Nu na twee jaar niets… was er weer dat ene feestje waar iedereen in het Osse Ossenkoppenrijk naar toe leeft. Vroeger en dan heb ik het over 1977 toen ik bestuurslid werd van de Stichting Carnaval, noemden wij dit feestje het “Bejaardenbal”.

Grote groepen bejaarden, kwamen dan op de zondag na de “Pronkzitting” naar de ‘Maasland Sporthal, die voor twee dagen was omgetoverd tot een ware feest tempel. Ik als jongeling (25) in het bestuur en Raad van Elf, werd geacht om voor deze oudjes te zorgen en te zorgen dat het hun aan niets ontbrak. Ik maakte een dansje met hen, en zorgde voor een natje en een droogje. En van een jonge jenever of een citroentje brandewijn werden ze in die tijd al erg blij.

De bejaarden werden steeds jonger, en zo veranderde dit feest in de jaren negentig van bejaarden naar “Senioren Bal”. En die trend zette zich door… want ook de 50 plussers vertoonden zich steeds meer op dit Carnavaleske feest, waar zij in feite niets te zoeken hadden. En zo werd bij het overschrijden naar een nieuw millennium, de naam van het feest veranderd in het 50+Bal.

En zo togen wij op zondagmiddag naar het 50+Bal, want ik mag al twintig jaar mij een vijftig plusser noemen. Kaartjes hadden wij weken geleden al gekocht. De hele week was ik al niet lekker, en ook nu was ik niet 🔝. Maar na een week van lamlendigheid wilde ik wel eens wat anders. Dus hadden Kitty en ik ons netjes Carnavalesk uitgedost, en stonden we bijtijds bij de ingang van het etablissement waar het feest werd gehouden.

We waren twintig minuten te vroeg, en wij zagen al wat mensen naar binnen gaan. En dat was wel fijn, want dan hoefden wij niet in de kou, buiten te wachten tot de zaal open ging. En je moet nu eenmaal vroeg zijn voor de beste plaatsen.

Precies 13:30 uur gingen de deuren open en werden onze kaartjes gecontroleerd. Van ons Borrelgasten groepje en het 3de Helft orkest waren wij de eersten, en gingen meteen op zoek de beste plaatsen. Nou Ja beste plaatsen… aan een hangtafel in de buurt van een tap, met wat krukken hebben wij voldoende. Meer heb je ook niet nodig…

Ja wat kan ik vertellen van deze middag. Er waren optredens en er was het protocol van Stadsprins, Jeugdprins en dansgarde. Regelmatig kwamen de schalen met de vette hap voorbij, kortom er werd goed voor ons gezorgt. Het eerste biertje smaakte mij niet en die geef ik dan maar af. Maar ook die tweede was hum, niet echt lekker. Dus stapte ik maar over naar een cola… maar ook dat kon mij niet bekoren.

Dan rijst toch gauw de vraag, “wat doe ik hier met een flinke verkoudheid waar ik amper of nog niet van hersteld ben. Maar ja soms denk ik dat het zonder mij niet door gaat, en daarom overal acte de presence moet geven. Dus deed ik mijn best om toch wat te genieten van dit feestje. Weet je, ik schakelde weer over naar een biertje, en na een stuk of 10 van die glaasjes zag mijn wereld er toch ineens heel anders uit.

Een vast gegeven is dat ik ook degene ben die altijd foto’s maakt, want ik heb altijd zo iets van… “misschien kan ik er wel een Blog over schrijven”. Het was geen gemakkelijke opgave zoals je in bovenstaande foto kan zien. Op het ene moment was het licht groen en op het andere moment blauw… En blauw dat wilde ik natuurlijk niet, dus ging het verschillende keren mis voordat ik het juiste kiekje had gescoord.

Af en toe werd ik door iemand aangesproken die dan bijvoorbeeld zei, “Ik ben Truus van Willem van Jans Loef uit His”. Ik zeg, “Da kan mar die ken ik nie”. Effe later kwam ze weer, “Witte het nog?” Dus dacht ik, wat is dat toch? Nu heb ik achter op mijn jas enkele gezegdes in Ossies dialect, en dan kun je zoiets verwachten.

Dus is mijn vraag, “Kunnen Jullie het Lezen?”

Al met al toch een leuk feestje al ben ik zelf niet van mijn barkruk af geweest. Maar alle senioren op dit feest of ze nu 50+ 60+ 70+ 80+ of 90+ waren, Ze kunnen toch maar mooi zeggen, “Wij waren erbij op het 50+Bal voor Jong en Oud.

Alaaf en tot het volgende feestje