horen. Niettemin vinden wij het prachtig en blijven tot het afgelopen is, en het licht bijna uit gaat.

Ofschoon ik mij niet Top voelde is het toch nog een prachtige dag geweest.

Dag 7 zondag 2-10-2022

Nu is het Kitty die ik aangestoken heb met mijn gehoest en gesnotter, en heeft zij vannacht bijna geen oog dicht gedaan. Toch voelt zij zich goed genoeg om na het ontbijt, met mij mee te gaan naar de markt. Er is ons vandaag een mooie dag met een temperatuur van 28 graden beloofd. Daarom gaan wij meteen na het ontbijt naar de markt nu het nog heerlijk koel is.

Bovenstaande letters van Santa Susanna zijn wij deze week al meerdere malen gepasseerd, en Gert wees ons telkens de plek waar zondags de markt zou zijn. Hij heeft dat zo vaak herhaald, dat wij er nu feilloos naar toe wandelen.

Wij zijn er zo rond half negen en sommige kooplui zijn hun waren nog aan het uitstallen. Ik ga op zoek naar een tasje wat koffie-juf Thea, in Spanje op de markt gekocht zou hebben. Het is dezelfde tas die ik ook bij het wandelen gebruik, maar die al aardig aan het verslijten is.

Ik hoef niet lang te zoeken want Kitty ziet er al eentje liggen. Het is een heuptas, alleen draag je deze niet op je buik maar aan de zijkant. Ik vind ze erg handig en daarom koop ik er maar meteen twee. Daarna lopen wij nog wat rond om te kijken wat er zoal aangeboden wordt.

Er is ook een overdekt terras waar ze koffie en churros verkopen. Alle tafeltjes zijn bezet maar een vriendelijke mevrouw wenkt ons, dat wij bij hun aan tafel kunnen zitten. Als ik meneer en mevrouw tegen elkaar hoor spreken, hoor ik dat het Duitsers zijn.

Dat maakt het voor mij gemakkelijk om een gesprek aan te knopen, want die taal beheers ik redelijk Zij hebben vakantie en reizen rond met hun campertje en staan nu aan het strand van Santa Susanna. Op de markt kopen zij hun groenten en fruit, en volgende week reizen ze weer zurück in die heimat want hij is nog geen rentner verteld hij mij.

Het is een leuk gesprek maar het begint al warm te worden, dus breien wij er een eind aan en wandelen terug naar ons hotel. Onderweg komen wij verscheidene mensen van ons reisgezelschap tegen, die nu pas naar de markt gaan. Het is voor iedereen een vrije dag vandaag, dus heeft men uitgeslapen.

Kitty voelt zich niet lekker en kruipt onder de wol, als wij terug zijn bij het hotel. En ik… ik ga een paar uurtjes naar het zwembad om te zonnen. Als ik zo rond een uur of twee ga kijken hoe het met haar is, zegt zij dat ze niet goed wordt van al dat hoesten, en of ik even naar de ‘Farmacia’ aan de overkant wil gaan, of ik daar codeïne tabletten kan krijgen.

Kleine moeite natuurlijk, en voor je Lief doe je alles. Het is zondag en de Farmacia aan de overkant is dicht, op een bordje staat dat er 600 meter verderop een Farmacia zou zijn die open is. Dus loop ik daar naar toe, maar als ik een kleine kilometer verderop ben, heb ik nog niets van een Farmacia kunnen ontdekken. Daarom raadpleeg ik mijn smartphone om te kijken wie er open is. En zo wandel ik naar Pineda del Mar 4,1 km verderop.

Ik vul het adres in op mijn Komoot Wandel App, en zo navigeer ik naar Pineda del Mar. Voor een ervaren wandelaarster als ik een fluitje van een cent… Toch?? Maar wandelen op wandelsandalen is toch wat anders, en als ik de wandelpromenade in Santa Susanna achter mij gelaten heb, wordt het pas echt zwaar.

Want de koperen ploert schijnt ongenadig op mijn bol, en de weg is lang en saai… en nog erger, ik heb geen water bij. Ik ben dan ook blij dat ik op hangen en wurgen bij de Farmacia aan kom. Gelukkig is hij open, maar krijg geen codeïne tabletten want die krijg je alleen op doktersadvies. Ik krijg iets anders mee wat zou moeten helpen.

