Of ik het voor mij een Generale moet noemen weet ik niet, maar voor vriendin Natalie is het dat zeker wel. In april gaan wij beiden het Krijtlandpad lopen, en vandaag gaan wij samen wandelen in Beek Ubbergen.

Natalie haalt mij met de auto op en samen rijden wij richting Nijmegen. Het gesprek gaat al gauw over ons Krijtlandpad in april, en wat wij allemaal mee moeten nemen. Vooral dingen voor s’avonds want wij verblijven vijf dagen in dezelfde accommodatie. Ik denk dan natuurlijk aan een doos met wijn, snacks, kaas en salades. Meer heb ik niet nodig…

Ik heb een wandeling uitgezet van om en nabij de 10 km, waarbij enkele heuvels worden aangedaan. De bekendste daarvan is de Duivelsberg, maar wij komen ook nog over de Sterrenberg en de Ravensberg. Mijn wandeling gaat over een gedeelte van de N70, wat klinkt als een snelweg maar dat is het dus allerminst.

Wat de N70 mooi maakt is de afwisseling in de wandeling. Je komt door kalme bossen op stuwwallen, we klimmen en dalen. Je komt veel verschillende boomsoorten tegen. De N70 is een wandeling van 16 kilometer waarbij je over 8 bergen (heuvels) wandelt. Ook is er het Filosofendal met de Filosofenbeek. In totaal heeft de route 375 hoogtemeters en 500 traptreden.

De N70 is een rondwandeling , het startpunt en eindpunt is Hotel-Restaurant ’t Spijker: 

Wij vinden bij het hotel voor de deur een parkeerplaats. Natalie opent de achterklep van haar auto, en binnen ruikt het naar koffie. Wat blijkt… mijn nieuw aangeschafte thermoskan is niet goed dicht gemaakt. Tijdens de rit is de koffie eruit gelopen, waar ik niets van begrijp want mijn rugtas stond rechtop. Maar er zat werkelijk niets meer in en Natalie haar rugtas was nat, en ook de handdoeken die in de achterklep lagen. Oeps!!

Nadat Natalie alles zoveel mogelijk opgedept en drooggemaakt heeft… starten wij onze wandeling bij Hotel ’t Spijker. Wij volgen de groene paaltjes rechtdoor… maar waar de N70 al vrij snel rechts af gaat, wandelen wij nog 170 meter rechtdoor, voordat wij rechtsaf slaan naar het Keteldal. Hier gaat het meteen al mis want ik sla 50 meter te vroeg af en loop bij iemand het erf op. Tjongejonge wat is het hier steil denk ik bij mijzelf… zitten wij wel goed… Niet dus en weer terug en dan de juiste afslag naar het Keteldal.

Het gaat 500 meter gestaag omhoog, en komen bij een markant punt waar een wegwijzer staat, die heel vaak door menig wandelaar op de foto wordt gezet. Hier gaat de N70 richting Duitschland, maar wij lopen nog een stuk rechtdoor en slaan dan linksaf. Dit is het gedeelte wat ik in november heb gewandeld en onderdeel was van het Ooijs Boeren Landpad…

Dit is een mooi stukje natuur op de flanken van de Duivelsberg, en waar het flink klimmen is. Er lopen veel paden met ernaast een geul waar je ook doorheen kan wandelen. Zo loopt Natalie over het pad en ik in de geul.

In november was dit niet mogelijk omdat er toen een lange natte periode was, en er veel modderige geulen waren.

Ik vraag aan Natalie of zij soms filosofisch is ingesteld, want wij komen twee keer bij en over de brug van de filosofenbeek. Dus alle tijd om hierover eens diep na te denken waarom het hier zo heet… Door het mooie weer zijn er vele wandelaars op pad, en zit het niet mee om een bankje te vinden wat vrij is, maar op een boomstronk lukt het ook.

Want dat Eunice hier in februari flink huis gehouden heeft is wel te zien, aan de vele bomen die kriskras liggen, en in stukken zijn gezaagd. En is dus een vers afgezaagde boomstronk een ideale plek om te pauzeren. Geen koffie vandaag, maar gelukkig vind ik het niet erg om op water en brood te zitten.

Klimmen dalen en vele trappen gaan ons goed af, al is de stapafstand van sommige natuurlijke trappen wat aan de hoge kant. Met mijn lange benen geen probleem maar voor korte beentjes niet altijd even gemakkelijk. Bij de Duivelsberg gaan wij nog even naar het uitzichtpunt, en gaan daar even op een bankje in de zon zitten… Even genieten en dan weer verder.

Bij sommige paden waan ik mij op de Camino, Oh wat is dat toch mooi!!

Voor een bezoek aan het pannenkoekrestaurant Duivelsberg zijn wij een kwartier te vroeg, en wij mogen ook niet plaatsnemen op het terras, dus lopen wij maar verder. Wij zijn immers al op de helft en denken rond het tijdstip van een lunch wel weer terug te zijn bij De Spijker.

Maar voordat wij daar zijn passeren wij nog een keer de filosofenbrug, maar komen nu van de andere kant. en lopen nu naar de Sterrenberg en de Ravensberg voor nog wat klimwerk. En ik breng een bezoek aan de ‘Spoelput aan de Elzenbeek’.

In het straatbeeld van Beek Ubbergen kom je vaker van dit soort spoelputten tegen. Van oudsher verdiende men het geld in de wasserij industrie. Het heldere beekwater maakte dit mogelijk.
Vele stroompjes die in de loop der jaren ondergronds verdwenen waren, zijn in het kader van “Water leeft” weer opgegraven. Waar het water weer de grond in verdwijnt zijn dit soort spoelputten neergezet.
Een geslaagde herinnering in het dorpsbeeld aan de wasserijindustrie.

Recht tegenover Hotel ‘Spijker maak ik nog een laatste foto van een wasvrouw waarmee ik deze wandeling af sluit, althans op Komoot. Want er wacht nog een lunch op ons. De Generale zit er op en wij zijn klaar om in april het Krijtlandpad te gaan lopen.