s’Jacqueline uut Gruun en ik hebben elkaar één keer ontmoet bij de Nijmeegse Vierdaagse in 2012. Bij een koffie-tentje liepen wij elkaar tegen het lijf, raakten aan de praat en hebben daarna nog 25 kilometer door gepraat tot aan de finish.

Omdat ik wat foto’s gemaakt had, spoorde ik via Facebook haar op, en zo zijn wij vrienden van elkaar geworden. Zij ging mijn Blog volgen en ooit zouden wij samen gaan wandelen.

En vandaag is het zo ver en reis ik iets over half acht met de trein naar Wijhe, voor een tweedaagse wandeling. Om 09:00 uur hebben wij afgesproken op het NS station, en gaan eerst koffieën bij G.A.A.V in Wijhe want die zijn al om half 10 open.

Onze treinen komen om 08:59 uur bijna tegelijkertijd het station van Wijhe binnen rijden. Het lijkt net een stationnetje in de middle of nowhere, en ik ben de enige passsagiere van mijn trein die uit stapt. Ik wandel richting het einde van het perron en check uit. Ik moet mijn trein voorrang geven, en dan wandel ik naar de andere kant.

In de verte zie ik iets blauws aan komen waarvan ik vermoed dat het s’Jacqueline is, die heel enthousiast aan komt wandelen. Ik maak meteen een foto en zij vliegt in mijn armen, wat een heerlijk hartverwarmend weerzien, na 10 jaar elkaar niet meer gezien te hebben.

Vanaf het station naar onze koffie is nog geen 10 minuten wandelen, en zijn nog maar net op weg als wij door het park Weijtendaal wandelen, waar wij een beeld tegenkomen van de Russische Generaal Alexander von Benckendorff , die hier op deze plek in 1813 tesamen met driehonderd Basjkierse ruiters gestreden heeft, om Nederland uit de greep van Napoleon te bevrijden. Het beeld staat op hun toenmalig kampenment.

Vanaf hier naar Gaav… ons koffieadres is nog maar een klein stukje, maar wat nu… het is nog maar kwart over negen en dus te vroeg voor de koffie van half tien. Wij besluiten de straat maar op en neer te lopen tot de deur van het slot gaat. Bij Gaav is iedereen welkom en brengt mensen bij elkaar, dus zijn s’Jacqueline en ik hier aan het goede adres.

Het is ook een plek waar je je thuis voelt, en wij besluiten om maar meteen goed te beginnen met koffie en een appelpunt die zich goed laat smaken. Het is ook de enige horeca van vandaag dus daar moet je van profiteren, ook al is deze aan het begin van je wandeltocht. s’Jacqueline en ik hebben elkaar veel te vertellen, maar gaan na de koffie toch echt op pad want anders komt van onze voorgenomen plannen om te wandelen, niets terecht.

Op aandringen van s’Jacqueline, “want Jij kunt dat” heb ik een wandeling uitgestippeld die van Wijhe naar Deventer gaat, van om en nabij de 22 km. En met wat voor weer, dat verwacht je toch niet eind oktober, met temperaturen van rond de 20 graden. Wij zullen het wel verdiend hebben….

Door de smalle straatjes in Wijhe wandelen wij richting de passantenhaven aan de IJssel. Hier slaan wij linksaf en volgen een mooi pad door de uiterwaarden langs de IJssel. Vandaag gaat het veelal door de polder richting het zuiden naar Deventer.

En als je zo min of meer in rechte lijn naar beneden wandelt, is de IJssel altijd in de nabijheid. Regelmatig komen wij routebordjes tegen met daarop ook de pijl en schelp van de route naar Santiago de Compostella. Altijd fijn om te weten dat ik op de goede weg ben…

Mijn vest gaat al snel uit want door de geleverde inspanning is het al gauw te warm. Maar ga je ergens zitten dan gaat het vest toch al weer gauw aan, als je niet op een windvrije plek bent.

Als je elkaar tien jaar niet gezien hebt is er veel te vertellen, dus staan onze kwebbels geen moment stil, en genieten dan ook van de bankjes onderweg, die wij regelmatig tegen komen. En als deze er niet zijn, heb ik nog altijd de Bankjes App die ons helpt het juiste bankje te vinden.

