Elke jaarwisseling begint wel weer met nieuwe voornemens. Ik had ze niet echt, want deze bourgondische meid die geniet van het leven, en tegelijkertijd een gezond leven probeert te leiden/lijden, weet heel goed wat haar valkuilen zijn.

Over het algemeen eet ik best wel gezond. Verse groenten, fruit, magere vleeswaren etc. En ik let er op dat ik niet teveel zout binnen krijg. Dat wil zeggen dat ik altijd kijk naar het zoutgehalte op het etiket, en dat ik geen kant en klare sauzen koop waar altijd heel veel zout in zit..

Bij gezond eten past eigenlijk geen alcohol, maar ik mag graag een wijntje, biertje en een likeurtje drinken. Maar om toch een gezonde draai aan dit verhaal te geven, en wat ook heel belangrijk is.” Ik drink het niet elke dag!!”

Maar nu die valkuil van mij… Dat is toch wel, dat ik zo van gebak houd. Inmiddels weten mijn vaste lezers wel dat als ik tijdens een wandeling, onderweg een coffee to Go zie, ik daar zeker voor de koffie ga. Maar daar hoort ook zeker gebak bij, en als je zoveel beweegt als ik kan het geen kwaad is mijn mening.

Maar zo ging ik vandaag bij vriendin Natalie op bezoek. Zij gaat met mij het ‘Krijtlandpad’ lopen, en daarvoor moet je plannen maken. Maar eigenlijk ga ik daar helemaal niet zo graag naar toe, want je kunt er niet komen of haar gezellige leuke Peer, staat in de keuken te bakken. Hij is voor zijn werk vaak op reis, en dat is eigenlijk de beste tijd om daar op visite te gaan. Maar nu vanwege Corona wordt er niet gereisd maar wel veel gebakken.

Dus om zijn ei kwijt te kunnen stond hij vanmorgen alweer te bakken. “Jullie zijn eigenlijk nog te vroeg want de taart moet nog in de oven” wordt er verteld als wij nog maar amper binnen zijn. Maar er is wel ‘Arretjes cake’, die zoonlief gemaakt had. Zo vader zo zoon kun je hier dus gerust zeggen.

Naast die taart was die gezellige Peer ook nog eens worstenbroodjes en frikandelbroodjes aan het maken. die al klaar waren voordat Kitty en ik naar huis gingen. Kitty weet zich te gedragen en nam maar één Arretje en één worstenbroodje.

Maar ik vind het toch weer zo lekker, dat ik toch maar weer voor een tweede Arretje ga. Ja… en dat worstenbroodje en frikandelbroodje moest ik toch ook proberen. Zo lekker… Maar ook hier geld, “Ik doe dit niet elke dag.” Toen wij naar huis gingen was het Krijtlandpad besproken, hebben wij genoten van Peer’s lekkernijen, en kregen wij ook nog een zak met worstenbroodjes mee naar huis.

Zo zie je maar weer… Het leven van een Bourgondische meid gaat niet altijd over rozen.