Omdat ik niet meer in staat ben dat hele eind terug te lopen, belt de juffrouw van de Farmacie een taxi. Het lukt haar niet en wijst mij de weg naar het station, want daar zijn de taxi standplaatsen. Maar ook hier geen taxi… dan bel ik zelf wel, maar ook nu geen taxi. Dan maar een treinkaartje kopen en met de trein terug naar Santa Susanna😅😄😄😄

Kitty is blij dat ik er weer ben, en ik hoop dat de kuur aan slaat.

Dag 8 maandag 3-10-2022

Kitty heeft wat beter geslapen en kijkt niet meer zo waterig uit haar ogen. Wij gaan wel ontbijten maar vandaag blijft zij nog in bed. En voor mij wordt het nog een dagje zwembad, maar dat hadden wij ook gedaan als zij niet ziekjes was geweest.

Vandaag staat ook de laatste excursie dag op het programma, maar hier hadden wij niet voor ingeschreven. Wij zijn niet de enige die nog een vrije dag nemen, vrijwillig of ook omdat de partner ziek is. Want ongeveer de helft van ons reisgezelschap snottert of buldert wel.

Mijn lief op bed dus, en zo zat ik tussen de middag in mijn eentje te genieten van een laatste lunch in deze 10 daagse vakantie.

De vakantie zit er haast op want het wordt tijd om de koffers in te gaan pakken. Ik wandel nog even naar het strand voor een laatste foto en dat is het gedaan hier…

Als ik boven kom voelt Kitty zich gelukkig al wat beter.

Dag 9 dinsdag 4-10-2022

Het is dinsdagmorgen als de vogeltjes om 06:15 uur gaan fluiten om ons te vertellen dat wij moeten opstaan. De koffers staan al klaar om naar beneden gebracht te worden, want wij hebben onze spullen voor de overnachting in Frankrijk, in de handbagage. Zo kunnen onze koffers straks in de bus blijven.

Gert wil om half negen vertrekken, en daarom staat iedereen al ruim voor tijd in de rij om te kunnen gaan ontbijten. Wij nemen hartelijk afscheid van Aafke en Nelly want die gaan weer vliegen. En dan is het tijd om te gaan… Bye bye Santa Susanna

Wij zijn met zonnig weer Spanje binnen gereden en nu wij vertrekken schijnt de zon nog steeds. Gert praat de boel weer aan elkaar en zo vliegen de kilometers onder ons door. Op de heenreis vroeg hij het ook al…. als iemand een mopje weet, een raadseltje, een sommetje of een leuke anekdote… Schroom je niet en neem plaats op de stoel naast mij. Mondjes maat wordt er op gereageerd.

Dus zet Gert maar een dvd op van een Balkan reis die hij gemaakt heeft en zo schiet de tijd lekker op. Na twee uurtjes en al in Zuid Frankrijk maken wij onze eerste stop, een korte pauze om de benen te strekken en een bezoek aan het toilet.

Wij overnachten in een Ibis hotel in Chalon-sur-Saône, wat zowat aan de Tolweg ligt. Afslag en dan bij het eerste stoplicht linksaf… terwijl wij wachten op groen, komt er van de andere kant een Duitse bus aanrijden die ons net voor is. Gert moppert wat… zal je zien, die neemt mijn plaats in.

En zo geschiedde… De bus slaat linksaf en parkeert. Gert is genoodzaakt een eindje verder te rijden, en daar te keren. Daarna rijd hij terug naar het hotel, en wacht… Onze komst is aangekondigd, en van die Duitse bus niet, die moet naar een ander parkeerterrein. Iemand van het hotel komt naar buiten en praat met de Duitse chauffeur, die er helemaal niet blij mee is dat hij zijn plaats moet afstaan aan die Hollander.

Wij stappen uit en krijgen van Gert een briefje op naam, met een zescijferige code van onze kamer. Wij zitten op de tweede etage. In onze handbagage zitten onze spulletjes voor één overnachting, zo hoef ik niet met een zwaar koffer te zeulen. Bij de lift is het druk, maar samen met mijn achterbuurvrouw neem ik de trap. Mijn Lief komt na met de lift.

Een zescijferige code is voor sommigen best lastig om binnen te komen. Zeker als je voor een deur staat waarvan de twee laatste cijfers van jouw kamer kloppen, maar dat je op de verkeerde verdieping staat. Uiteindelijk komt alles goed…

Het is basic… erg basic, maar schoon en voldoende. Douchen kan een probleem zijn, want ben je volslank dan gaat het dit niet worden. Want dan kan de deur niet meer dicht. Ik hoor iemand al zeggen dat ze een klacht gaat indienen voor het overnachten in dit ondermaats hotel, want in de gevangenis hebben ze het nog beter.

