Vandaag ben ik mee geweest met een wandeling georganiseerd door het NGSJ ( Nederlands Genootschap Sint Jacob ) Regio Den Bosch. Sint Jacob Genootschap Elke 4e zaterdag van de maand is er zo’n wandeling… Normaal ben ik niet zo van die georganiseerde wandelingen, maar omdat dit allemaal mensen waren die… Geen… Een of meerdere Camino’s hadden gelopen, was dit toch ook wel weer interessant. Vandaag gaan wij wandelen in de Omgeving van Plasmolen en Mookerhei.

Bekend terrein want vorige week was ik hier nog met mijn vriendin Tilly. Ik reis met de trein van 08:05 uur naar Nijmegen, en kom in Oss op het perron een oude bekende tegen. Ruud heet ie en reist met backpack naar München voor een huttentocht op sneeuwschoenen in de Alpen. Ook mooi!!

In ons ritje naar Nijmegen hebben wij gesprekstof genoeg, want wij delen de zelfde hobby wandelen en het bespelen van een blaasinstrument. Jarenlang hebben wij samen gemusiceerd bij Muziekvereniging Hartog, een vereniging die nog steeds graag heeft dat ik weer terug kom bij het fanfare orkest. Het blijft kriebelen, maar ik heb nog steeds nee kunnen zeggen.

In Nijmegen scheiden onze wegen, want ik moet overstappen op de trein naar Roermond. In welgeteld drie kwartier reis ik van Oss naar Molenhoek. Ik had meer wandelaars verwacht die per trein reizen maar ik ben zowaar de enige wandelaar die op dit station uitstapt. Op de uitnodiging van het Genootschap stond dat wij verzamelen op het parkeerterrein van station Molenhoek.

Het is kwart voor negen en ben ruimschoots op tijd, voor de koffie die traditie getrouw om 09:00 uur uit de kofferbak geserveerd wordt. Langzamerhand druppelt iedereen binnen, en kijk ik rond of ik wat bekenden zie. Sommigen herken ik van gezicht, het zijn de vaste bezoekers van het Camino Café in Den Bosch. Een paar ken ik er van naam.

Ik wordt aangesproken door een dame, die mij herkent van haar eerste bezoek aan datzelfde Camino Café in juli 2022. Daar was zij met een vriendin om info te verzamelen over de Camino. Ik was daar toen met Tilly en ze kwamen bij ons zitten.

Ze vertelt dat ze heel veel heeft gehad aan het gesprek met Tilly en mij, en dat zij op 1 juni aan haar eerste Camino begint. Rinse en Theo hebben de leiding, en als de turf lijst is doorgenomen blijkt dat iedereen, en dat zijn er 45, is gekomen. Wij kunnen op pad…

Het is maar twee graden boven nul en het kijkt nog wat grauw, maar voor vanmiddag is er zonnig weer besteld. De Merinowolle legging die ik van de week gekocht heb bij, Camino Comfort draag ik onder mijn wandel broek. Muts en handschoenen aan, en daarom verwacht ik ook niet dat ik het koud zal hebben vandaag.

Vanaf het parkeer terrein gaat een pad omhoog richting de heide, en al gauw is het één lange sliert van wandelaars van het Genootschap die zich over de paden van de Mookerhei begeven. Lange tijd wandel ik met Luciënne, de dame uit Cuijk. Ik denk wel dat ik namens ons beiden kan spreken… dat er een duidelijke klik is, want onze gesprekstof gaat over een aantal gemeenschappelijke hobby’s die wij delen en dat schept een band.

Vorige week wandelde ik ook in dit gebied, maar niets verveeld aan deze wandeling. Ook nu komen wij langs het Jachtslot wat in de steigers staat, en Theo verteld dat in een gedeelte van het slot er een restaurant wordt gerealiseerd. En horeca tijdens een wandeling kan er nooit genoeg zijn vind ik zelf, en daarom kom ik zeker nog eens terug, om dit gebouw van binnen te bewonderen.

In het Blog van 20 januari… de Twee Schansen, vertelde ik dat er diverse bekende paden door dit gebied lopen, zoals onder andere de Walk of Wisdom, het Streekpad Maas-Niederrhein, en vandaag gaat er een gedeelte van onze wandeling over het Airborne pad. Regelmatig staan wij dan ook stil als Theo iets verteld bij een info bord van dit pad.

Schreef ik vorige week niet… dat dit een ideaal trainings gebied is om het lopen met een backpack te oefenen. Ook vandaag gaan de paadjes hier op en neer, misschien zijn het wel dezelfde hoogtes van vorige keer maar is het toch weer een heel ander pad.

Maar als wij dan boven zijn is het genieten van de vergezichten, en kan ik de kerk van Cuijk wel zien. Dat was vorige week echt niet mogelijk.

