Twee jaar geleden ben ik door mijn toenmalige directeur gevraagd, om leerlingen van Praktijkschool De Singel, op ons werk te begeleiden. Dit verzoek was bedoeld voor als ik met werken zou stoppen. Voorheen werd dit begeleiden van de stageleerlingen gedaan door een docent, die er dan de hele dinsdag ochtend bij was. Toen er van school uit geen geld meer was, werd de docent opzij geschoven en kon de goede en zeer betrokken man  vertrekken. Van toen af werden de leerlingen min of meer aan hun lot overgelaten. Van school uit, werden de leerlingen s’morgens om half acht bij ons bedrijf netjes opgewacht door een docent, en werd het verder aan ons bedrijf over gelaten. Daar was ook geen tijd om deze leerlingen op een doeltreffende manier te begeleiden. Er was geen tijd en er was geen geld. Iedereen roept wel “er komen haast geen leerlingen meer, die voor een technisch vak kiezen”. Maar die je dan hebt, zal je wel moeten begeleiden.

Op 27 augustus 2018 was het zo ver…. ik was inmiddels met pensioen en ging voortaan deze leerlingen een ochtend in de week begeleiden. Drie keer een groep die dan 13 weken in onze fabriek van VDL Mast allerlei werkzaamheden verrichten. Daarnaast moesten ze dan ook nog een werkstuk volgens tekening maken.

De eerste dertien weken zijn nu achter de rug, en voor mij was dit ook zeker een leerproces……. daar ben ik inmiddels wel achter gekomen. Voor mij… die al geen kinderen gewend was, en om dan ineens met vijf pubers van vijftien jaar om te moeten gaan Pffff …. Tjonge jonge….. ik ben ook geen twintig meer. De eerste weken kwam ik s’middags dood vermoeid thuis, en ging ik even op bed liggen om bij te komen. Zo vreemd is dat nu ook weer niet als je ons bedrijf kent.. De algehele oppervlakte van de fabriekshallen is immens groot, zo groot dat je het gevoel hebt dat je een marathon moet afleggen om van A naar B te komen.

De leerlingen moeten op verschillende werkplekken over het hele bedrijf, waar er voor hun werk is, arbeid verrichten. Van magazijnwerk naar montageafdeling, van afkort afdeling naar productie half fabrikaten. Om half acht maak ik een ronde met de leerlingen, en laat ze achter op de desbetreffende afdeling. Zijn er niet genoeg klussen voor de jongens, mogen ze aan hun werkstuk beginnen, wat aan het einde van hun stage beoordeeld wordt.

Het werkstuk waar ze als eerste aan moesten werken was een As bok.

dav

bdr

Dat de leerlingen dit niet zomaar bij ons op het bedrijf kunnen maken, ben ik inmiddels wel achter. Wij hebben niet het materiaal in huis zoals aangegeven op de werktekening. Ook een kleine zet/kant bank of een kleine wals zoals op school het geval is, ontbreekt bij ons. Bij ons binnen het bedrijf is alles groot en lomp, en daarom moet ik alles van te voren uitgeprobeerd hebben.

Vandaar dat ik van een ochtend in de week, naar twee ben gegaan. Op de maandagochtend bereid ik alles voor. Eerst kijken waar ik de leerlingen op dinsdag kan plaatsen. Daarna passende materialen zoeken voor het te maken werkstuk.

Deze eerste periode had ik vijf leerlingen en dat is toch wel het maximum. Van de vijf waren er maar twee die echt zelfstandig konden werken, en ook interesse hadden in het technische vak. De andere drie waren meer van “Lang leven de Lol”. Heel vermoeiend dit….. als je ze een op een had, geen probleem. Maar anders Pfffff.

De twee jongens waar ik goed mee kan werken, hebben aangegeven dat zij ook de tweede periode graag blijven. De andere drie gaan weer verder naar een ander bedrijf.  Komende dinsdag dus een nieuwe periode waar ik duidelijk beter beslagen ten ijs kom. Ook ik leer nog steeds bij……

Het zal mij zeker helpen om de volgende groep nog beter te ondersteunen.