Het is eind februari en Tilly en ik gaan weer verder met ‘Ons Kloosterpad’. De bedoeling deze keer is om meerdere dagen achtereen te wandelen, en te overnachten bij Vrienden op de Fiets. Een jaar geleden begonnen wij met een enkele dag etappe. Ik ben daar niet zo’n voorstandster van, omdat je dan veel meer bezig bent met het heen en weer reizen naar je start – en eindpunt.

De weergoden beloven prachtig weer deze dagen, dus de regenkleding zit onder in mijn tas. Ik heb trouwens wel meer bij wat ik totaal niet nodig heb dezer dagen. Dat krijg je als je hetzelfde bij wil hebben als dat ik in Spanje ga wandelen.

Omdat wij vier dagen gaan wandelen wordt mijn Backpack weer ingepakt, want dan kan ik mijn hele hebben en houden meenemen. Dan kan ik weer aan het gewicht wennen en tevens probeer ik ook mijn kniebrace uit met het dragen van 10 kg op mijn rug. De wandeling vandaag is een korte, omdat ik voor de middag mijn stageleerlingen nog moet begeleiden.

Hans, de man van Tilly brengt ons naar Landhorst. Daar waren wij gebleven na etappe 11, en is via de ‘Midden Peelweg gemakkelijk te bereiken. De kerkklok slaat half een als wij ons op weg begeven, maar ver komen wij niet want eerst moet er een foto gemaakt worden met de Peelwerker van Landhorst in ons midden.

Wij wandelen van Landhorst naar Handel… niet zo heel ver, maar genoeg voor vandaag. Wat ik verwacht had gebeurt ook, het zijn saaie wegen en paden over het boerenland, en langs het Defensiekanaal. Niet zo heel interessant, maar soms moet je wel om van A naar B te komen. Er waait een schraal windje uit het oosten wat niet prettig aanvoelt, maar loop je langs een dijkje wat beschutting bied, dan zou je zo je jas uit willen doen. Want het beloofde zonnetje doet erg zijn best om ons te verwarmen, maar kan nog niet opboksen tegen die vervelende wind.

Eigenlijk al vanaf het begin voelt het goed aan met mijn kniebrace, dat geeft de burger moed. Totaal geen pijn of ongemak terwijl ik toch met 9 kilo bepakking loop. Wat een verschil met twee jaar geleden toen ik het ‘Marskramerpad’ liep, en na 200 meter al verging van de pijn. Twintig dagen lang slikte ik toen pijnstillers.

Wij zijn nog maar 1,5 kilometer verwijderd van ons onderkomen voor de nacht, als wij langs een mooie Groepsaccommodatie wandelen. “Hier zouden wij ook kunnen overnachten” zeg ik tegen Tilly. Maar dit is niet het adres waar ik gereserveerd heb. Iets verderop slaan wij linksaf een zandpad in, en in de verte zien wij kinderen spelen, waarvan wij vermoeden dat dit bij onze Groepsaccommodatie is.

Als lid van ‘Vrienden op de Fiets’ zijn wij hier ook welkom zag ik op VoF website, en betalen gewoon de ledenprijs van €25,00. Dat maakt wandelen in Nederland leuk als je voor zo’n prijsje kan overnachten.

Als ik mij aanmeld bij de receptie worden wij geheel niet verwacht, en ik heb de indruk dat ze ook geen plek voor ons hebben. Maar Tilly laat onze reservatie zien, en wordt er gauw een oplossing bedacht. En die is snel gevonden want ze hebben nog een ander huis beschikbaar 1,5 km verderop, waar ze ons met de auto naar toe brengen. Maar niet voordat wij een kopje koffie met een lekkere chocolade koek voorgeschoteld krijgen.

Het huis blijkt de Groepsaccommodatie te zijn waar wij een half uur geleden nog langs wandelde. Hier kunnen 16 personen logeren, maar wij hebben het helemaal voor ons alleen. Tilly slaapt op de klaproos kamer met hemelbed, en ik op een naamloze kamer.

Het eten bestellen wij bij Foodies in Handel, en voelen ons een beetje verloren aan een eettafel waar wij met veertienen aan kunnen zitten.

Morgenochtend worden wij met de auto opgehaald voor ons ontbijt, wat een service of niet dan… Na het ontbijt gaan wij dan verder met Dag 2, van onze wandel 4Daagse op ‘Ons Kloosterpad’.

Tot morgen.