Op het gevonden bankje genieten wij dan van ons meegenomen brood, en haast maken doen wij allerminst. Zoals ik al vertelde verwacht ik op onze route geen horeca… maar na 10 kilometer zouden wij wel eens geluk kunnen hebben in het dorpje Boskamp. Maar als wij het dorp binnen wandelen is er maar weinig reuring, en als er niets te beleven valt hoef je ook niet te verwachten dat er iets open zal zijn.

En dat is het ook niet, maar ze zijn met het oog op elf – elf wel in de ban van de prins. In verschillende tuinen van huizen en bij de horeca gelegenheid staat een bordje.

Als je wandelt kom je zo langs allerlei leuke objecten, je leest wat het is en je maakt er een foto van en wij hebben echt veel gezien onderweg. En dat begon al bij ‘Het Juweel der Geneeswijzen’, een ideale plek om helemaal ‘Zen’ te worden. Nu hebben ‘sJacqueline en ik dit op het moment niet nodig, maar het levert een paar leuke plaatjes op.

Na het dorp Boskamp ligt in het zuidoosten een mooi stukje natuurgebied waar het heerlijk wandelen is. Wij wandelen hier over Landgoed Heinlo. Aan het eind van een smal pad staat achter een heg een bankje en het zonnetje schijnt heerlijk. Er heerst hier absolute stilte sttt stt geen wind en een zonnetje op onze snoet… sttt meer hebben wij niet nodig…

Was het eerst veelal polder… hier komen wij in een wat bosrijker gebied en komen de warme kleuren van het herfstblad, en de knisperende bladeren waar je overheen wandelt in beeld. Ook zien wij de eerste paddenstoelen, althans s’Jacqueline ziet het en attendeert mij er op. Hier komen wij bij Kasteel Groot Hoenlo wat nog in particulier bezit is.

Wij wandelen verder en als wij zowat op de helft zijn van onze geplande route, wandelen wij langs overblijfselen van de Ijssellinie, een waterlinie uit de Koude Oorlog, die ons land moest beschermen tegen een mogelijke Russische invasie.

Wat heb ik deze route op Komoot toch mooi gepland al zeg ik dit nu wel zelf. De Highlight’s op de routeplanner, aangevinkt door mede Komoot gebruikers zijn allemaal de moeite waard om er langs te wandelen. En zo komen wij na 14 km bij Kasteel de Haere met het daarbij het behorende Landgoed. Hier is ook een horeca gelegenheid bij, maar is niet open als je op woensdag aan het wandelen bent. Dat is pas op vrijdag…

Dit is mijn eerste langere wandeling sinds eind augustus, en mijn linkse voet Kreun zit al een tijdje te zeuren. Nu op een plek waar ik nog nooit last had van ongemak, mijn hiel. Ook s’Jacqueline krijgt last van pijntjes in haar knieholte. Wij besluiten maar om wat vaker te rusten als de mogelijkheid zich daarvoor aandient.

Dus zijn wij dan ook blij als wij op onze route een Rustpunt tegenkomen, waar wij even kunnen aanleggen. Even rusten, kopje koffie, geld in een potje doen en dan weer verder.

Hieronder een Impressie van wat wij nog zoal tegen kwamen, en dat is best veel. Prachtige wandelpaden, smal en breed door polder en langs bosranden, objecten en spreuken.

En zo komen wij steeds meer in de richting van ons einddoel Deventer. In plaats van rechtdoor richting het centrum te wandelen, kiezen wij ervoor om de uiterwaarden van de Ijssel weer op te zoeken, en dan het pad te zoeken wat tussen de Rembrandt /Ijsselkade ligt en het water.

Het is nog maar 2 km en die zijn altijd het zwaarst, en daarom lopen wij het laatste stukje over de Ijsselkade totdat de stadsmuur begint, en bij het eerste straatje links… daar moeten wij in. Ik ken het hier nog van vorig jaar toen ik over het ‘Marskramerpad’ wandelde. Nu zijn wij er haast… Nog even een foto bij de rode brievenbus, het straatje uitlopen en dan zijn wij bij Hotel Gilde, ons onderkomen voor vannacht.

Wij hebben Op en Top genoten van elkaars gezelschap en de prachtige wandeling. Morgen Dag twee maar nu is het tijd om in te checken, en dan eerst een etappe biertje en dan met de beentjes omhoog…