Om half zeven loopt de wekker af, en allebei hebben wij heerlijk geslapen. Wij willen bijtijds ontbijten zodat wij zo rond negen uur op pad kunnen gaan. Het uitgebreide ontbijtje doet ons goed, wij kunnen er tegenaan.

Ik moet nog even uitchecken, en de consumpties van gisteren afrekenen en dan kunnen wij gaan. Vanuit het hotel slaan wij rechtsaf en lopen over de Nieuwstraat richting het centrum, en mijn oog of liever het oog van s’Jacqueline valt op een bijzondere gevel. Eigenlijk had ik dat moeten zien als geboren en getogen Osse.

Daarna komen wij langs de Broederenkerk in het kloppende hart van Deventer. Deze kerk heeft een lange en rijke geschiedenis. Het vindt zijn oorsprong in circa 1300, toen hier een klooster werd gevestigd, waarbij vanaf rond 1335 een kerk gebouwd werd. Wij zouden graag even binnen kijken, maar hij is pas om 10:00 uur open dus maken wij een foto en lopen verder.

Wij willen nog naar ‘De Brink’ waar het oudste Waag gebouw van Nederland staat, en waarin sinds 1915 Museum De Waag gevestigd is. Het is een imposant gebouw en wij komen er zeker nog eens voor terug als wij niet aan het wandelen zijn.

Omdat wij nog een lange weg te gaan hebben besluiten wij na De Waag de kortste route naar de Ijssel te nemen om die dan weer te gaan volgen richting het zuiden. Af en toe een stuk afsnijden is niet zo erg, en zeker niet hier in de stad… Op het Ponthoofd komen wij langs de

Visman

Zes jaar geleden is het bronzen beeld geplaatst op de vernieuwde Pothoofdkade, gemaakt door Deventer kunstenaar Albert Dedden en Paul Keizer. Het beeld laat een man zien met de kop van een kabeljauw. In Deventer speelde de kabeljauw vroeger een belangrijk rol. Het beeld heeft een kraag van graankorrels, die verwijst naar de aan- en afvoer van grondstoffen op het Pothoofd waar graanoverslag plaatsvond. De graankorrels worden gedragen door de man die daar als sjouwer aan het werk was: een havensjouwer. Gewoon een vis en een man dus, meer niet. Weten we dat ook weer.

Het wandelen gaat ons beiden niet goed af. Gisteren vertelde ik al dat ik last had van een pijnlijke hiel, nu voelt het op mijn wreef niet lekker aan. Het komt en ebt weer weg… s’Jacqueline heeft nog steeds last van pijn in haar knieholte. Wij besluiten om ons tempo maar een tandje lager te zetten, en te rusten waar het kan.

Er volgt een wat saaier stuk om Deventer uit te komen, en zo wandelen wij over parallelweg langs de Zutphense en Deventerweg totdat wij bij het plaatsje Epse, daar de doorgaande weg oversteken. Hier zien wij een bushalte met twee bankjes, een mooie plek om te pauzeren. En wij trekken meteen ons vest uit want het wordt al warm.

Wat volgt is een saaie lange weg door het dorp, om dan eindelijk rechtsaf te buigen naar een bosrijk gebied wat later het Hassinkbos blijkt te heten. een welkome afwisseling na al dat verkeer wat langs ons raasde. s’Jacqueline ziet een mooie groep paddenstoelen staan, waarvan de rozetten in het midden net op kaarsvet lijken van een waxine lichtje.

In het bos zien wij op een mooie plek een bankje, die slaan wij vanaf nu niet meer over. Even zitten en genieten van het rantsoen wat nog in onze rugtas zit. s’Jacqueline verrast mij met een metworst aan één lang stuk van misschien wel drie meter lang. Het lijkt op een lange dunne metworstveter, en een welkome snack. Gewoon een stuk er af trekken en dan lekker soebelen.

Tijdens ons gesprek hebben wij het over hoe het met onze blessures gaat, en of het niet verstandiger is om een kortere route te nemen. Het is al 11:00 uur en moeten nog 17 km, en s’Jacqueline heeft nog een lange terugreis voor de boeg. Mijn voorstel is om nog tot het plaatsje Joppe te wandelen, en waar wij normaal linksaf zouden moeten, dan rechtsaf te slaan naar Gorssel. Vandaar nemen wij de bus naar Zutphen…

Langs een mooie 2 km lange dreef gaat het naar Joppe, aan de ene kant het bos aan de andere kant kijken wij de wijde polder in. Wij lopen het kerkdorp Joppe in bij het bordje Joppe, en 20 meter verder lopen wij het dorpje al weer uit want wij slaan rechtsaf richting Gorssel. Het pad hieronder is op mijn Komoot app maar een klein streepje maar er komt maar geen eind aan.

Dit smalle pad grenst aan de linkerkant aan het Landgoed Huis te Werken. Bij elke zijweg staat op een slagboom de naam van het Landgoed, maar het Huis te Werken krijgen wij niet te zien.. Aan de rechterkant van het pad ligt de doorgaande weg naar Gorssel.

Het is misschien dan wel een erg lang en eentonig pad, maar O zo mooi, en daarnaast is het ook eens veilig wandelen zo langs de doorgaande weg naar Gorssel. Omdat er wegwerkzaamheden zijn als wij Gorssel binnenkomen, moeten wij een klein ommetje maken om bij het Museum More te komen.

Hier is ook de bushalte van Lijn 51 naar Zutphen. Hier stoppen wij ook met onze wandeling en hebben er iets meer dan 10 km op zitten. Mooi toch…

Bij het museum voor de deur staat een juweeltje van een motor, het is de motor die ik wilde hebben toen ik in 1970 ging motorrijden. Ik wil hem wel even vereeuwigen…

De bus rijd om het half uur en omdat het lunchtijd is besluiten wij bij ‘Zo en Nu’ wat te gaan eten. Tegelijkertijd kijken wij op 9292 hoe wij het snelst naar huis kunnen. Niet omdat wij dat willen maar omdat aan alles een eind komt. Wij bussen naar Zutphen en onze treinen vertrekken allebei van perron 3. De mijne om 14:24 en van s’Jacqueline om 14:33 uur.

En dan nemen wij afscheid met de belofte dat wij dit elk jaar gaan doen. Want wat was dit een geweldig weerzien!!! En wat hebben wij genoten, van de route en van elkaars gezelschap.

Bedankt en tot volgend jaar s’Jacqueline… want dan gaan wij op herhaling met een nieuwe route!