Wij hebben zelf maar eens aan de bel getrokken bij Ons vrouwtje, Rianne dus. Want Steun en ik (Kreun) horen op het moment van alles over Ons Kloosterpad, maar over Ons… Kreun en Steun heeft ze het niet of nauwelijks. Het is al weer een hele tijd geleden dat het Kreun voor… en Kreun achter & Steun voor en Steun achter was, en droegen wij de pijn altijd met ons drietjes.

En dat valt ons tegen van Rianne… Jaren lang lief en leed gedeeld, maar nu ze al twee jaar die nieuwe zooltjes heeft en bijna nergens meer last van heeft, denkt ze alleen nog maar aan zichzelf.

En dat is een karakter trekje waar zij in haar vorig leventje ook last van had, maar dat tolereren Kreun en Steun niet, dat kunnen wij Jullie wel vertellen. En dat hebben wij haar dan ook piekfijn uitgelegd toen wij haar op het matje riepen.

Excuses voor en achter, sorry voor dit en sorry voor dat. Jullie kennen dat ongetwijfeld wel, maar de lucht is nu geklaard nu wij ons zegje hebben gedaan.

Rianne heeft beterschap beloofd en Steun en ik worden weer overal bij betrokken. En dat vinden wij fijn want daar zijn wij voor gemaakt. Gemaakt om er op uit te trekken, gemaakt om te zwoegen, gemaakt om pijn te lijden…

Jullie zijn er toch altijd bij… hoorde ik al fluisteren in de wandelgangen. Dat is ook zo… maar wij kunnen net zo goed een goed wandelboek meenemen en daar ons vertier uit halen.

En er staat nog al wat te gebeuren hebben wij gehoord van Ons vrouwtje. Want als die op haar praatstoel zit houd ze niet meer op, want als je over wandelen begint of het over de Camino hebt.

(Steun): Hahaha hoor wie het zegt Kreun, Je bent al een half uur aan het vertellen en het gaat nergens anders over… Het zit wel hoog bij Jou…

(Kreun): Maar ze blijft plannen maken en dat moet ook… want je zou het niet zo zeggen maar ze wordt dit jaar zeventig, en zo lang ze gezond en in een berenconditie is wil ze in Spanje op Camino. Dan kan ze nog wel enkele jaren op pad, want als je dit verhaal leest van Laura (78) uit Middelburg kan Rianne nog wel even vooruit

Volgend jaar in 2023 gaat zij weer op pad om voor de tweede keer de Camino Francés te doen. Waarom een tweede keer vraag je je af? De eerste keer is zij behoorlijk ziek geweest onderweg, en ging er veel langs haar heen waar ze niet van heeft kunnen genieten.

Maar Rianne gaat niet vanuit Oss vertrekken, want het andere vrouwtje in huis kan haar zo lang niet missen. Die vind zeven weken meer dan genoeg, en Laura is veertien weken op pad. Maar 78 jaar Wauw… en dan nog van uit Nederland op Camino, dat verdient respect!!

Maar ik bedoel maar Steun… Ze doet het toch maar!! (Steun) :Jaja Geweldig… Maar dat zijn plannen voor volgend jaar Kreun. Wat staat er dit jaar nog meer te gebeuren buiten Ons Kloosterpad. (Kreun) Jaja dat wil ik nu net vertellen, en dat is ook weer zoiets. Rianne zegt altijd dat zij ‘Omarm de Eenvoud’ na streeft.

Maar nu gaat zij in april het vernieuwde Krijtlandpad lopen samen met vriendin Natalie. Van die eenvoud blijft maar weinig over als je weet, dat ze vijf dagen logeren in een B&B met alles erop en eraan. Er voor een eenvoudig Pelgrimsmenu geen plaats is want er gaat wijn, snacks, kaas en salades mee naar Limburg. En ze gewoon daar met een koffer naar toe gaan, en met een dag rugzakje waar amper een boterham in, kan gaan wandelen. Zelfs haar laptop om van deze onzin verhalen te Bloggen, gaat mee.

(Steun): Nu moet je niet overdrijven Kreun, want Jij weet ook wel dat zij het liefste met een tentje zou willen gaan. Maar als je bijna zeventig bent en op Seniorenfit zit om wat leniger te worden, dan zit er dat toch echt niet in. Liggen op een matje… Ik moet er niet aan denken!!

(Kreun): Een ding is zeker, dat wij met ons drietjes Kreun en Steun & Rianne er weer op uit trekken, zullen moeten zwoegen en pijn lijden in het Limburgse Heuvelland want dit is toch een wandeling die wij niet moeten onderschatten.

En wij krijgen nog meer om te zwoegen want Rianne doet mee aan de 4Daagse van Nijmegen. (Steun): Ach Kreun toch, dat is toch een fluitje van een cent voor ons. Hoeveel kilometer hebben wij daar al niet gelopen in al die jaren… (Kreun): Eh eh 1480 km enne daarvan 200km voor noppes omdat ze Riannes gegevens kwijt zijn van 1995 en daarom niet gefinisht is zeggen ze.

(Steun): Dan heb ik nog iets te vertellen. Trainen hoeven wij niet zegt Rianne, wij wandelen al zoveel. Maar op Komoot houd zij er toch wel rekening mee, zo was zij vorige week aan het plannen voor een wandeling die zij binnenkort wil gaan doen.

Ze reist dan met de trein naar Wijchen en wil in die omgeving wandelen, en dan in de middag met de trein terug. Nu had zij het plan om naar Bergharen te wandelen, en terug Buurtbus 563 te nemen. Dat kan… maar de busverbinding is niet ideaal.

Dus denkt ze… als ik nou eens doorwandel naar Batenburg want dat ligt op dezelfde busverbinding. Maar dan denkt Rianne en dat kan zij heel goed… Als ik nou in Batenburg de Maas overvaar met het voetveer, kan ik aan de andere kant doorlopen naar Ravenstein. Een heel gepuzzel zo, maar dan sta je toch zo maar bij het station in Ravenstein 27,5 km verderop. Als dat geen training is binnenkort weet ik het ook niet meer.

Wij… Kreun en Steun gaan het allemaal mee maken en komen er straks uitgebreid op terug. Maar voor nu gaan wij er weer mee stoppen, onze tongen voelen weer als leer en wij moeten zo meteen naar een feestje, want een ouder zusje van Rianne wordt vandaag tachtig, en moeten wij onze vertrouwde langeafstand stappers verlaten, en stappen wij in de mooie zwarte pumps van Rianne en zeggen dan Oei joe… dus Doei tot de volgende keer!!