Deze wandeling kwam ik tegen bij een mede Komoot gebruiker. Ik heb het eerste deel wat aangepast, waardoor ik weer over het door mij geliefde ‘Sparrenrijk’ wandel, wat onderdeel is van de Meijerijse Landgoederen.

Om 08:00 uur vertrekt mijn trein naar Boxtel, en als je om 06:30 uur op staat zou ik tijd genoeg moeten hebben is mijn gedachte vooraf. Toch moet ik hollen om de trein te halen, en dat is niet echt mijn ding…

Ik ben zelfs al voor half zeven op, dus tijd genoeg om nog even naar de Olympische Slalom te kijken, Oe wat spannend… waardoor ik om half acht nog mijn koffie moet zetten. Het is maar 10 minuten naar het station, maar als je op het verkeerde perron gaat staan, en er pas twee minuten voor vertrektijd achter komt… Ja dan wordt het dus echt hollen.

Mijn stoptrein zit rond dit tijdstip vol met scholieren, waarvan ik vermoed dat ze in Den Bosch wel zullen uitstappen. Maar nee hoor… ze blijven allemaal zitten tot in Boxtel. Omdat het wat miezert doe ik eerst mijn regenhoes over mijn rugtas, voordat ik op pad ga. Een kleine kilometer gaat het over een industrieterrein, en dan kom ik bij een slagboom waarachter een fietspad ligt. Die ga ik volgen tot aan het riviertje de ‘Beerze’.

Ik kom bij een hek en zie dat ik een gedeelte van de ‘Kampinaroute’ ga volgen. Het weiland waarover mijn pad loopt is verzadigd van het water, en ik zie amper wat het pad is. Sop sop sop wat is hier nou zo leuk aan, om te gaan wandelen als iedereen lekker thuis blijft met dit weer. Ik denk altijd maar dat dit je ook kan overkomen als je met een meerdaagse wandeling onderweg bent, en dan moet je ook door.

De rivier splitst zich… De Beerze laat ik rechts liggen en ga nu de ‘Kleine Aa’volgen. Het wordt er allemaal niet beter op. Van begin tot het eind duurt dit waterballet maar 1 km maar als je bijna niet vooruit komt is het afzien. Als afleiding loop ik langs een veld met het ‘Witte Goud’ in wording. Het duurt nog even maar als straks het zonnetje gaat schijnen en het wat warmer wordt, kunnen wij weer smullen van asperges.

Terwijl ik langs het aspergeveld wandel zie ik paardendrollen en afdrukken van hoeven. Het ziet er nog vers uit, en ik vermoed dat onze wegen elkaar gaan kruisen. En Ja hoor, als ik de bocht om kom zie ik in de verte een groep ‘Konik’paarden staan. Ze staan heel verspreid en ik kan er niet omheen, mijn pad loopt er precies tussendoor.

Ik nader ze zachtjes en er is een opening tussen die witte links en de bruine rechts. Ze storen zich niet aan mij en zo sop ik tussen hen door. Klus geklaard. Ik ben blij dat ik dan eindelijk bij het bruggetje over de Kleine Aa ben, en ik dit natte gedoe achter mij kan laten… Nu gaat mijn route over boeren landweggetjes, waarbij ik ook regelmatig van links naar rechts moet huppen om een droog spoor te vinden.

Hier komt een ATB-er mij tegemoet, die mij een goedemorgen wenst en waarbij wij elkaar in de ogen kijken en glimlachen. Diehards hebben niet veel nodig om elkaar te begrijpen waarom wij juist nu onderweg zijn!!

Een straffe zuidwesten  wind en miezer vergezeld mij op mijn pad, heb ik even geluk dat ik bijna mijn gehele tocht naar het noord en oosten  loop. Maar ik merk ook daardoor dat mijn linker broekspijp door en door nat begint te worden. Bij een huis zie ik een overdekte veranda waarvan ik vind dat het een perfecte plaats is voor een pauze. Daarom bel ik aan bij de woning en vraag of ik hier kan pauzeren, en dat mag… Hier vind ik een tafel en een luie stoel… daar wordt je toch blij van of niet dan.

Hier trek ik ook mijn regenbroek aan want het blijft maar regenen, Ik heb al anderhalf uur gewandeld en heb er pas 4,5 km op zitten. Dat ge-sop schiet niet echt op terwijl ik nog steeds in Boxtel zit. Dus als ik mijn brood op heb gaat het weer gauw verder en kom door een laantje waar een vogelhuisje met een kraan hangt. De betekenis hiervan begrijp ik niet zo.

Voordat ik bij het Sparrenrijk kom, gaat het eerst nog door het prachtige ‘Molenwijk park’. Ik wordt vandaag echt verwend met mooie stukjes natuur waar ik nog nooit eerder was. En ik ben nog niet eens op de helft van mijn wandeling. En dan kom ik eindelijk bij de slagboom waar het Sparrenrijk begint.

Bij mijn Meijerijse Langoederen wandeling kom ik altijd van rechts bij het info bord van het Sparrenrijk. Sla dan rechts af en na 100 meter gaat het dan weer linksaf. Nu wandel ik 1,2 km rechtdoor op deze brede laan die ook hier vol met plassen water staat.

Na het Sparrenrijk loop ik via de Hal’ over het Landgoed Eikenhorst. Ik zie het Landhuis… wel liggen maar vandaag breng ik er geen bezoek aan. De mooiste tijd hiervoor is in mei als de miljoenen Rododendrons in bloei staan. In mei 2020 bracht ik voor de eerste keer hier een bezoek. Lees Meierijse Landgoederen…

De Hal komt uit bij de A2 waar ik linksaf sla en volg de parallel weg die ook ‘Hal’ heet. Toen de A2 er nog niet was reed je hier over de oude rijksweg en kwam je langs De Heeren van Hal… en De Oude Tol…. Het zijn twee mooie gebouwen met een lange historie.

