Het is tweede Paasdag, en vandaag gaan wij weer verder met Ons Kloosterpad. Het is voor ons de zesde etappe en voorlopig de laatste van dit voorjaar. Tilly begint volgende week aan de Camino Portugues, en ik zal haar dan twee maandjes moeten missen. Daarna gaan wij samen weer verder met het Kloosterpad.

Maar vandaag hebben wij er nog een te doen. De man van Tilly haalt mij weer op en brengt Tilly en mij naar Manege De Hoef in Kleine Koolwijk. Hier eindigde vorige keer etappe 5 voor ons, hier gaan wij weer verder… en wandelen door de polder richting Haren – Megen – Dieden.

Na zo’n mooie dag als gisteren trek ik vandaag mijn wandelrok aan. 5 graden zie ik in mijn App en gevoelstemperatuur 4… Hmm, dat weet ik ook niet. Maar ik moet nog twee brieven posten en dan kan ik even proberen of 5 graden niet te koud voor mij is. Gelukkig valt het mee, en later op de ochtend ben ik er maar wat blij mee dat ik het rokje heb aan gedaan.

Alle plaatsen die wij vandaag aandoen, vallen allemaal onder de gemeente Oss, waar ik geboren ben want ik ben een echte Osse. Gesneden koek dus voor ons, want op mijn trainings rondjes voor de Nijmegense Vierdaagse heb ik al vele kilometers gemaakt in deze polder.

Het heerlijke zonnetje en bijna geen wind, zorgt ervoor dat het heerlijk wandelen is in de polder tussen Berghem en Haren. Er zijn weinig mensen en er is nergens bedrijvigheid te bekennen, ongekend stil vind ik het.

Als wij Haren binnen wandelen zien Tilly en ik een bankje, waar wij dankbaar gebruik van maken. Tegenover in een paar bomen zitten een paar kraaien-nesten, en daar hebben de vele kraaien het hoogste woord. Verder is het maar stil… het is tweede Paasdag, waar is toch iedereen. Maar nee wacht, rechts om de hoek komt een groepje dames die er flink de pas in hebben. Die zijn duidelijk aan het trainen voor de 4Daagse, ze zeggen geen boe of bah en weg zijn ze.

Wij zullen toch ook maar opstaan en verder gaan. Een quote van Rianne is dan ook… Zonder een stap te zetten kom je geen steek verder.

Om de hoek even een foto van de kerk, wat mij alleen maar lukt als ik zelf in de schaduw ga staan, en de torenspits de zon achter zich heeft.

Omdat wij deze omgeving kennen, en ook weten dat wij naar de Harensedijk moeten, lopen wij natuurlijk verkeerd, ook al zegt de navigatie Miep waar wij heen moeten.

Dus een stukje terug en naar het juiste pad, waar wij linksaf moeten, een bruggetje over. In de verte zie ik onze plaaggeest, dat is de radiotoren van Haren. Waar je ook wandelt in de polder… altijd zie je deze toren. Ik probeer er een foto van te maken, maar voordat ik scherp heb gesteld… Knip gemaakt. Wat is dat nou weer…

Ik kwam van de week er al achter dat mijn camera op de raarste momenten een foto deed maken. Stond ik nog in te zoomen… Knip, knip en dat is erg lastig. Hoeveel foto’s ik vandaag wel niet weggegooid heb, echt niet normaal. Dit wil ik niet, dus maar eens kijken bij mijn instellingen. Waarschijnlijk heb ik iets aangeraakt wat niet de bedoeling is.

En ja hoor gevonden… De spraakbesturing stond aan en als ik, of mijn navigatie stem iets zei tijdens het inzoomen… Knip knip knip. Ik zeg tegen Tilly, “dat is handig, voortaan hoef ik maar knip te roepen en de foto is gemaakt.”

Natuurlijk wil ik haar dit demonstreren en roep ik “Knip”……… “Knip.” En toen heb ik hem maar uitgezet want er werd niets geknipt!!

Via een boerenland pad komen wij uit bij een mooi stukje natuurgebied, wat hemelsbreed maar 200 meter breed is. Hier steken we een sloot over en gaat het over een smal pad, en aan het eind klimmen wij via een stenen trap de Ravensteinse dijk op en slaan links af.

Ha Rianne hoor ik ineens roepen toen er twee fietsers tegemoet kwamen. En kwam ik zomaar Ilse tegen, een trouw volgster van Rianne Blogt. Meer wordt er ook niet gezegd en weg waren ze richting Ravenstein. Op de dijk en de ernaast gelegen Onderweg gaat het naar Megen waar wij rond het middaguur aankomen.

Een bezoek aan het Vestingstadje Megen is altijd de moeite waard, want er is heel veel te zien en te doen. Enkele Links om te onthouden zijn Gevangentoren Megen, Acropolis Zusters Clarissen, Broeder Evernarduskapel, Klooster Sint Anthonius van Padua.

Ook leuk om te lezen is dit Zitte gé ok op de Poort

Er is zoveel te fotograferen in deze oude straatjes, maar zo jammer dat er altijd wel auto’s staan en dat maakt het lastig, want die wil ik er niet op hebben.

Daarom zijn wij blij dat er één straatje bij is waar warempel geen auto te bekennen is. De Franciscanen broeders doen waarschijnlijk alles lopend of op de fiets, want het straatje langs het klooster is leeg.

Na Megen gaat het via de twee kilometer lange Ruistraat richting Dieden. Het is één lange straat met aan weerszijden hoge bomen, waar nog geen greintje groen en of bloesem te zien is. Aan het eind van Ruistraat gaat het linksaf,  en komen wij uit op de Maasdijk die wij nog kilometers zullen gaan volgen, al zal dat niet vandaag zijn.

Op het moment dat Tilly in de berm het talrijke koolzaad aan het fotograferen is, behoed ik haar voor een ramp zo kort voor haar Camino Portugues. Ik zie wat uit de flap van haar smartphone tussen het koolzaad vallen. Het blijken haar ov-kaart, bankpas en nog andere kaarten zijn, wat een geluk dat ik dat zag.

Als je het niet weet loop je hier aan de Kasteelgracht voorbij, en dat deden wij ook. De schatzoekers die wij met metaaldetectoren op het akkerland zien lopen, zijn hier beslist van op de hoogte, want waar moet je anders naar zoeken. Ik heb geen Kasteelgracht gezien maar het moet hier liggen. Het kasteel is al in 1875 gesloopt en dat is wel erg lang geleden.

In de verte zien wij al de kerk van Dieden al liggen, en daar weer achter ook de wieken van de Diedense Stella Polaris Stellingmolen. De molen is voor ons het eind van etappe 6.

De zesde etappe van Ons Kloosterpad zit er op. Wordt in juni vervolgd…

Ben je net als ik een Komoot gebruiker dan zijn al mijn wandelingen terug te vinden onder de naam Rikit. De Link is: https://www.komoot.nl/tour/741643341