Zieken dag in Villares de Órbigo. ( Woensdag 25-09-2019 )

Dat ik mij niet lekker voelde schreef ik gisteren al, maar vannacht is daar ook nog eens diarree bij gekomen. Daarom nog maar een dag in dit paradijsje gebleven, waar ik mij enigszins thuis voel.

Gisterenavond werd er speciaal door de vriend van Martha, voor ons gekookt omdat het plaatselijke restaurant gesloten was. Ofschoon mij de vermicelli soep en de salade goed smaakte, werd ik eveneens als de dag er voor, bij het hoofdgerecht weer misselijk. En nog wel bij een heerlijke stoofpot van pollo en aardappelen. Ik ben dan ook opgestaan, heb mij geëxcuseerd bij de anderen gasten en ben naar bed gegaan.

En vannacht was het dus mis… Het was geen probleem om 1 a 2 dagen langer te blijven. Voedsel van vandaag… kamille thee, yoghurt, banaan met kaneel. Martha wilde nog met mij naar de dokter, maar om 11:00 uur kon ik al weer een windje laten, zonder dat mijn broek vol zat.

Tja en wat doe je op een ziekendag…. toch maar even het dorp in, want met op bed blijven liggen ga ik mij echt niet veel beter voelen. Martha zegt dat er een apotheek in het dorp is, daar hebben ze beslist van die zakjes om de verloren zouten weer aan te vullen. Ik heb het al eens eerder gehad… oplossen in een halve liter water en dan ziet het er uit als ranja maar zo smaakt het allerminst. Brrrr brrr mierzoet!! Als het maar helpt dan vind ik het prima.

Ik ga ook nog even naar een kleine kruidenierswinkel voor een paar bananen. Twee hele groenen heb ik er gekocht, en die leg ik zo meteen maar in de zon. Misschien worden ze zo een beetje rijp. De komende dagen zal ik niet veel anders eten… Cola en bananen.

Voordat ik terug ga maak ik nog wat foto’s in het dorp. Veel is er niet zien hier en het is er uitgestorven. Ik ga nog even naar het plaatselijk restaurant, om te vragen of zij vanavond iets klaar willen maken voor een zieke pelgrim. Daarna wandel ik terug naar de albergue, leg mijn twee bananen op een zonovergoten plekje, en hoop er het beste maar van. Ik maak mijn mierzoete drankje klaar, en drink het op terwijl ik geniet van het najaarszonnetje.

Om 19:00 uur wandel ik naar het restaurant en wordt ergens in een hoekje gezet, ervoor zorgend dat ik niemand anders kan besmetten lijkt het wel. Ze hebben voor mij rijst gekookt en er gekookte ham doorheen gesnipperd. Veel smaak zit er niet aan. Als nagerecht een banaan, die ik mee neem voor morgen onderweg… Ik bestelde nog een cola… maar No no no helemaal verkeerd. Bij ons weet iedereen dat als je aan de race bent, cola een beproefd paardenmiddel is. Maar ik kreeg een glas sprite. De rijst en de ham was teveel voor mij, dus kreeg ik het netjes mee voor morgen. Ik vond het wel heel erg lief van ze, voor alle moeite en zorg voor deze zieke peregrina.

Toen ik terug kwam in de albergue ben ik meteen onder de wol gekropen. Hopelijk kan ik een beetje slapen en gaat het morgen wat beter…

Tja morgen…. dat zien we morgen dan wel weer.