Soms ben ik wel eens te enthousiast over wat ik aan kan, en dat moet ik later dan weer bekopen. Zo ook afgelopen zondag toen ik voor een lange wandeling op pad ging. Ik weet dat mijn beste kilometers in de vroege uren liggen, dus als ik bij het krieken van de dag op pad ga Maar nu had ik op de zaterdagavond nog een muziekoptreden gehad, had behoorlijk wat gedronken en lag daardoor pas om 02.00 uur in bed. Op zondagmorgen nog even een bezoekje aan mijn schoonvader, en kon ik pas om 11.30 uur aan de wandel. En dat is normaal de tijd dat ik weer thuis kom na een vroege start.

Mijn bedoeling was om naar mijn zus in Uden te wandelen, die haar verjaardag vierde. Maar niet rechtstreeks, maar met een kleine omweg, ongeveer een kleine 20 kilometer. Dan een uur pauze en rechtstreeks naar huis, dat moet te doen zijn dacht ik. Het zou 21 graden worden, dus moet je niet al te veel kleding aan, en je moet onderweg wat uit kunnen doen. Ik had geen rugzak bij maar besloot mijn heuptasje om te doen.

Ik kan dan niet zoveel mee nemen, maar dat hoeft ook niet omdat ik overdag wandel en ik bij een horeca etablissement kan stoppen om het een en ander te nuttigen. Toiletpapier gaat er natuurlijk wel in, want dat kan ik niet uitstellen. De flesjes water niet te vergeten, en voor de eerste uren krentenbollen met kaas, en als noodvoorraad 2 stukken peperkoek. En daarmee ga ik op pad. Gestart vanuit hartje Oss, door het winkelcentrum richting Heesch, Nistelrode en dan naar Vorstenbosch. Ik kreeg het al snel heel erg warm maar om maar meteen in een t-shirt te gaan wandelen terwijl je iedereen voorbij ziet komen in een winterjas, leek mij nog niet verstandig.Toch maar even wachten tot het nog wat warmer wordt. Mijn eerste stop probeer ik altijd te plannen na twee uurtjes, dat is na 11 km. Soms dient mijn stop zich eerder aan, maar nu kwam dat zitbankje maar niet en mijn darmen begonnen zich aardig te roeren. Dus moest ik op zoek naar een geschikt plekje voor een grote boodschap, want niet zo gemakkelijk is in de lente als de mais nog niet op het land staat. ik kan toch slecht tussen de aspergevelden gaan zitten. Gelukkig stond er op een veld een boerenkar waar ik achter kon gaan zitten. Tegelijkertijd ook maar gebruik gemaakt van een korte pauze, en na 5 minuten weer verder. Uit ervaring weet ik altijd waar ik ben, de precieze afstand naar aanleiding van de tijd die ik er op heb zitten. De fout vandaag was dat ik op een bepaald tijdstip ergens wilde zijn, en dan ga je iets te geforceerd wandelen. Het was ook erg warm, ook nadat ik mijn blouse had uit gedaan. Op zich ging het niet slecht, maar toen ik bij de Riethoeve in Vorstenbosch kwam, was ik er wel aan toe om er even bij te gaan zitten, en aandacht aan de social media te besteden. Ik heb alleen maar gerust, want de bediening kwam niet op dagen. Helemaal niet erg……ik wilde zitten en dat deed ik. 

Vanaf de Riethoeve naar mijn zus is het nog 4 kilometer, en wat ben ik blij dat ik daar ben. 20 km heb ik er op zitten, evenveel als vorige week maar voor mijn gevoel veel zwaarder. Natuurlijk is dit veel zwaarder, het is warm en ik wandel alleen terwijl vorige week mijn wandelmaatje Diana er bij was. En dat scheelt een hele hoop, er is afleiding en je denkt aan andere dingen.

Ik ben een uurtje bij mijn zus gebleven………

Om kwart voor vier begon ik aan de terugreis, nog 12 kilometer te gaan, en het viel mij zwaar. Normaal heb ik mijn Ov-Chip bij mij, maar dit was nu niet het geval. Ook ben ik niet iemand die zo maar op geeft als ik aan de wandel ben. De eerste pijntjes begonnen zich aan te dienen. Een steek in mijn linkervoet, het zou zo maar eens een blaar kunnen zijn. Steken in mijn rechtervoet, het maakt mij onzeker. Ook begint mijn scheenbeen te irriteren…. en ik heb nog acht km te gaan. Als ik Nistelrode achter mij heb gelaten, beginnen mijn darmen zich weer te roeren. Nu ben ik in een bos en is het wat gemakkelijker om mijn boodschap te doen. De volgende keer ook maar een pot vaseline mee nemen want ook daar heb ik het kapot gelopen. Toch maar weer verder en een paar kilometer staat er eindelijk een bankje, aan de rand van Golfclub Nistelrode waar ik even wat rust kan nemen.

Ik kijk zo op de golfbaan en kijk naar het geklungel van een van de golfspelers, die niet in de gaten heeft dat een vrouw aan de zijlijn zijn verrichtingen volgt. Zoveel verstand heb ik er ook niet van, maar wel dat het balletje in dat gat moet. Het was voor mij een welkom intermezzo, even de schoenen uit en de schade aanschouwen…… en daarna nog 5.5 km naar huis.

Eindelijk was ik weer thuis na een zware wandeling. Het was afzien vandaag, met deze zomerse temperaturen. Misschien een beetje teveel van het goede, het was immers pas mijn 4e wandeling. Maar na 32 km en drie blaren verder heb ik er toch een voldaan gevoel aan over gehouden…… De naweeën ondervind ik pas een paar dagen later omdat mijn blaren moeten helen en omdat ik er een pijnlijke rug aan over heb gehouden.

Toch is het leed al weer snel verleden tijd, en hoop ik komend weekend weer op pad te kunnen.

See You next Time…..