Welke gek staat er nu om zeven uur op om te gaan wandelen. Daar moet je Rianne voor heten, want die wil het liefst bij het krieken van de dag genieten van de wakker wordende natuur. En of het nu zomer of winter is maakt niet uit. En zo begon vandaag mijn eerste wandeling van 2021, vanaf het parkeerterrein van de Abdij van Berne. Even een rondje door de tuin, om daarna richting Schijndel te wandelen. Ten noordoosten van Schijndel ligt de Natte Natuurparel Wijboschbroek.

Met de auto onderweg naar Schijndel ben ik het Wijboschbroek al vaak gepasseerd, en vaak heb ik gedacht “hier ga ik een keer wandelen.” Dat het een natte natuurparel wordt genoemd heb ik geen weet van. Maar daar kom ik snel achter als ik de Zuid Willemsvaart over ben, en het eerste pad linksaf pak… Het lijkt wel of ik door een moeras wandel, en de vele bomen die over het pad liggen vormen een natuurlijke hindernis.

Het is drassig maar valt het nog mee, want nadat ik deze hindernisbaan achter mij heb gelaten. sla ik rechtsaf en wandel dan langs een beekje wat Steegse Loop heet. Deze komt uit gelukkig uit op de Kruissteeg een verhard fietspad.

Maar het is van korte duur en moet ik rechtsaf het Lobbenhoef wandelpad op… en dat is… dat is echt bar en boos. Ik laat mij niet kennen natuurlijk en worstel mij door dit 500 meter lange pad heen. Het is maar goed dat ik mijn wandelstokken bij heb, anders was ik echt niet overeind gebleven. Over dit pad wordt door grote trekkers gereden, dat is duidelijk te zien. Ik zoek de zijkant op omdat het hier enig zins nog te lopen is.

• 

• 

• 

Gelukkig is het niet overal kommer en kwel, en kom ik ook nog paden en wegen tegen die gewoon verhard zijn en niet zo drassig. Het is zeker een gebied om nog eens terug te keren maar dan in de lente of zomer, maar aangezien het hier een natte natuurparel is zou het ook dan nog wel eens te nat zijn kunnen zijn.

Als ik al weer op de terugweg ben richting de brug over de Zuid Willemsvaart, moet ik op een nogal drassig pad rechtsaf… het ziet er niet erg aanlokkelijk uit en het zou ook nog eens vijfhonderd meter zijn. Ik besluit rechtdoor te gaan maar kom er achter dat het ook hier niet veel beter is.

• 

• 

• 

Bij de rechtse foto zie je links de dijk langs de Zuid Willemsvaart. Dit smalle blubber pad pad moet ik 500 meter volgen voordat ik de dijk op kan. Vanaf hier is het alleen nog maar verharde weg, en ik ben blij toe. Als ik richting de brug loop krijg ik een mooi zicht op de kerktoren van Heeswijk Dinther. Als mij net twee fietsers passeren maak ik deze foto.

Als ik terug ben bij de Abdij van Berne, aanschouw ik mijn schoenen en dank Kreun & Steun. Zij hebben zich kranig gedragen en zien er niet uit. Ik zal ze straks eens extra verwennen.

• 

• 

• 

Het was een echte Blubberwandeling vandaag maar heb er heel erg van genoten. Ik heb mijn eigen echt uitgeleefd en mijn eerste 16 km van dit jaar zitten er op. Het is jammer dat het proeflokaal van de abdij nu dicht is, anders heb je hier de perfecte afsluiting van deze wandeling.