Vandaag had ik afgesproken met Neeltje. Zij is die bossen in haar achtertuin de Veluwe, een beetje zat. Ik herken dat gevoel wel als ik denk aan veel dezelfde rondjes, van Oss zuid en de polder ten noorden van Oss. Je wilt wel eens wat anders, als het maar binnen een reistijd van zo’n 45 minuten ligt.

Op Komoot had ik een mooie route gemaakt startend in Grave, een omgeving waar ik graag wandel met ongekend veel mogelijkheden. Neeltje is herstellende van een operatie aan haar voet, zodat zij nog wat beperkt is in het aantal kilometers wat zij aan kan. Ook Neeltje begint vertrouwd te worden met Komoot, en ik had haar getagd, zodat zij over dezelfde route kon beschikken.

Met het weer treffen wij het niet… Het is bewolkt somber miezerig koud waterig weer, en toch gaan wij samen op pad… Echte wandelaars laten zich niet tegen houden. Wij vertrekken van de parking van Cafetaria Lepoutre, en lopen 200 meter langs de Elftweg naar het noorden. Het eerste pad links nemen wij en volgen het pad langs De Graafse Raam tot aan aan de vogel voliere.

Jammer dat er gaas voor zit anders had die mooie fazant met al zijn pracht en praal er nog mooier op gestaan. Na deze voliere vervolgen wij onze route, steken een bruggetje over, en slaan linksaf. Dit pad volgt de Hertogswetering parallel lopende aan de Marssingel. Als wij Grave achter ons laten en het pad langs de Hertogswetering volgen richting Velp, vrees ik het ergste Qua begaanbaarheid van dit pad.

Er is de laatste dagen nogal wat regen gevallen maar in het begin valt het zeker niet tegen, maar dit is maar van korte duur en weten wij echt niet waar te lopen. In het midden gaat het niet worden, daar staat veel water. Aan de linkerkant zou kunnen, maar zo kort langs de prikkeldraad niet erg verstandig…. rechts is de beste keus.

Dan moet je dus echt goede schoenen hebben om droog te blijven, en stokken om overeind te blijven. Maar het is gelukt en hebben veilig het einde van dit pad bereikt, wat uit komt bij het Sint Vincentius kerkje. Al ver voordat wij daar zijn, zien Neeltje en ik de Drie spitsen in het landschap… , daar moeten wij naar toe.

Ik heb heel veel wandelroutes die vanuit het dorpje Velp (NB) starten, telkens anders maar wel altijd langs deze kloosters en het Sint Vincentius kerkje. Ik houd van kloosters en Neeltje met mij… Jammer dat de kloosters nu niet toegankelijk zijn, dus blijven het foto’s van de buitenkant.

Telkens als ik foto’s wil maken is het handschoenen uit aan uit aan, en zo krijg ik steeds meer koude vingers, en de miezer op mijn bril doet mij de wereld wazig aanschouwen. Maar wij moeten verder want wij zijn nog maar op de helft. Op het eerst beste bankje wat wij nu tegen komen genieten wij van onze koffie. Niet lang want zo fijn zitten doe je nu ook weer niet in deze miezer. Wij lopen langs de rand van de buitenwijken van Grave. Deze paadjes gaan vaak langs meertjes en watertjes door een park, en maken zo een wandeling toch nog leuk.

Het laatste stuk gaat langs de Generaal de Bons kazerne, en dan weer langs de Graafse Raam terug naar Grave, naar het beginpunt van onze wandeling. Het waren 8 km… maar met dit vies mistroostig weer, meer dan genoeg. Het was fijn om weer een keer samen te wandelen, maar beiden hadden wij het wat anders voorgesteld. Totaal verkleumd namen wij afscheid van elkaar, en toen ik naar huis reed stond de kachel op de hoogste stand.