Ik was gisteren al om iets over tweeën bij mijn B&B in Haghorst. De eigenaresse was er niet, maar zij had mij verteld hoe ik mij de toegang tot de b&b kon verschaffen. Het is gewoon een compleet huis hier, met alles er op en er aan. Om 18:00 uur kwam mevrouw even kennis maken.  Om te eten in Haghorst moest ik 1 km lopen naar het dorp. Iets te ver met wandelsandalen en een blaar. Maar mevrouw bood aan voor mij te koken, en zodoende kreeg ik een kop groentensoep, en een flinke bord penne met tomatensaus. Lief hé, ze vroeg een Donativo (je geeft wat je het waard vind). Waar tref je zo’n service…

Waar tref je zo’n service… Bij Theehuis en B&B de Reijt. Als je ooit een geweldige B&B zoekt in de buurt van Hilvarenbeek, zeg ik Doen!!! Hier is een gulden nog een daalder waard… 

Vandaag is het de laatste dag van mijn Alternatieve Peerkepad, de 9e etappe naar het Peerke Donders paviljoen in Tilburg.

Mijn blaar is verzorgt, en ik heb er Fixomul om gedaan, fijn spul is dat. Ik heb heerlijk geslapen, en na een prima ontbijt ga ik weer op pad. Het zonnetje schijnt en er hangt wat nevel…. natuurlijk moet dat op de foto.

Chips mijn mooie foto ben ik kwijt, snap er helemaal niets van😭

Ik moet 1,3 km wandelen om de brug over het Wilhelminakanaal over te steken. Ik heb iets met bruggen, want ik moet rennen om over te steken. Ik kan nog net onder de slagboom door voordat de brug omhoog gaat, en dat gaat wat primitief. Want een hijskraan moet het werk doen…

Over de brug ga ik linksaf en wandel langs het kanaal over de Kweldijk. Los zand en dat 2,5 km lang, de Kweldijk wordt een kwelgeest. Maar ik moet niet mauwen want ik heb dit pad zelf uitgekozen. In de verte zie ik een stofwolk aan komen… Een grote combine die mais gaat hakselen zie ik verschijnen.

Ik wacht maar tot het stof is neergedaald voor ik verder ga. En dan  gaat het weer verder en kom ik bij een uitkijktoren, waar in het voorjaar de Grutto te bewonderen is lees ik op een info bord. Het is nu september en voel er niets voor om naar boven te klimmen.

Ik zit nog steeds op dat zandpad wat het zwaar maakt, maar een Pelgrim moet lijden en dat doe ik dan ook. Maar ik geniet van deze laatste dag en kijk naar het spoor wat ik achterlaat. Ik loop over het spoor van de combine want daar is de grond wat harder.

Na 2,5 km gaat het rechtsaf en loop ik langs het riviertje de Reusel, al zie ik die alleen als ik het pad in sla. Daarna is het een pad met hoog gras en riet. Ik ben al haast anderhalf uur onderweg en ik verlang naar een bankje, maar ik kom niets tegen.

Dus ga ik maar verder en geniet van elk schaduw plekje om even stil te staan, en wat te drinken. Tot dat ik bij een schrikhek kom maar ik ben er niet bang voor, dus ga ik op dit voor mij gecreëerde plekje zitten. Geen plekje om de schoenen uit te doen, maar gewoon even een zitplekje.

Dat bankje waar ik zo naar verlang dat komt er niet en ik heb al 11 km gewandeld. Er is geen rekening gehouden met wandelaar of pelgrim. Ik zie wel een boomstam maar comfortabel ziet het er niet uit, dus ga ik door en door. De blaar van ‘Steun’ gaat zich roeren, en ook ‘Kreun’ heeft het niet gemakkelijk.

Note: voor nieuwe lezers… Lees de verhalen van ‘Kreun en Steun’.

Na de Kweldijk (kwelgeest) krijg ik ook nog eens de Pijnendijk. Nou ja zeg, ze moeten mij wel hebben.

Maar dan komt de Abdij van Koningshoeve in zicht, en Fleur ik weer helemaal op, want daar is beslist een bankje… Dat moet!!

Het is nog 800 meter lopen dat moet lukken en zo kom ik aan de voorkant van de Abdij. Ik zie zo gauw geen bankje maar wel dit bord, dus denk ik dat ik daar wel kan zitten.

Ik heb er ruim een uur gezeten en omdat het lunchtijd was, ook maar geluncht. Het is een prachtige gelegen heid om allerlei soorten bieren te proeven, gebrouwen op de Abdij van Koningshoeve en om een hapje te eten.

De brouwerij is vol in bedrijf en zo kwam achter het terras, een grote vrachtwagen het graan brengen om in de kelder te storten.

Ik genoten van een heerlijk LA Trappe wit biertje, en een heerlijke geitenkaas salade met honing van de Abdij. In alle gerechten die er worden geserveerd zit wel een product verwerkt, wat uit de Abdij komt. Vooral veel bier zag ik…

Uitgerust en de maag weer gevuld kan ik weer verder. Nu wacht een taai stuk van 7 km waarvan 4 km langs het Wilhelminakanaal, en als je denkt…

“Ik ben er.” Dan is het nog dik 3 km door de buitenwijken van Tilburg Noord. Normaal is drie kilometer helemaal niks, maar nu met die pijnlijke voeten vind ik alles te ver.

Eerlijk gezegd, ik zit er doorheen en kom morgen gewoon met de trein naar huis. Ik hoef niemand iets te bewijzen wat ik wel of niet kan. Genoeg is genoeg 😊

Ik liep in acht dagen 149,7 km, een gemiddelde van 18 km per dag, en dat is eigenlijk te veel. Dat moet de volgende keer wat naar beneden. . Want een volgende keer komt er beslist… 

Ik heb wat rond gekeken in het Peerke Donders paviljoen, maar ik wilde alleen maar zitten. Ben je gelovig dan moet je dit Peerke Donders paviljoen en de kruiswegstatie in het park zeker bezoeken.

Er is ook een Peerke Donders restaurant bij. Daar heb ik wat gedronken en wat gegeten zodat ik vanavond er niet meer uit hoef bij de B&B. Tegen vijven moet ik nog haast 2 km wandelen om bij mijn slaapplek te komen. En nu weet ik het heel zeker… Ik ga morgen naar huis.

Tot morgen…