Omdat het vandaag een mooie dag is, trek ik er op uit. Niet ver maar gewoon in de buurt, hemelsbreed nooit verder dan een kilometer of vier. Ik heb een wandeling gepland die over mijn favoriete Ommetjes gaat, om daarna het nieuwe strandpaviljoen aan de Geffense Plas met een bezoek te vereren.

Het is nog wel wat frisjes als ik om 08:15 uur de deur achter mij in het slot trek, en mij via de kortste route naar het Docfabos begeef. Ik heb hier al vaak gewandeld en ken elke plek op mijn duimpje, maar toch is het weer genieten nu alles volop in bloei is gegaan. Fris groene kleuren tegen een strakblauwe lucht is puur genieten, en dat doe ik dan ook.

Ik steek de Docfalaan over en wandel nu in het Vierwindenbos. Het pad voert mij langs de perenvijver die bijna buiten zijn oevers is getreden. Even verder kom ik bij mijn favoriete restaurant Clemens, die op dit vroege tijdstip nog niet open is. Jammer, maar mijn koffie drink ik bij Strand Tien waar ik veel over gelezen heb, en die afgelopen zaterdag 13 april voor het eerst open is gegaan.

Ik wandel over het pad langs de Sint Wilpertslaan, en dan over het mooie bospad naar de Osseweg. Die steek ik over en kom dan op de Landerijen Van Tosse, en dat is en blijft altijd leuk wandelen hier.

De mogelijkheden zijn legio, maar ik wandel nu min of meer in rechte lijn naar de drukke Cereslaan die ik moet oversteken om in de bossen van de Geffense Plas uit te komen.

Ik wandel over het Nicolapad en zie op een boom een rode en een witte veer. Wat raar, dat moet ik toch wat nader bekijken en zie dan er boven een miniscuul Maria beeldje met de naam Lourdes. Misschien ben ik er een vorige keer aan voorbij gelopen, maar ik zie het nu pas voor de eerste keer.

Aan het eind van dit pad ga ik rechtsaf, en steek bij de verkeerslichten de Cereslaan over. Het is kwart voor tien en ik heb al 7 km gelopen. Het gaat ook lekker, al zijn er altijd de gebruikelijke pijntjes aan mijn linker enkel. Ik had een langere route gepland, maar ik heb nu zin in koffie en Strand Tien is dichtbij en die gaat om 10:00 uur open.

Een gedeelte van de Geffense Bosjes is in de jaren tachtig gebruikt voor zandwinning. Hierdoor ontstond de Geffense Plas, wat nu in gebruik is als recreatiemeer met strand. Ik neem de kortste weg maar moet nog helemaal rond de plas lopen. Aan de overkant zie ik het vernieuwde Paviljoen al liggen.

En dan kom ik bij het hernieuwde Paviljoen wat Strand Tien geheten is, wat echt een aanwinst is voor het recreatiegebied van de Geffense Plas. Het oude Paviljoen verpauperde onder de vorige beheerder, wiens pacht nog door liep tot 2043. Deze droeg in 2021 het stokje over, waarna de Gemeente Oss op zoek ging naar een nieuwe exploitant.

En die hadden ze gauw gevonden, de plannen werden daarna snel gepresenteerd en goedgekeurd, waarna ze aan de slag konden.

Het is helemaal spiksplinternieuw en het ziet er heel strak uit. Rondom wordt er nog hard gewerkt, maar ze zijn open dus loop ik naar binnen. Ik kom in een mooie entree waar ook de wc en de garderobe zijn. Ik loop rechtdoor het restaurant binnen en vraag of ik buiten van het terras gebruik mag maken. Het is immers mooi weer en het zonnetje schijnt. Ik zoek een plaatsje uit de wind maar in het zonnetje, en bestel koffie met een appelpunt. Altijd lekker.

Het paviljoen heeft twee identieke, van elkaar gescheiden terrassen. Een die puur alleen voor het restaurant gedeelte is. Je kunt vanaf hier ook niet naar het strand. Het andere terras is voor de badgasten. Zij kunnen vanaf het strand een patatje gaan halen, maar kunnen niet in badkleding het restaurant binnen. Dat is mooi geregeld vind ik, en heb je geen last van elkaar.

Ik heb mijn appelpunt op, dus kan ik weer verder of liever gezegd… Ik wandel weer terug richting Cereslaan en begeef mij op de terugweg. Ik wandel linia recta over het wandelpad langs de Ruwaardsingel weer naar huis, het is bijna lunchtijd…

Om 11:45 uur ben ik weer thuis en heb heerlijk gewandeld. Ook leuk dat ik zo al mijn Ommetjes in de buurt aan elkaar heb kunnen knopen. Voor de middag staat er niets gepland, dus beentjes omhoog en Bloggen maar…