Ommetje Halder…

Woensdag is eigenlijk mijn vaste dag in de week dat ik zeker op pad ben, uitzonderingen daargelaten. Maar deze woensdag was het dus een uitzondering door andere verplichtingen. Nu had ik in de middag nog wel kunnen gaan wandelen, maar dat is niet mijn ding. Vaak als ik kies voor de middag loopt het gewoon niet lekker, ik ben nu eenmaal een vroege vogel. Woensdagmiddag zonnig 14 graden, donderdag morgen 5 graden bewolkt, nevelig en spatje regen.

Klinkt verleidelijk om dan voor die 14 graden te kiezen, maar ik ga toch voor de vroege ochtend van de donderdag. Als ik nog maar net thuis weg rijd, hoor in ik in het nieuws dat er 9 km file staat richting Den Bosch. Ik draai dan ook meteen om en probeer het een uurtje later nog een keer… Nu heb ik meer geluk en kan gewoon doorrijden.

Ik start vandaag in Halder… Halder is een buurtschap dat deel uitmaakt van de gemeente Sint-Michielsgestel. De buurtschap ligt tussen de plaatsen Vught en Sint-Michielsgestel, aan de samenvloeiing van de rivieren de Dommel en de Essche-stroom tegenover het natuurgebied Haanwijk en het landgoed Nieuw-Herlaar.

Twee weken geleden schampte een wandeling, die ik samen met Tilly maakte ook al dit gebied. Een klein gedeelte volg ik dan ook hetzelfde pad, maar dat doe ik dan ook bewust omdat het een mooi dijkje is.

Ik parkeer mijn auto in de enige straat die Halder rijk is en loop richting Landgoed Haanwijk. Voor de brug moet ik rechtsaf, en volg de Dommel richting St Michielsgestel.

Ik heb het maar een ‘Ommetje’ genoemd omdat ik een ronde maak over het Natuurgebied Haanwijk en langs Kasteel Nieuw – Herlaer en Out Herlaer kom.

Als ik nog maar net op pad ben zie ik in de nevel een visser zitten, hij is net van plan om op te stappen. De hele nacht heeft hij hier in een tentje gezeten voor drie Brasems, vertelt hij mij. Op mijn vraag of hij dan een kacheltje had om zich te verwarmen, vertelde hij dat ie een goede slaapzak had. Hij werd gewekt door een verklikker als ie beet had. Brrr hij liever dan ik… al is het nu ook niet echt warm.

Ik loop verder richting St Michielsgestel en ga bij het eerste bruggetje linksaf waar ik na 200 meter in een parkje uit kom. Nu kom ik op het gedeelte waar ik al met Tilly heb gewandeld. Het zijn mooie wegen om op te wandelen, en als ik na 4 km over het Mudakkerse dijkje loop zie ik links in de nevel de achterkant van Kasteel Nieuw-Herlaer liggen. Maar het duurt nog wel eventjes voordat wij daar zijn.

Soms gaat de wandeling over mooie smalle paden wat leuk wandelen is, maar niet echt uitnodigt om er een foto van te maken. Alles lijkt hier op elkaar, de bomen en struiken ogen kaal… en bruin voert de boventoon. Van mij mag de lente komen.

Op een landweggetje zie ik een boom met een groot gat er in. Het kan een mooie plek zijn om een ‘Happy Stone of Kei Tof Steen’ te verstoppen. Nu ik Tilly met haar geoefend oog niet bij mij heb, let ik extra goed op en kijk bij elke boomstam. Bij deze is geen steen te vinden want het is een holle boom, en het is een diepe boom zoals je aan de foto’s kunt zien.

De paden worden goed onderhouden en er zijn nieuwe hekken geplaatst bij het begin van een pad, ook zie ik spiksplinternieuwe banken staan van het ‘Brabants Landschap”. Deze wandelaarster maakt er dankbaar gebruik van, er kunnen er niet genoeg van staan.

En dan vind ik toch eindelijk mijn ‘Kei Tof’steen, en wel op de op een richel aan de zijkant van een boerenschuur van ‘Sterrenbosch. Ook deze gaat mee naar huis, en vermeld het even op de ‘Kei Tof’ Facebookpagina waar ik deze gevonden heb.

Het is nu de tweede keer dat ik over het Landgoed Sterrenbosch kom, en weer geniet ik van de boerderij die hier ligt. Prachtig hoe het hier er bij ligt, maar dat vind ik trouwens bij elke boerderij waar ik tijdens een wandeling over het erf heen wandel. Je maakt als het ware deel uit van het boeren leven, aan de ene kant het huis en er tegenover de schuren met vee en/of landbouwmachines

Op de boerderij in het Sterrenbosch woonde en werkte de kunstschilder Leon Adriaans (1944-2004). De laatste jaren van zijn leven verwierf hij faam als de ‘eigentijdse Van Gogh’ (1853-1890).
Net als deze putte hij veel inspiratie uit het eenvoudige boerenbestaan. Hij hield zielsveel van dieren, vooral paarden, en had een kinderlijk ontzag voor de elementen.

In deze boerderij vind je het atelier Leons Sterrebos

Van het Sterrebos gaat het weer verder en kom ik weer bij de Dommel uit. Hier ligt Kasteel Oud Herlaer… wat al een paar honderd jaar niet meer is dan een boerderij. Op de boerderij staat nog in oud Brabants, of is het een foute spelling… ‘Out Herlaer’.

Het is een mooie wandeling, jammer is wel dat het haast de hele ochtend en vroege middag de nevel blijft hangen. Net als je denkt “het klaart weer op”, gaat het weer wat druppelen. Maar niettemin geniet ik enorm van het ‘op pad zijn’. Ik wandel verder kom langs een mooi uitzichtpunt, waar je ook kan opstappen voor een rondvaart over de Dommel. Misschien eens een keer doen met mijn Borrelvrienden of Familie. Picknickmand mee, wat te drinken… relaxen en varen maar.

Over brede lanen wandel ik richting Landgoed Haanwijk, en gebruik ik mijn lunch met het Huize Haanwijk in zicht.

HAANWIJK
Centraal punt van het landgoed Haanwijk is het uit 1649 stammende huis Haanwijk met zijn oude binnenplaats, ommuurde tuin en eeuwen oude bomen. In de beschutting van de binnenplaats is er een Koffie- en Theehuis ’t Haantje gevestigd. Van oktober tot maart is het sowieso gesloten, en ook met slecht weer. En dan hebben wij corona nog…

Via een een 500 meter lange dreef kom ik bij Kasteel Nieuw-Herlaer, en ben ik weer terug in Halder.

Mijn wandeling is hier niet ten einde, want ik maak nog een extra lus maar het voegde weinig toe, Dat het ook nog begon te regenen werkte ook niet mee…. Dus heb ik inmiddels de Tour aangepast en eindigt het de volgende keer gewoon in Halder, wat ik een prachtig Buurtschap vind.

Aan beide zijde van de brug staat er een bankje waar het heerlijk toeven is. Gewoon gaan zitten en genieten van de reuring om je heen. Meer hoeft het niet te zijn.

Deze Wandelroute vind je op Komoot: het Halder Ommetje