Zaterdag… Vroeg op, het zonnetje schijnt en er moet van alles gedaan worden. Terras schoonspuiten… Het vriest s’nachts nog wel maar de planten gaan toch uit de winterstalling.

Waarom eigenlijk op zaterdag, ik heb immers de hele week de tijd om dat te doen. Het zit er gewoon ingebeiteld… immers, vroeger moest je de hele week werken en had je alleen de zaterdag voor de klusjes. Dus ook maar vandaag…

Na het ontbijt besluit ik omdat het nog erg frisjes is, eerst mijn auto door de wasserette te rijden, dat Sahara zand is niet om aan te zien. Het is 09:30 uur en hij is nog maar een half uurtje open, maar er is al een hele rij voor mij. De straat is zelfs afgezet om alle Sahara zand rijders in hun auto’s, in goede banen te kunnen leiden (lijden).

Omdat ik toch maar sta te wachten, schiet ik maar wat foto’s, wie weet ziet er nog een leuk verhaal in de pen. Note: nu weten jullie meteen hoe het leven van een Blogger in elkaar zit… Altijd op zoek naar iets waar je over kan schrijven.

Door de overvloed aan dat Saharazand, is er net voordat ik naar binnen kan rijden een technische storing. Een auto staat op de band, er er staan er nog twee voor mij. Nou daar sta je dan en alle tijd om verder te gaan met een concept blog wat de naam Voorjaar heeft gekregen. De naam wordt veranderd in Saharazand, en ik maak er een heel ander verhaal van.

Een medewerker gaat alle auto’s af om zich te verontschuldigen, en dat er een storingsmonteur opgetrommeld gaat worden. Hoe lang het gaat duren is niet bekend maar het gaat zeker niet binnen een kwartier opgelost zijn. Iedereen krijgt een kortingsbon en wordt verzocht om een andere keer terug te komen. En dan gaat iedereen in zijn achteruit om zo het terrein weer te verlaten. Dat gaat natuurlijk ook niet zo gemakkelijk voor sommige bestuurders, en daar moet ik op wachten.

Maar na 20 minuten ben ik de laatste die weer terug aan de straat is. De medewerker sluit de poort, en ik ga met mijn vieze auto weer naar huis. Vanmiddag nog maar eens proberen.