Als je pas om 19:45 uur thuis bent, je tas nog moet uitpakken en al weer spullen klaar moet leggen voor de dag van morgen, blijft er maar weinig tijd over om te ontspannen.

Heel veel voor mijn Blog stond al klaar, alleen moet er dan nog een samenhangend verhaal van worden gemaakt. Maar om half elf was het gepost. Veel te laat natuurlijk, en niet veel later lag ik dan ook al op bed.

Ik heb redelijk geslapen en neem dezelfde trein als gisteren.

Ik ben 1 uur te vroeg op de Wedren, maar kan dan nog even in de relax stand. Koffie, boterham en mensen kijken, en als ik zin heb, een gesprek aanknopen. Vooral als je alleen loopt is dat leuk om te doen. Ook vanmorgen loop ik Joke uit Ootmarsum tegen het lijf, en wij gaan verder met het gesprek waar we gisteren gebleven waren.

En dan begint het te druppen, en als ik even later in de rij sta begint het iets harder te regenen.

Deze keer lukt het wel om de App te starten, en kan een hele schare volgers zien waar ik blijf op zo’n wandeldag… over privacy gesproken. Voor een gedeelte volgen wij in het begin weer dezelfde route als gisteren om Nijmegen uit te komen.

Ik haal de Hopman van gisteren in, en kan Jullie nu de enige echte Canadese Ranger hoed laten zien.

Onderweg worden wij door diverse mensen aangemoedigd, waarbij het opvalt dat de megafoon steeds meer gehanteerd wordt. Maar er zijn er die met alleen een bel je aandacht weten te trekken.

Het regenbuitje is maar van korte duur geweest, maar als je aan het wandelen bent en met een rugzak loopt, ga je niet even stoppen om je jas uit te doen. Dus wandel ik verder en begin nu behoorlijk te zweten. Het begint haast hetzelfde als gisteren te voelen toen ik oververhit was.

In de buitenwijken van Nijmegen haal ik  iemand in, waarvan ik denk” is dat nou Erik of is hij het niet.” Dus zeg ik… “haal ik nou Erik in.” En Erik beaamt dat hij de enige echte is. En zo is er weer genoeg gespreksstof. Onze gesprek eindigd als Erik bij een boerderij een beschuitje met aardbeien gaat eten. Ik loop nog een stukje verder en neem mijn pauze als ik bijna 8 km gelopen heb. Natuurlijk doe ik hier mijn jas uit.

Tilly legt net als gisteren de wandelaars van wandel vereniging in de watten. Daar ben ik naar onderweg en dat wordt mijn volgende stop. Zij heeft het adres doorgegeven, dus hoef ik alleen maar op te letten of ik de gele borden en vlaggen zie. Als ik in Mook kom, zie ik dat het nog 17,1 km is, en ik al 13 kilometer gewandeld heb.

Het wordt tijd dat het rustpunt van Nuland op daagt, want ik ben er nu wel aan toe aan toe. Toch duurt het nog 4 km voor ik er ben. Ook deze keer ontbreekt het mij aan niets en geniet van een Koffie, een broodje gehaktbal en een goed gevulde tomatensoep.

Terwijl ik daar zit begint het miezeren, en trek ik dus mijn regenjas aan en doe de regenhoes over mijn rugtas. En dan ga ik weer op pad.

Het gaat steeds harder regenen, het kopje gaat naar beneden en het is opletten dat je niemand op de hakken gaat staan. Iedereen wandelt zo in gedachten naar Groesbeek.

Het gaat steeds harder regenen, en als wij Groesbeek binnen wandelen, loop ik naar een overkapping bij een woning, en trek hier mijn regenbroek aan. Mij kan niets meer gebeuren… vanaf nu maak ik minder foto’s. In Groesbeek is het weer groot feest, en dan wacht de Zevenheuvelen weg.

Hier aan het begin van de weg worden er gekookte eieren, karnemelk en blokjes kaas uitgedeeld. Ik ga voor de karnemelk en een blokje kaas.

Jacqueline, een muziek maatje van mij staat elk jaar op dezelfde plek, en ook nu maak ik hier een korte pauze. Ze is heel verrast als ik ineens voor haar sta.. Normaal ga ik even zitten, maar daar is het nu te nat voor.

De meesten hebben toch wel regenkleding in de vorm van een poncho of iets dergelijks. Maar ik zie toch enkele wandelaars die er niet goed op voorbereid zijn, en zelfs zonder iets van bescherming lopen… dat kan nooit gezond zijn.

Die zeven heuvelen vallen best mee vandaag, maar ik moet er niet aan denken als je ze moet slechten met het weer van gisteren. Als wij Berg en Dal bereiken is het gedaan met de heuvels. Nu is het recht toe recht aan tot wij in Nijmegen zijn.

Die laatste kilometers zijn zoals altijd erg zwaar. Je verlangt maar naar dat eind, en dat komt maar niet. Maar ons wachten nog een paar buurten waar het altijd feest is, en die momenten slepen je er weer door heen.

In deze straat zie ik weer de man van vanmorgen met zijn bel. Hij heeft er duidelijk veel plezier in.

Mijn 4Daagse App geeft aan dat ik om 15:06 uur binnen zal zijn. Onderstaande foto maak ik om 14:48 uur, en iets voor drieën ben ik gescand, en ben ik officieel gefinisht.

En dan loop ik meteen door naar het NGS voor mijn massage. Binnen een half uur lig ik al bij Sten op de massage tafel, om mijn nog jonge beentjes te laten masseren. Het zit iets vaster als gisteren maar verder zijn er geen problemen.

Ik doe een droog t-shirt en droge sokken aan. Ik zou willen dat ik ook een droge broek bij mij had, want door het zweten in mijn regenbroek is ook die nat. Ik begeef mij op weg naar het station. Ik loop over de Ramblas waar het nu gezellig druk is, maar ik ga echt naar huis. Ik ben dat natte helemaal beu.

Op het station zie ik dat ik nog 4 minuten heb om mijn trein te halen. Uiteindelijk worden het 10 minuten… De conductrice zegt de de trein gereset moet worden, en dat ik even moet wachten tot dat dit gebeurt is. Anders gaan de deuren niet open, en kan ik niet mee. Ik loop even naar de machinist om verhaal te halen.

Om 17:00 uur ben ik thuis, en ga eerst mijn natte spullen uit mijn tas halen. Ik steek een gaskacheltje aan, zodat ik alles kan drogen.

Ik wil Jullie allemaal bedanken voor de meelevende reacties. Ik like ze wel maar kan ze nu niet beantwoorden.

Tot morgen voor Dag 4…