Vijf dagen op pad… en het gevoel hebben dat je weken op pad bent geweest. Het is net een Pieterpad film in zes delen, die je zelf geregistreerd hebt, en waar ik samen met vriendin Natalie de hoofdrol in speel.

Zes delen omdat ik vermoed dat het zo lang gaat duren, en anders komt er nog een deel bij. Vorig jaar 2023 was het augustus, en dus zomer. Nu was het april en voorjaar en misschien gaan wij eind september nog een keer op pad en gaat het al richting herfst.

En zo komen er verschillende jaar getijden voorbij, en dat is natuurlijk wel leuk wandelen. Maar de 4 jaargetijden zullen het niet worden want ik zie mijzelf dit niet in de winter doen. Veel Vrienden op de Fiets adressen zijn dan ook gesloten, en die zorgen er toch voor dat het ook lekker betaalbaar blijft.

Het wandelen ging lekker, al waren er de gebruikelijke pijnen pijntjes die ik altijd ervaar, maar als ik mij er aan vasthoud dat ik om het uur een korte pauze neem, dan gaat het wel. En gaat het een dag later dus niet, als wij 3 uur zonder te pauzeren wandelen, om in Swalmen te komen.

Dan komt die jonge meid van 15 jaar geleden in mij naar boven die denkt dat ze nog alles kan, maar mijn lichaam sputtert dan toch tegen.

Natalie die dus 15 jaar jonger is, heeft daar geen of minder last van, die hersteld veel sneller. Bij mij duurt dat allemaal wat langer, en heb ik er een volgende dag spijt van omdat het niet gaat.

Zoals de dag naar Venlo… Een prachtige dag die opmerkelijk goed verliep, totdat wij Venlo bereikte. Ik was toe aan een pauze. Wij hadden onderweg wel gepauzeerd op een bankje, maar niet bij een horeca gelegenheid. En nu wilde ik gewoon zitten op een terrasje met mijn benen omhoog, alles deed pijn. Maar het terras kwam maar niet. Een hele 2 km lange straat die ik op hangen en wurgen moest zien door te komen.

Daar zagen Natalie en ik schuin tegenover het station, het Hotel Wilhelmina. Niet wat ik op het oog had, want hier durfde ik mijn schoenen niet uit te doen en mijn voeten ook niet op een stoel te leggen.

Maar als je dan zo even gezeten hebt denk je dat het wel weer gaat, en soms lukt dat wel maar nu dus niet.

Vanaf het restaurant had ik amper 50 meter gelopen, dat ik tegen Natalie zeg “Nee het gaat niet, ik moet nu stoppen en de laatste 6 km met de bus doen.”

Een verstandig besluit die je niet graag neemt, maar wel moet doen wil je het niet verder verklooien. De dag er na was ik weer tiptop in orde omdat ik op tijd gestopt was.

Wat ook weer Tiptop was en is…

Zijn de problemen met mijn rechterknie… of was het nou links. Zie je…. Zo moet ik er over nadenken aan welke kant ik nu last had van mijn knie. Het is weg… De pijnlijke rechterknie waardoor ik tijdens het wandelen van het Marskramerpad in 2021, bijna elke dag Ibuprofen deed slikken. Na onderzoek werd er een lichte vorm van artrose geconstateerd.

In de jaren daarna liep ik met een aangemeten knieband, maar nu is hij in mijn tas gebleven omdat ik nergens last van had. Ik had het er gisteren over met mijn podotherapeute, en die zei dat dit aan mijn steunzolen ligt. Vorig jaar een andere weg ingeslagen om mijn Kreunvoet (L) goed te ondersteunen, en is de stand van mijn rechterbeen zo veranderd, dat de spieren van mijn rechterknie sterker zijn geworden, en mijn knie weer optimaal functioneert. Ik ben er heel erg blij mee…

Wat ik ook nog wil vermelden, is dat wij ons netjes aan het plan hebben gehouden, om niet aan te komen in gewicht tijdens deze vijfdaagse trip. Jullie denken natuurlijk dat je van al dat wandelen wel afvalt, maar dat is niet het geval. Natalie en ik zijn nogal Bourgondisch ingesteld, en dan is het toch opletten geblazen.

Zo liepen wij in 2022 het Krijtlandpad. Dat waren ook maar vijf dagen, maar waren wij beiden kilo’s aangekomen. Vorig jaar idem dito…

Dus dit jaar moest het roer toch echt andersom, dus geen uitgebreide lunches, diners en snoeperijen meer. Dit mocht ons niet nog een keer overkomen. Dus had Natalie zich voorgenomen om alleen maar salades te eten deze keer. Af en toe een salade vind ik niet erg maar ik ben geen konijn, dus nam ik mij voor om vooral mager te eten.

Dat dit niet altijd lukt… blijkt wel uit het nagerecht dat wij bestelden bij Grand Café Luxor in Reuver. Een La Grand Bouffe heette het… Dat klonk wel zo lekker in onze oren dat wij het niet konden weerstaan… Een voorproefje van meerdere desserts was het, maar lekkurr

Op de onderste foto zit rechtsboven de mispeer van het nagerecht, maar dat is dan ook het enige. En het was ook nog eens voor 2 personen.

Wij hebben normaal gegeten, en hebben buiten het dagelijkse etappe biertje, alleen bij het eten wat gedronken. Bij de lunch alleen een soepje, en onderweg 1x een kleine Limburgse vlaai. En dat werpt dus vruchten af, want ik ben 1 kilo afgevallen.

De overnachtingen had ik ruim van tevoren geboekt en waren prima. Over het algemeen kun je daar pas om 17:00 uur terecht, dus heb je alle tijd voor de wandeling.

Ik wil nog wel even reclame maken voor twee Vrienden op de Fiets adressen, die wij geweldig vinden. Heel verschillend van elkaar, maar een fijne plek om te verblijven.

Vrienden op de Fiets adres

En ons Vrienden op de Fiets adres in Blitterswijk Herberg Lambic, waar je voor een klein bedrag kan mee eten. Een bijzondere plek in een stijlvol verbouwd woonhuis.

Ik heb weer heel erg van genoten van het onderweg zijn, en dan maakt het helemaal niet uit waar dat je wandelt. Mijn twee Camino’s in Spanje waren heel bijzonder, en bij leven en welzijn komt er volgend jaar, een 3de bij.

Maar ook deze LAW 9-2 het Pieterpad is heel bijzonder te noemen, want een afstand van 498 km in Nederland is ook geen kattenpis. Het liefst loop ik zo’n tocht in een keer, maar ik ben hem begonnen met vriendin Natalie en samen maken wij hem af.

En zoals ik in het begin al vertelde, waarschijnlijk in zes delen. Twee hebben wij er gehad en deel 3 voert ons van Vierlingsbeek naar ik vermoed Zelhem, dat moet ik nog even plannen en dan gaat het ook weer van A naar B, en dat ziet er dan zo uit…

Ook dit stukje Nederland is weer heel mooi, en als je daar voor open staat is het volop genieten. En dat doen Natalie en ik keer op keer. Dus…

Tot de volgende keer en