Wat hoezo?

Nou, hoe ik mijn best ook doe met jou eten te brengen, je blijft maar zeuren om meer. Er komt geen einde aan! Het gaat maar door, elke 5 seconden zo’n akelige ‘schrrrr’.

Je overdrijft, zo erg is het vast niet.

Vast wel, ik heb het geturfd, kijk maar, hier …!

Hmm, heb je wel goed geteld? ik herinner me …

Natuurlijk heb ik goed geteld!

Nou ja, dat zal dan wel. Maar ik had er dan ook alle aanleiding voor. Die liflafjes die jij steeds brengt, die vullen mijn maag niet.

Hoezo, ik heb je elke nacht een aantal keren wat gebracht. Toch?

Ja, dat klopt. Maar wat stelde het voor: 41 rupsen, 6 larven, 3 insecten en 4 zo klein dat ik er niks van kon maken. Bij elkaar 54  stuks, gemiddeld nog geen 8 per dag. En ja, ik heb ze geteld, stuk voor stuk. Zo moeilijk bijhouden was dat niet!

Eh …

Ja, dat bedoel ik! Als er nou 1 of 2 keer een vette veldmuis of een flinke bosmuis tussen had gezeten …

Eh …

Ja wat, eh …

Nou ja, zie je, die … die wilde ik bewaren voor straks, als we kinderen hebben. Zoveel muizen heb ik nog niet gezien dit jaar en als ik die allemaal naar jou breng …

O …

Ja!

Da’s lief, daar had ik nog niet aan gedacht. Kreeg ik daarom niet meer? Had dat dan gelijk gezegd!

Sorry!

Kom hier, dan krijg je een knuffel.

Zullen we even …

Misschien later, heb nu nog een beetje hoofdpijn van het hele gedoe.

Flarden van bovenstaand gesprek ving Ronald van Harxen, maandag 13 april 2020 op. Ronald is voorzitter van de werkgroep Stone

Het zal de meeste kijkers zijn ontgaan – het was al laat – maar afgelopen nacht ving ik flarden op van een stevig gesprek tussen man en vrouw. De aanleiding moge duidelijk zijn, de afwezigheid van man op vrijdag en zaterdag. Bovenstaand heb ik getracht zo goed en kwaad als dat ging de letterlijke tekst weer te geven.

Bron: Beleef de Lente…