Door dat grauwe grijze weer kan ik mij er maar niet toe zetten om te gaan wandelen. Het is eigenlijk hetzelfde als vorig jaar, want toen schreef ik er dit Blog… Vijftig Tinten Grijs… over. En zo is het al weer een hele week geleden dat ik ben wezen wandelen, en ben ik blij dat ik met Tilly op woensdag heb afgesproken. Zij is toch mijn stok achter de deur want afspraken kom je na…

Twee wandelingen heb ik klaarstaan waarvan een in Amerongen, en mocht het helemaal grauw en grijs zijn dan eentje hier in de buurt in Kaathoven. Maar als ik uit het slaapkamerraam kijk vanmorgen, valt het enigszins mee. Het is wel bewolkt maar het kijkt niet mistig zoals voorgaande dagen, dus wordt het een ritje naar Amerongen. Ik hoef niet op de kaart te kijken want ik ben er al vaker geweest is mijn gedachte… maar toch gaat het ergens mis als ik bij Rhenen ben. Toch ergens een afslag gemist en rijd nu 3,0 km om, maar ach het zijn er maar drie dus dat valt mee.

In Amerongen sla ik bij de eerste rotonde rechtsaf, en parkeer op de Parkeerplaats voor de Groene entree Amerongen. Van hieruit kan je alle kanten op voor een wandeling, bijvoorbeeld het ‘Amerongse Bos’.. Maar Tilly en ik willen richting het uitkijkplateau van de Amerongse Bovenpolder. Op 5 oktober 2020 Amerongse Bergwandeling…was ik hier ook op het plateau, maar toen was het licht bewolkt en kwamen de foto’s veel beter uit dan nu.

Na ons bezoek aan het uitkijkplateau, volgen wij het pad naar beneden en slaan rechtsaf. Dit mooie pad langs de uiterwaarden komt uit bij Kasteel Amerongen. Hier loopt ook de ‘LAW 2… Het Trekvogelpad’, ook wel ‘Pieterpad-overdwars’ genoemd. Tilly heeft deze Lange Afstand Wandeling al eens gelopen en ziet hier menig herkenningspunt.

Het kasteel staat gedeeltelijk in de steigers en zo probeer ik wat foto’s te maken, waarbij het ingepakte hoofdgebouw niet te zien is. Als wij bij de hoofdpoort van het kasteel zijn, willen wij rechtdoor de Drostestraat in, maar overal waar wij kijken is er ‘Werk in uitvoering’ en kunnen hier niet rechtdoor. Op mijn vraag of het mogelijk is om toch rechtdoor te gaan, komt er een niet al te vriendelijk antwoord.

Vanaf hier gaat het dan ook helemaal mis met mijn geplande route. Op bovenstaand kaartje links is de geplande wandeling van 14,8 km. Door verkeerd lopen en weer terug moeten, lukt het niet meer… om op de geplande route uit te komen, Er is altijd wel een mogelijkheid, maar dan wordt het wel een hele lange wandeling vandaag. Tilly en ik besluiten daarom om het anders te doen, en gaan een Coffee to Go drinken in het dorp, om dan vanaf hier naar het Amerongse Bos te wandelen.

Wij hebben nog maar 2,7 km gewandeld, en zijn door het verkeerd lopen al aan een pauze toe, het is immers al Koffietijd geworden. Bij Restaurant Hotel Buitenlust staat een uithangbord met Welkom er op… ze hebben koffie… en ze hebben appelgebak. Maar dan zie ik dat ze ook warme chocolademelk hebben en apfelstrudel. Met vanillesaus en slagroom neem ik maar, het kan wel wat lijden zag ik vanmorgen op de weegschaal. En zodoende blijft mijn broodtrommeltje nog maar even waar ie is, nu ik al dit lekkers zie.

De chocolademelk is niet warm maar gloeiend heet zodat ik mijn gehemelte verbrand. Poeh poeh pfff. De koele slagroom op mijn apfelstrudel helpt wat om het te koelen. Dat heb ik weer met mijn gulzigheid…

Al te lang blijven wij niet zitten, want hoewel wij een beschutplekje in de stoelen opslag hebben gevonden, is het niet echt warm. Vanuit het dorp wandelen wij richting de Rijksstraatweg, volgen die een 200 meter naar rechts tot aan het kerkhof, en slaan dan linksaf het Amerongse Bos in.

Op een weiland in het bos staan twee paarden wat droevig voor zich uit te staren, ik snap het helemaal want met dit weer kan je ook niet vrolijk zijn. Ik heb ook niets bij om ze wat op te monteren, maar de volgende keer zorg ik dat ik paardensnoepjes bij mij heb.

Hier wandelen wij over brede lanen de Amerongse berg op, en worden er gestaag de 68,9 hoogtemeters overwonnen. Zo kan Tilly alvast wat oefenen want die begint in mei aan de Camino Portugues, en dan moet je wel wat hoogtemeters in de benen hebben. Op de ‘Amerongse berg’ wil ik naar de eenzame eik in het ‘Sterrenbos’.

Via een van de acht spaken de ‘Doornselaan’ lopen wij naar boven waar deze eik staat. Boven is een kruispunt van acht zandpaden, en in het midden staat de eenzame eik. Rondom de eik staan bankjes, een ideale plek voor de wandelaar die hier een pauze wil maken, en dat is wat Tilly en ik gaan doen.

Wij hebben tenslotte onze koffie en boterhammen nog niet aangesproken. Ook hier blijven wij niet te lang zitten, ik vind het te koud daarvoor. In de zomer is het hier genieten onder de eik met al zijn bladeren, beschut voor de zon. Maar van zon is vandaag geen spraken. Van hieruit is het nog maar 2,5 km naar de auto, en is het geplande rondje bijna de helft korter geworden.

Via een van de acht paden, de ‘Elsterlaan’ dalen wij weer af. Wij worden ingehaald door twee wandelaars die duidelijk aan het trainen zijn voor de 4Daagse van Nijmegen. Ze vliegen ons letterlijk voorbij wat een tempo. Gek hé… dat ik voordat ik op Camino ging, ook geen rust in mijn lijf had. Ik was altijd maar prestatie gericht bezig en het kon altijd sneller en nog beter.

Maar nu heb ik de rust gevonden en geniet van andere dingen, zoals rustig op een bankje zitten en een boek lezen, of aan een Blog werken. Wat Tilly en ik ook doen onderweg is nieuwe plannen maken. Voor dit jaar staat het al zo’n beetje vast, maar vooruit kijkend willen wij beiden nog een keer terug naar de Camino Francés. Die heeft op ons beiden zo’n diepe indruk achter gelaten dat wij er nog dagelijks mee bezig zijn.

Mijn rondje heb ik zo gepland dat ik bij het informatiecentrum van Tabaksschuur Amerongen uit kom. Wij zijn een beetje te vroeg, maar de mevrouw wil wel voor ons het licht aanmaken zodat ik een foto kan maken van de tabaksbladeren die hangen te drogen. Deze omgeving staat bekend om zijn tabaksteelt in vroeger tijden en daarom is een bezoek aan het Tabaksteeltmuseum een aanrader.

Maar dat doen wij een volgende keer tijdens onze wandeling, want wij komen hier zeker terug. Al was de route nu maar 7,3 km, wij hebben er niet minder van genoten. En ik heb er zoveel energie van gekregen dat ik voor komende zaterdag weer een ‘Weer of geen Weer’ rondje ga lopen.