Maar lieve mensen… Kom op zeg, het is maar één nacht. Je hoeft alleen je ogen dicht te doen en het is voorbij… De kosten van een Effe Weg/ Bolderman reis zijn scherp geprijsd, dan kun je geen luxe hotel verwachten onderweg. Kitty en ik zijn er tevreden mee.

Wij hangen boven wat uit het raam, en zien Gert al weer rond zijn bus lopen. Hij haalt er een emmer en een lange trekker uit, en zien hem ook met een stofzuiger sjouwen. Hij gaat zijn bus schoonmaken, en is daar nog mee bezig als wij beneden op het terras wat gaan drinken.

Het is gezellig borrelen op het terras voorafgaand aan ons diner. Daarna gaan wij aan tafel voor een drie gangen diner. Sommige klagen er over, maar ik heb heerlijk gegeten en mijn glaasje ‘Vin Blanc’ smaakte er voortreffelijk bij.

Daarna genieten wij met Paula, Byona en Sonja nog van een heerlijke koffie aan de bar. Wij kunnen het niet te laat maken want om 06:15 uur worden wij aan het ontbijt verwacht. Gert wil om 07:00 uur vertrekken… Dus loopt de wekker om half zes af, ik heb heerlijk geslapen. Worstel mij langs de naar binnen draaiende douchedeur, kan hem op een haar na toch sluiten en neem een heerlijke douche.

Daarna gaan wij naar beneden voor ons ontbijt. Klokslag 07:00 uur rijden wij verder in een klein wereldje, want er hangt een ochtendmist. Gelukkig is er genoeg zicht voor Gert, om lekker te kunnen doorrijden.

Gert verteld weer honderduit, en herhaald nog maar eens de vraag, om naast hem plaats te nemen. Wil je iets met de anderen delen of heb je een leuk mopje… Nu komen er wat raadsels, en Gert heeft de eerste want die wil een boerderij beginnen. Of dat slim is in deze tijd vraag ik mij af, maar toch een raadsel.

Hij heeft €105, euro te besteden, en wil honderdvijf dieren aanschaffen. De koe kost € 15,00, het varken €1,00, een kip € 0,25 Jullie raden het al… Hoeveel van ieder? Kitty is snel in hoofdrekenen, maar buurmeisje Lara met de calculator is iets sneller. En zo doden wij de tijd en vliegen de kilometers maar onder ons door en schiet de tijd lekker op.

Bij een volgende stop valt mij iets op… Gert geeft zijn plantjes water op de bus. Onder de palmboom zit een klepje en daar giet hij zijn gietertje leeg. Ik ga mij steeds meer verwonderen over deze man, wat een passie voor zijn vak…

Als wij weer verder rijden stapt Greet? uit Assen naar voren, en leest een dichtverhaal voor. Als zij weer op haar plaats zit, hoor ik Gert zeggen dat er iemand in de bus zit die heel goed kan schrijven en een Blog heeft…

Ja dat had ik kunnen verwachten met mijn gepoch, dus vertel ik wat over ‘Bijgeloof’ waar ik een blog aan gewijd heb. Daarna lees ik het blog voor uit november 2021, over mijn reis naar ‘Zwitserland met hindernissen’. Er zijn veel mensen die het leuk vinden en ik neem de complimentjes trots in ontvangst.

Gert maakt nog een laatste stop bij de Romeijnse Put in Venraij, want anders komt hij te vroeg binnen. Hij mag namelijk pas om 17:15 uur binnen zijn op de verzamelplek. Ik maak nog een laatste foto van onze Chauffeur Gert. Wat een vakkundig man zeg, daar mogen ze bij Gebo Tours trots op zijn, en ik hoop dat hij nog vaker mijn Chauffeur zal zijn. Gert Bedankt namens Kitty en mij zelf.

En dan komen wij zo langzamerhand aan het eind van onze reis. Precies om 17:15 uur komen wij aan op de verzamelplek in Zeeland, waar tien dagen geleden onze reis begon. Ik haal mijn koffers uit de bus, geef Gert een dikke fooi en breng mijn koffers naar mijn auto.

Daarna gaan wij nog naar het restaurant van ‘Het Witte Huis’ voor een afscheidsdiner. Wij laten het ons heerlijk smaken, wisselen telefoonnummers uit en nemen afscheid van elkaar. Wij kunnen daarna meteen naar huis, maar sommige wacht nog een reis van een paar uurtjes voordat zij thuis zijn.

Ook al voelden wij ons een paar dagen niet lekker… Wij hebben genoten van deze fantastische 10 Daagse reis naar Barcelona.