Ik ben al een paar dagen snipverkouden, en dat zorgt ervoor dat het mij meer moeite kost deze hoogteverschillen te bedwingen. En zo heb ik een enorm ontzag voor een blinde vrouw in dit gezelschap, die samen met haar blindengeleidehond, schijnbaar moeiteloos wel deze hindernissen slecht. Zij vertrouwd volledig op haar hond.

Na een drietal kilometers moet ik mijn kleine blaas leegmaken, en vraag of Luciënne mijn Uixi uit mijn tas wil halen, zodat ik even een plaspauze kan houden. Nou ja even is wat anders, want doordat ik warm ben aangekleed moet ik wat laagjes afpellen voordat ik mijn Uixi kan plaatsen. Luciënne is al door gelopen en de laatste van de groep is Rinse en die loopt tweehonderd meter voor mij, dus moet ik er weer achteraan.

Bij het Zwaantje steken wij de Groesbeekse weg over. Hier zitten wij op de grens van Gelderland en Limburg. Luciënne is in gesprek geraakt met de blinde dame, en ik loop een tijdje met Rinse te kletsen. De Camino de Madrid die ik in april ga lopen, heeft Rinse in 2019 gedaan, dus een ervaringsdeskundige waar ik weer wat van kan leren.

En zo gaat het eigenlijk deze hele wandeling, het ene moment praat je met de een en dan weer met een ander. Bij restaurant Plas molen gebruiken wij na 8,5 km onze lunch en zit ik bij Luciënne aan tafel en wisselen wij onze gegevens uit, want zij is geïnteresseerd in mijn Camino de Madrid, hoe ik die ga ervaren.

Tijdens de koffie gaat ook de Donativo koker rond. Ik wil er graag iets instoppen maar heb geen papieren geld cash bij mij, dus vraag ik Rinse of hij wat papieren geld voor mij heeft. Later stuurt hij mij dan een tikkie of betalingsverzoek. Op deze manier is het geven van mijn bijdrage aan de donativo koker mooi opgelost. Nu maar hopen dat ie dat tikkie niet vergeet… (en dat heeft hij niet)

Na de koffie en het worstenbroodje is het tijd om verder te gaan, en worden wij buiten verblijd met een heerlijk zonnetje wat is gaan schijnen. De muts en handschoenen gaan in de tas, die heb ik voorlopig niet meer nodig. Met zo’n grote groep over een wandelpad, of misschien is het wel een fietspad is niet handig en zelfs gevaarlijk met fietsers die geen belletje kunnen geven. Regelmatig moeten we roepen naar “rechts allemaal”, of even aan iemands jas trekken om die te behoeden voor een aanrijding.

Blij ben ik dan ook dat wij dat gedeelte achter ons laten, en ons weer naar de Mookerhei begeven. Wat moet het hier mooi zijn in augustus als alles in bloei staat. Het pad voert naar de trappen van de Heumense Schans. Bij mijn wandeling vorige week kwamen wij hier naar beneden, maar tjonge jonge dit is een stevige klim hoor, en nu met mijn kortademigheid is het helemaal zwaar. Maar als ik dan boven ben is het leed geleden, en is het op de Schans genieten geblazen en wandel ik weer vrolijk verder.

En dan gaat het richting de Mookerschans waar ik in de verte al de uitkijktoren zie staan. Ook nu wil ik ondanks dat ik mij niet Top voel naar boven om een paar mooie foto’s te schieten. Eerlijk gezegd heb ik hier meer puf voor dan tijdens het wandelen wat op en af gaat.

Boven op de toren kan ik nu wel de kerk van Cuijk zien, een heel verschil met de wandeling van 19 januari. Ik maak een paar foto’s en laat er een maken van Luciënne en mijzelf, en dan is het weer verzamelen en begeven wij ons op weg voor de laatste twee kilometer naar het parkeerterrein van Station Molenhoek.

Theo Vergeer onze aanvoerder onderweg, staat een laatste keer stil om te vertellen dat wij bij aankomst nog niet naar huis mogen. Er wordt nog een Nieuwjaars borrel geschonken. Jullie kennen mij inmiddels… Op het proosten van een goed Wandel en Camino jaar, daar kan ik geen nee op zeggen. Nadat iedereen van een goed heerlijk glas Champagne voorzien is, er zijn ook alcoholvrije bubbels, kan er geproost worden.

Daarna gaat iedereen na een prachtige wandel dag naar huis. Ik neem afscheid van Luciënne die nog even 4 km naar huis wandelt. Ik moet nog even wachten want mijn trein vertrok op het moment dat ik stond te proosten. Over een half uur krijg ik een nieuwe kans… Rinse staat een doos met boeken uit te delen en leesvoer over de Camino is nooit weg, dus nam ik dit cadeau gaarne aan.

Als Bonus hieronder een foto – / film impressie die Rinse gemaakt heeft…