De enige aanpassing die ik gemaakt heb in vergelijking met de andere Komoot gebruiker, is dat ik niet via Sint Michielsgestel naar Halder loop, maar de ‘Essche Stroom’ volg. Vanuit Gestel heb ik al vaker langs de ‘Dommel’ naar Halder gelopen, maar ik vind dat zo’n oersaai lang taai stuk. Vandaar dat ik dit oversla op weg naar Den Bosch. Het moet wel leuk blijven…

Als ik de Hal verlaat loop ik via het Tolpad onder de A2 door naar de andere kant. Hier ga ik de Essche stroom volgen. Na al het water wat ik al achter de rug heb, is dit natuurlijk helemaal geen goed idee maar mijn route loopt nu eenmaal hier.

Een echt alternatief heb ik niet, ook niet als ik het bordje van Wandelpad eens goed bestudeer. Ze hebben het wel over een route bij Hoog water maar dat hebben we hier niet. Maar nat is het zeker, en ik probeer zo veel als mogelijk is langs de paaltjes te lopen van het weiland. Soms is het goede keus en soms klotst het water langs mijn enkels.

Ik heb wel wat moeten pionieren om in Halder uit te komen. Ik zeg toch altijd… “Wie durft te verdwalen vind nieuwe wegen.” Maar vraag mij niet hoe. Ik moest zo nodig het pad langs de Essche Stroom verlaten, omdat ik dacht dat het via de harde weg wel zou lukken. Niet dus… In terug en overnieuw had ik geen zin, en kwam zo tot twee keer toe bij een hek die ik moest zien te slechten, want beide keren hing er een groot slot op.

Bij het ene hek zag ik een mogelijkheid om links te passeren, en bij het andere kon ik onder de prikkeldraad door. En dan is het toch wel handig dat je een regenbroek aan hebt die wel vies mag worden. Wat was ik blij dat het wel ergens toe deed leiden, en ik zo weer op het goede pad kwam.

Ik hoefde de weg maar over te steken en ik stond in Halder. Net voor de brug over de Dommel staat een Maria kapelletje, en zie ik het hartje wat mijn vriendin Tilly daar opgehangen heeft. Later kom ik er nog een tegen, mooi is dat.

Ik wil hier op het bankje na de brug pauzeren maar de wind voelt niet prettig aan. Verderop is een theehuis waarvan ik weet dat ze niet open zijn als het slecht weer of koud is. En dat is het vandaag, maar toch loop ik de laan op naar Haanwijk, in de hoop dat ik daar een bankje vind wat een beetje beschut staat.

Op de bankjes App weet ik waar ik de bankjes kan vinden, en er moet er een staan als ik het theehuis voorbij ben.

En dat klopt, dus ga ik hier even zitten genieten van een kop koffie en bewonder mijn schoenen die er nu niet uitzien. En dat geld ook voor mijn regenbroek, het ziet er niet uit. Dat wordt nog even groot onderhoud voordat ik zaterdag weer op pad kan met Tilly.

Het valt mij op dat ik vandaag de enige wandelaar ben, ik één ATB-er heb gezien en twee hardlopers. Daarbij een handje vol honden die hun baasje uit lieten en meer was het niet. Magertjes hoor!! Voor de laatste loodjes moet ik nog zes kilometer lopen over Landgoed Haanwijk en Pettelaer.

Als ik Landgoed Pettelaer achter mij laat, kom ik uit bij de Oude Gestelse weg die mij over de A2 leid. Aan de andere kant sla ik links af naar de Zuiderplasweg, en kom ik uit bij de Zuiderplas. Hierin ligt ook de Pettelaarse schans, een stervormig vestingeiland ten zuiden van de stad. De schans is de plaats van een voormalig fort. Vanaf de Zuiderplasweg kan ik hier niets van onderscheiden, maar het moet er uit zien als op onderstaand plaatje.

In de verte doemt de Sint Jan voor mij op, daar moet ik heen. Als de route rechtsaf buigt, loop ik wijselijk rechtdoor als ik ook hier een pad in het water zie liggen. Nee voor mij geen natte paden meer vandaag, en zo kom ik steeds dichterbij de Sint Jan. Waar ik ook de eerste horeca van vandaag tegen kom en dat pas na 20,5 km.

En als ik dan bij de Sint Jan ben is daar ook het Hart… Het  

Waar ik een cappuccino en een lekkere Bossche bol van Jan de Groot bestel. Ik blijf maar lekker buiten op het terras. Ik kan ze toch slecht binnen gaan verblijden met een kilo klei aan mijn schoenen. Ik doe ook maar meteen mijn regenbroek uit, dat gaat wat gemakkelijker als ik er bij kan gaan zitten.

Vanaf het Hart gaat het door de binnenstad naar het station. Ik schiet hier en daar nog een foto en zie dat ze hier al in de ban van het Oeteldonks carnaval zijn.

En na 3:48 uur en 21,8 km later sta ik bij het station in s’Hertogenbosch. Een prachtige maar zware wandeling die ik misschien in een ander jaargetijde zeker nog een keer ga doen.

Ben je net als ik een Komoot gebruiker dan zijn al mijn wandelingen terug te vinden onder de naam Rikit. De link is wandeling NS Boxtel – NS Den Bosch