Bah Bah, wat hadden wij ons toch weer op de hals gehaald, om met Rianne de 4Daagse te gaan wandelen. Zij weet als geen ander hoe zij ons moet paaien… want zegt zij, dan zal ik Jullie elke dag goed verzorgen en in de watten leggen.

Nou daar hadden Kreun en ik (Steun) natuurlijk wel oren naar, en zo werden wij door die tante overgehaald om de 4Daagse mee te gaan lopen. En dat terwijl zij zelf helemaal niet van enthousiasme overliep van haar deelname, op de weg er naar toe.

“Kreun, gé kent da liedje toch wel.” Ons moeder zeej nog… Doe da nou nie…mar ze din da toch. Nou ja, gé kent da wel Kreun… Eigenwijs zegt ze dan, is ook wijs.

Dit wil ik ook nog even vertellen Kreun. Wij… Kreun en Steun en ons vrouwtje (Rianne dus) waren sinds de Camino de Francés gewend aan die wandelstokken. Daarmee hielden wij ons staande, en Rianne had dan extra steun voor haar Kreunvoet.

Maar nu moest het vrouwtje gaan oefenen zonder die stokken, want bij de 4Daagse mag je die niet gebruiken, omdat andere wandelaars er over zouden kunnen vallen.  “Anderen… Zij zelf zul je bedoelen Steun” …

Maar zonder viel haar vies tegen. “Dat klopt allemaal Steun, daar kan ik over mee praten. Want het probleem met mijn Kreunvoet was weer terug na een paar wandelingen.”

Ja dat weet ik nog Kreun, Jij kreunde er weer flink op los. En dan moesten wij nog aan die 4Daagse beginnen. Gelukkig ben ik er dan nog om Jou te Steunen. Begrijpelijk dat Rianne dan niet zo enthousiast was om aan deze 4Daagse te beginnen.

“En ze had er ook nog geeneens voor getraind Steun.” Jawel Kreun… Weet je nog die ene keer toen Rianne van Wijchen naar Ravenstein liep. Hemelsbreed maar 8 km, maar Rianne kreeg het voor elkaar om er 27 km van te maken. Dan spoor je toch niet of wel dan Kreun… “Haha Steun, nou zeg je wat. Zij was meteen genezen en heeft niet meer getraind gehad.”

Rianne is in de veronderstelling dat de kilometers die zij gelopen heeft op ‘Ons Kloosterpad’ genoeg zijn geweest. Bij elk klooster en kapelletje zat zij nog net niet op haar knieën… ze wilde wel maar kwam dan niet meer overeind.

Genoeg gepraat Kreun, zullen wij het eens over Dag 1 van deze 3Daagse hebben.

Dat was de Dag van Wijchen… Dat werd een hele hete dag waarin Rianne het heel erg zwaar had. Qua voetenwerk ging het toch best goed, want Jij ‘Kreun’ bent toch wel wat gewend. Pijntjes zijn er altijd wel met die rare Kromme tenen van Jou. En daarom doet Rianne speciaal voor Jou haar schoenen uit bij een pauze.

Zij had Tilly beloofd zich in te houden, en een normaal wandeltempo te wandelen. Kwam natuurlijk helemaal niets van terecht… Dat ligt niet aan haar natuurlijk, maar aan al die anderen die haar voor de voeten lopen, en die wil zij dan voorbij, en als zij die dan voorbij is, dan lopen er wel weer anderen in de weg. Hoe krijg je het toch bedacht…

Alleen als zij een gesprek aanknoopt onderweg houd zij wat in. Zo was er een leuk gesprek met Wim, de in Aalst geboren Belg. Rianne heeft namelijk op haar rugtas een badge zitten van Way of St James – Camino de Santiago.

Wim had dat gezien en spurtte achter Rianne aan, met de vraag of zij ook naar Santiago de Compostella was gelopen. Nou… Dan weten wij ‘Kreun en Steun’ het wel, dan heb je een gespreksonderwerp aangeboord waar ze maar niet over op kan houden . Zoiets kan dan uren duren.

Wim was een wandelende encyclopedie, die zijn eerste Camino in 2013 liep, en sindsdien dat nog een paar keer herhaald had. Zo sprak hij over mooie plaatsen op de ‘Primitivo en de Norte’. Kreun en ik keken elkaar (zover dat kan tijdens het wandelen) niets begrijpend aan. Maar Rianne wist waar Wim het over had, en dat is al heel wat.

Gelukkig maar dat Wim ook nog een wandelmaatje had, en hij het gesprek na 20 minuten moest afbreken. En ja… Dan gaat die turbo er weer op.

In Wijchen had Rianne nog steeds die wandel turbo er op zitten, en liep zij de ‘Comandohut’ van Eimar’s Korps Commando Troepen voorbij. Elk jaar wordt Rianne door Eimar uitgenodigd om op deze ideale plek te pauzeren. En elk jaar loopt zij er aan voorbij… veel te druk zegt zij dan.

