Vandaag woensdag 23 februari gaan Tilly en ik weer verder met Ons Kloosterpad. Wij gaan verder waar wij gebleven waren en dat is bij de Abdij Van Berne in Heeswijk – Dinther. Ook vandaag kunnen wij weer een beroep doen op onze wegbreng service, die ons naar het startpunt brengt.

Omdat Tilly en ik in deze regio wonen, komen wij zeker de eerste acht etappes door een gebied waar wij vaker hebben gewandeld. Zeg maar het uitgestrekte gebied van Den Bosch tot aan Cuijk. Het maakt het wandelen niet minder mooi en al zijn wij hier vaker geweest, genieten doen wij nog steeds met volle teugen.

Al ben ik de eerste 3,5 km niet zo gecharmeerd van de omgeving. En dan in de eerste kilometer weer een pad waarvan ik denk, “Is het een pad of is het een sloot.” Het prachtige weer vandaag maakt veel goed, want wat is het toch een raar weer. Gisteren regen en somber… vandaag een azuurblauwe hemel. Het is wel frisjes en daarom toch maar mijn handschoenen aan gedaan.

Er staan twee paardjes in een rijbak wat je eerder zou kunnen bestempelen als waterbak of modderbak. Ik vind het maar zielig, maar ze staan op het enige droge plekje en genieten van een bak met vers hooi.

Het eerste deel dus niet zo heel interessant maar als wij Heeswijk Dinther achter ons hebben gelaten, begeven wij ons over de ‘Boterweg’ richting de Kildonkse Molen, waarvan wij hopen dat het restaurant open zal zijn. Het zit ons niet mee want er staat te lezen, dat ze van 1 november tot 1 april alleen op zaterdag en zondag open zijn. Bekijken kunnen wij hem wel… het zijn eigenlijk twee molens zie ik. Het is een unieke combinatie van een watervlucht-korenmolen en een water aangedreven oliemolen.

Wij besluiten om in april hier in het restaurant te gaan lunchen, maar nu wandelen wij 50 meter terug want daar staat een picknickbank met zicht op de molen. Wij hebben tenslotte alles zelf bij, zodat wij het zonder Barones ook heel goed kunnen redden. Het nodigt niet uit om een lange pauze te maken, want wij zitten hier in de volle wind.

Het is echt zo’n weer dat je niet weet wat je aan moet trekken. Standaard trek ik mijn Merino wollen vest aan… Maar moet ik nou mijn softshell jack hierover aan doen, maar dan is het weer gauw te warm. Of trek ik mijn windstopper aan? Het wordt mijn windstopper, die kan ik gemakkelijk opvouwen en in mijn rugtas doen. Als je wandelt heb je het gauw te heet, maar met het windje wat er staat houd ik hem toch maar aan.

Tegenover de Kildonkse molen slaan wij de Zwanenburgseweg weg in, wat niet meer is dan een pad die over het die over het Landgoed Zwanenburg loopt.

Na het landgoed gaat het een vijftal kilometers over boerenlandwegen voordat wij in Vorstenbosch zijn. De vogels kwetteren dat het een lieve lust is, die hebben de lente al in het vizier, en ik denk dat ze gelijk hebben als ik de vele sneeuwklokjes, krokussen en narcissen zie. Wij komen Rododendrons tegen die al vol in knop staan, dat gaat echt niet lang meer duren…

Op de ‘Nieuwe Steeg’ wandelen… wij zo te ruiken aan de gaslucht, langs een biogas-/mestverwerkingsinstallatie. Wij wandelen maar gauw verder want zo lekker ruiken vinden wij dit niet. Is het geen gier dan is het wel die gaslucht.

De boerenlandwegen zijn nat, de sloten staan vol en de akkers lijken wel rijstvelden. Het water kan niet meer weg, en als wij na de brug over de ‘Leijgraaf’ rechts een wandelpad op moeten, twijfel ik ten zeerste of dit een goede keus is.. Wij lopen altijd met wandelstokken zoals Jullie weten, en hier heb je ze echt nodig om de grond af te tasten.

De route loopt eigenlijk om Vorstenbosch heen, maar Tilly besluiten om door het dorp te lopen waar wij bij de Molen Wind en Lust Vorstenbosch onze pauze nemen, en met de molenaar op de foto gaan. Het is hier heerlijk toeven… De molen is onze windvanger en het zonnetje schijnt lekker op onze snoet, maar onze jas blijft aan.

Om weer terug te komen op de eigenlijke route lopen wij nog een stukje rechtdoor, komen langs een manege waar ik een paard op een paal zie staan… Zo zie je maar… wij maken de raarste dingen mee.

Het laatste stuk van onze wandeling gaat over de Bedafse Bergen en dan zijn wij alweer dichtbij het einde van onze etappe. Het is een prachtig wandelgebied, en ook hier zien wij op sommige plekken dat het water niet meer zakt, en er water staat op plekken waar een pad hoort te zijn. Knooppuntpaaltjes die in het water staan in plaats van in het zand.

Aan het eind van het stuifzand gebied staat nog een bankje, we gaan er wel even zitten maar waaien hier weg. Dus gauw verder naar ‘Gasterij De Pier’ waar wij onze etappe willen afsluiten. Maar hoe verrassend vandaag … het restaurant is gesloten. Er is helemaal niemand hier, behalve die viervoeter hieronder die enorme dorst heeft.

De derde etappe van Ons Kloosterpad zit er op, en kijken al weer uit naar de volgende etappe.. Wordt vervolgd…

Ben je net als ik een Komoot gebruiker dan zijn al mijn wandelingen terug te vinden onder de naam Rikit.  De Link is…..https://www.komoot.nl/tour/680810065?ref=wtd