Zo’n mooie dag als gisteren had ik vandaag eigenlijk niet verwacht, en daarom was ik voor mijn doen aan de late kant met opstaan. Want de zon zou zich voor de middag niet laten zien, vandaar een korte wandeling van 13 km.

Ik trek de gordijnen open… en zie de Zon in volle glorie schijnen. Dus gauw een wissewasje… naar beneden… koffie zetten, en rij ik naar Nijnsel wat onder de rook van Sint-Oedenrode ligt.

Ik ga wandelen in het gebied van ‘Dommel en Vressels Bos’. Vorige week heb ik op ‘Komoot’ twee wandelingen gemaakt met de Komoot Routeplanner. Beide wandelingen starten bij Museum Hoeve Strobol..aan de rand van het Vressels bos. Een lange route van 19 km naar de Lourdesgrot in Mariahout, en een route van 13 km die vandaag op het programma staat.

Ik parkeer de auto bij het museum en volg het pad van de Strobolse Heidesteeg. Vandaar gaat het een klein stukje door het bos en kom uit op de Vresselse weg. Hier sla ik rechtsaf en wandel richting de Dommel. Na een paar honderd meter zie ik het bruggetje al liggen, daar moet ik heen. Net voordat ik bij de brug ben, zie ik in een boom een grote vogel zitten. Net iets te ver weg om hem haarscherp op de foto te krijgen.

Volgens mij is het een buizerd, maar omdat er ook wit in zijn verenkleed zit weet ik het niet zeker. Dus app ik de foto even door naar vriend Rob, en die verteld dat het een blonde buizerd is.

Als ik over de brug ben sla ik linksaf en volg een kilometers lang pad langs de Dommel. Het eerste bankje komt natuurlijk weer te vroeg, zo lang ben ik nog niet op pad. Het staat wel op een mooi punt, namelijk op een ‘Kruispunt van plant en dier’. Aan de ene kant het riviertje, aan de andere kant weide akkers. Ook zie ik diverse nestkasten hangen die volgens mij bewoond zijn. Maar de meesten zitten nu op eieren dus is er weinig bedrijvigheid.

Aan het einde van dit pad langs de Dommel, kom ik via een verhard pad, op de Rooijseweg uit. Nu wandel ik over een prachtig fietspad richting Son en Breugel, en sla na 1,2 km linksaf naar de Wolfswinkel. Ik hoef alleen maar deze weg te volgen om weer bij een brug over de Dommel uit te komen. Als straks alles in bloei staat moet ik hier zeker nog eens gaan wandelen, maar dat geld voor veel wandelingen die ik de laatste tijd gemaakt heb.

In sommige bomen zie ik al een groene gloed en in sommige struiken is al wat bloei te zien, maar bruin voert nog steeds de boventoon. Als ik over de brug ben, kom ik even verderop bij een bankje. Bezet… en juist hier wilde ik genieten van mijn koffie.

Dus ga ik verder en volg een prachtig kronkelend bospad langs de Dommel, niet zo erg lang maar wel heel erg mooi. Ik volg wat bospaden door dit gebied, en zie dan zo’n grijs kastje staan van een drukriolering. Bij gebrek aan een bankje onderweg, maak ik vaak gebruik van deze dingen om op te zitten. Hier geniet ik van mijn koffie en zelf gebakken brood, de schoenen gaan even uit, en er is even tijd om al vast aan dit Blog te beginnen.

Dit pad komt weer uit op de Vresselse weg en hier sla ik rechtsaf, en wandel naar Hét startpunt voor een prachtige wandel- of fietstocht in het schilderachtige Dommeldal, of het rustieke groen van het Vresselse Bos,….. dat is Natuurpoort de Vresselse Hut.

Er staat een groot bijenhotel en er is wat bedrijvigheid te zien, maar ze blijven niet goed stil zitten voor een foto, dus na enkele pogingen laat ik het voor wat het is.

Ik vervolg mijn wandeling op de Vresselse weg en loop door tot dat ik bij de Vresselse Akkers kom. Hier sla ik linksaf richting Stoeterij ’t Vresselsbos. Ik kan altijd heel erg genieten van paarden, en maak een praatje met ze. Dus als ik een manege of stoeterij op mijn wandeling tegen kom, ga ik altijd wel even kijken..

En hier op de Vresselse Akkers kom ik dubbel aan mijn trekken, want op de T-splitsing waar ik rechtsaf sla kom ik bij Stal Quinto, en een amazone is in de rijbak aan het rijden op een git zwarte hengst. Een prachtig dier en ik blijf dan ook even staan kijken voordat ik verder ga.

Als ik de weides met de vele paarden achter mij laat, sla ik aan het einde linksaf en kom ik weer in het Vressels bos. Via mooie paden wandel ik richting de ‘Hazenputten’ waar beslist wel bankjes zullen staan, maar ook hier… Bezet!! Onderweg ben ik geen wandelaars tegen gekomen, maar als ik wil gaan zitten, dan zit er iemand. Maar dan heb ik toch nog geluk… Haast aan het eind van mijn wandeling, vind ik op een stil plekje aan het water een bankje en zit ik ik nog even heerlijk te genieten, voordat ik terugkeer naar mijn auto.