En dat terwijl wij met zijn tweetjes, die stoere militaire kistjes wel zagen zitten, om er eens kennis mee te maken. Ons oog wil ook wel eens wat…

Maar bij vriendin Tilly stopte zij dan wel. Tilly is vrijwilligster bij Wandel Vereniging Nuland, en die stonden alle dagen met een verzorgingspost langs de route, en altijd op een punt zo 10 km voor de finish. En dat zijn altijd de zwaarste kilometers volgens Rianne, of je er nu vijftig of maar tien hoeft te lopen.

Na deze pauze en na Beuningen werd het erg zwaar, en zochten wij elk schaduwplekje zowat op. Koelen en dan weer verder. Wij waren veel later dan anders, en op de Waalkade kwamen dagjes mensen ons al tegemoet gelopen. Dat hadden Rianne, Kreun en ik (Steun) in 10 Vierdaagse ervaringen nog nooit meegemaakt.

En als je dan laat binnen bent, wordt alles laat… en dus ook laat bij de massage en daarom een wachttijd van twee uur. Kreun en ik vonden het niet erg… wij werden vrij gelaten en mochten rond kijken totdat Rianne gemasseerd was.

Ja en als Rianne dan op die tafel ligt, vertelt zij natuurlijk over de zwaarste kilometers van de Vierdaagse… Jaja dat verhaal kennen we onderhand wel. Hoe vaak heeft zij dat al niet verteld, want zegt ze, de zwaarste kilometers zijn die van de Wedren naar het station als je niet gemasseerd bent.

Om 19:45 uur waren wij pas weer thuis… en kregen wij van het andere vrouwtje in huis de opmerking, “OH komen Jullie ook nog een keer naar huis!!“ Oeijoei!!! Wijselijk hielden wij ons maar gedeisd…

En dan Dag 2… dat is de Dag van Groesbeek en gaat over de Zevenheuvelenweg. Dat was een regenachtige dag, maar gek genoeg, juist dan is zij in haar element. Als iedereen schuilt voor de regen, loopt Rianne lekker te zingen en vliegen de kilometers onder haar door. “I’m Singing in the Rain.”

Met regen komt Rianne altijd goed beslagen ten ijs, want standaard zit er in haar rugtas, een ‘Mac in a Sac’ regenjas en regenbroek. Lekker lichtgewicht spul en bewezen wind en waterdicht… Dus laat die regen maar komen en lekker plenzen. En dat deed het van twee kilometer voor Groesbeek tot aan de Wedren.

En weet je Kreun… als je loopt te zingen, dan vergeet je die pijntjes aan die rare voeten van Jou. Want zeg nou zelf… “Heb Jij ergens last van gehad?” Nou nee dat niet, op dat rare natte gevoel toen Rianne haar schoenen uit deed bij de massage. Er stond geen water in mijn schoen of zo, maar ze waren wel klammig.

De laatste dag van deze 3Daagse is De Dag van Cuijk. Wij vinden dat maar raar, want de 30km wandelaars komen helemaal niet in Cuijk. Maar Kreun en ik vinden dat prima hoor, en Rianne hebben wij er ook niet over horen klagen.

Maar ze liep wel te zeuren dat het niet lekker liep op vrijdag… En dat terwijl wij beiden… Kreun en Steun dus, flink aan de bak moesten.

En dat begon al meteen bij het vertrek vanaf de start locatie op de Wedren. Wij lopen dan over de Prins Bernhardstraat naar de Coehoornstraat, dat is nog allemaal twee baans. En als er dan een tienduizend wandelaars worden losgelaten stroopt het op, en lopen er ook wandelaars over het trottoir.

Van de Coehoorn gaat het over naar de Heijendaalseweg, en wordt het vierbaans, met fietsstroken en ook nog trottoir. De weg van begin tot eind zo’n 3,0 km lang, die in het begin wat hoger ligt en je dat hele wandellegioen voor je uit ziet wandelen. En allemaal mensen die Rianne dus voor de voeten lopen….

Een heel lang verhaal Kreun, en dat alleen maar om duidelijk te maken, dat als je Rianne niet voor de voeten loopt er geen centje pijn is. Snapte gé dan nog, dat ze elk jaar hier weer aan de start verschijnt om vier dagen te lopen mopperen, dat het niet lekker loopt.

Een ding weet ik zeker Kreun… en dat is dat wij blij zijn als wij samen met Rianne volgende week weer met Ons Kloosterpad verder kunnen gaan. En volgend jaar laten wij ons niet meer verleiden om met haar de 4Daagse te gaan wandelen. Wij hebben er geen zin meer in!!

Maar Rianne moet wel… nummer negen heeft zij nu, en het volgende is het Gouden kruis wat zij ook wil hebben. Maar op dat Gouden Kruis zit geen kroontje… die komt pas bij de elfde keer…

Houd het dan nooit op Steun?

Waarschijnlijk niet Kreun… snif snif