Hoe ziet een vrije avond, van een Vierdaagse Wandelaarster met een Blog er nu uit.

Allereerst het stalen ros op stal gezet, en Kreun verzorgd. Die vind het immers wel fijn dat er gelucht wordt. Daarna de wandel attributen voor de roze woensdag klaar leggen, en powerbank, JBL-elletje en smartphone opladen…

Aangezien het thuisfront mij al niet meer verwacht had, gezien mijn anders dan anders late thuiskomst… moest ik mijn eigen potje nog koken.

Dan mijn ontbijt of powermeal voor de volgende dag, nog klaar maken. Dat is een  omelet van 3 eieren met 60 ml room. Dat belegd op 4 sneetjes brood, en dat is dan ook voor mijn Lunch. Veel meer heb ik onderweg niet nodig.

Ja, en dan wacht mijn concept bericht van Dag 1 op mij, voor de vervolmaking. Kijken of het leesbaar is voor Jullie. Publiceren en daarna Fanmail en of reacties beantwoorden.

En daarna nog eventjes met de beentjes omhoog…

Voordat ik naar bed ga nog even een Ibuprofen/paracetamol cocktail genomen, niet mijn favoriet maar in dit geval weet ik zeker dat ik mijn voeten vannacht niet voel.

Vanmorgen een vroege start en om 07:02 uur was ik onderweg. Ik weet dat ik moet leren verlangzamen, maar ja brede wegen brede lanen, en dan ben ik niet te houden… Gas er op, ik moet tenslotte testen wat ik in mij heb. Kreun hoor ik niet klagen, dus wat let me…

Wij lopen langs de Hatertse bossen en vennen richting Alverna, waar ik na dik twee uurtjes mijn eerste lange stop heb. Een heerlijke karnemelk, en natuurlijk mijn powermeal.

Een lange pauze duurt ongeveer 30 minuten, waar ik steevast een voeten inspectie houd en van sokken wissel, die klam aanvoelen van de transparatie. Het ziet er goed uit en ik kan verder…

In Wijchen komt de 40 en 50 weer bij de route van de 30 km, en dan is het weer een stuk minder leuk. Op een gegeven moment raak je in een trance, een blik op oneindig en dat is verraderlijk, als er ineens iets anders op je pad komt, dan een wandelaar. Menig keer uit mijn evenwicht… nu heb ik daar wel vaker last van, maar altijd dan… is er drank in het spel.

Onderweg weer een heleboel bijzondere mensen ontmoet zoals Henk Muraij, wiens boek “Durven zijn” ik vorig jaar gelezen heb.

Ook deze Vierdaagse eet ik geen ongezonde dingen van de kant, maar wel een appel, gekookt ei, tomaat, banaan. Ik ben benieuwd of ik met gezond eten en wat wandelen af kan vallen… Jullie horen het in mijn resume van deze 4Daagse.

Ik moet nog zo’n 4 km als ik nog een verplichte lange stop moet maken. Onderweg had ik de “Soep van Oma” al overgeslagen, omdat de Soep van Alie op mij deed wachten. Elk jaar zitten vrienden van mijn wandelvriendin Silvia, hier aan de kant de wandelaars aan te moedigen, en altijd is er Soep.

Jullie weten dit niet natuurlijk, maar de dertig km wandelaars liepen gisteren 33,2 km, en vandaag ook nog eens 33,6 km. Zo worden wij toch mooi voor de gek gehouden. Geen wonder dat ik pijn aan mijn voeten heb.

De laatste kilometers van de Roze Woensdag zijn zwaar, maar ik zie zowaar een embleem van Camino de Santiago bij een militair op zijn tas. Uiteraard zeg ik “Buen Camino” tegen hem en meteen is er genoeg gesprekstof, en vliegen de meters onder mij door.

Door mijn enigzins snelle wandeling van vandaag heb ik mijn broer Hans en zijn man Frank gemist. Altijd staan ze bij het Faberplein, maar nu dus niet😢😢 maar er was zoals gewoonlijk genoeg te zien.

Spreuk van de dag:

Tot morgen…