Woensdag is eigenlijk mijn vaste wandeldag, maar omdat ik juist op woensdag voor mijn wiebeltand naar de tandarts moet is het een dagje opgeschoven. Het was trouwens op woensdag maar een miezerig grauw dagje, en dan zakt mijn humeur tot nul. Ideaal om mijn inkomstenbelasting te gaan invullen, want dat is de jaarlijkse plicht.

Dus ga voor de verandering op donderdag wandelen, en start mijn wandeling in het Brabantse Velp onder de rook van Grave. Gisteren gauw even een wandeling in elkaar gezet op Komoot. Niet te lang want vanmiddag heb ik weer andere afspraken staan. Dus vroeg op zodat ik rond half acht kan gaan wandelen. Ik start bij de kerk en natuurlijk sta ik weer te twijfelen of ik mijn shoftshell over mijn vest aan zal doen, want er is 19 graden voorspeld.

Maar daar is om 08:30 uur nog maar weinig van te merken, en er staat ook nog een windje. Dus gaat mijn jas aan en ga ik op weg richting Grave. De eerste twee  kilometer zijn nog bekend terrein, maar waar ik normaal linksaf ga richting het St Vincentius kerkje, ga ik nu rechtsaf en even verderop weer links. Hier wandel ik via een wandel en fietspad langs de stad grens van Grave.

Na een uurtje kom ik bij de Graafse Raam, die ik eerst op de rechteroever volg tot aan de brug. Daarna de brug over en aan de andere kant weer terug. Op bovenstaand routekaartje is dit goed te zien. Er staat een bankje heerlijk in de zon, ik ga er lekker zitten pauzeren en geniet van mijn boterhammen en thee. Voor de verandering een keer thee maar die smaakt toch anders, als je normaal koffie of chocolade melk er uit drinkt.

Na de Graafse Raam sla ik rechtsaf en steek de Rijksweg over, en daarna wandel ik naar de jachthaven. Hier was ik nog niet eerder… en op het moment dat de navigatie miep zegt dat ik rechtsaf moet, zie ik links een kanon dat richting de bruggen van Grave wijst. Ook is er een Oud Paters Kerkhof. Natuurlijk wandel ik daar heen voordat ik mijn weg vervolg.

De ene week is de andere niet… Was het vorige week een fluitje van een cent, en ging het wandelen vanzelf. Vandaag steekt mijn enkel, doet mijn wreef en middenvoet beentjes zeer en gaat het dus moeizaam. Het is kwart voor negen als ik door de oude straatjes van het centrum dwaal. Rond deze tijd is er nog niets open, een terrasje zou fijn zijn nu. Net nu ik een grote boodschap moet doen, ik kan het nog wel even volhouden. Maar ik moet toch echt maken dat ik in de bosjes kom…

Ik wandel over de Maaskade en langs de kanonnen, waar ik in mijn jeugd heel veel gespeeld heb. Mijn zus woonde iets verderop maar die huizen hebben ze vorig jaar afgebroken, ik kan hier ook niet verder want ze zijn er nog steeds aan het bouwen. Daarom wandel ik over de oliestraat richting het Sint Catharina Gasthuis, daarna links… nog even gauw een foto bij een ander kanon.

De weg oversteken… en eindelijk de bosjes bereikt, en gelukkig niemand anders te zien. Hé Hé dat lucht op. Het pad wat ik nu volg komt uit bij de Hampoort wat vroeger onderdeel was van de Zuiderwaterlinie.

Ik wandel om de Hampoort heen en laat Grave achter mij op het moment dat ik de Graafse Raam weer ga volgen richting Escharen. De paden zijn modderig maar goed te doen. Het eerste gedeelte is mij bekend, maar hoe verder ik richting Escharen kom hoe meer het een landschap wordt dat totaal veranderd is.

Hier is een geheel nieuw natuurgebied gecreëerd, wat nu nog wel heel erg nat op is op sommige plekken. Maar op het pad wat ik volg valt het wel mee. Het natuurgebied is zo nieuw dat het spiksplinternieuwe info bord nog niet voorzien is van informatie.

Als ik het natuurgebied en de Graafse Raam achter mij laat, steek ik bij restaurant De Brouwketel de doorgaande weg over, en wandel achter de Generaal de Bons kazerne door op weg naar het Landgoed Mariëndael.

Het is nog een kilometer of drie wandelen, maar elk bankje wat ik nu tegen kom is de mijne, zoals achter het ABC restaurant aan de rijksweg in Velp. Even zitten en dan weer verder. Ik moet de rijksweg over  steken bij de verkeerslichten, om bij het bos uit te komen van Mariëndaal. Recht over steken zou fijner zijn nu mijn enkel zeer doet.

Maar veiligheid boven alles, dus wandel ik 500 meter verder, parallel aan de rijksweg (Bossche Baan) op weg naar de verkeerslichten.

De wandeling gaat eigenlijk over twee Landgoederen,  zoals het kleine landgoed Lievendael en over statige beukenlanen van het landgoed Mariëndaal. Het landgoed Mariëndaal ligt in de directe omgeving van het voormalige jezuïetenklooster. Klooster Mariëndael. De paters moesten de ruimte hebben om te brevieren, de statige beukenlanen van het landgoed waren hiervoor zeer geschikt.

Ik denk dat het in de zomer en herfst hier prachtig wandelen is. Nu zijn de lange beukenlanen (1,4 km) vooral kaal en eigenlijk wel wat saai. Ik zie hier op de paden paaltjes met een rode bovenkant, en een plaatje met een voet en een sandaal. Wat zal de betekenis hiervan zijn vraag ik mij af. Dat zoeken we thuis op! …En? Met een knipoog naar de oorspronkelijke bewoners… de Jezuïeten, want die liepen op sandalen, hebben de initiatiefnemers deze wandelroute het “Zwietenpad” genoemd. Vrij door mij vertaald als Zweetvoetenpad…

Op weg naar mijn auto kom ik nog langs het oude klooster…

Klooster Mariëndaal was een noviciaat van jezuïeten waar priesterstudenten werden opgeleid. Jezuïeten zelf spreken niet van een klooster, maar van een huis, dus Huis Mariëndaal. In 1862 vestigde de jezuïeten zich hier vanuit Ravenstein. Het noviciaat was in 1865 klaar. Een eeuw later vertrokken ze en kwamen er mensen met een verstandelijke beperking wonen. Mariëndaal is nu een zorghotel geworden. 

Ik kom nog een keer terug als de beukenlanen vol in de bladeren zitten, en ook om Landgoed De Lievendael nog eens te bezoeken. Ik heb een belangrijk deel nu gemist als je onderstaand verhaal gelezen hebt.

Ik wandel nog langs De Poort van Velp. Twee mensfiguren, staande aan weerszijden van een open poort, die elkaar de hand reiken. Het beeld is gemaakt in opdracht van zorginstelling Dichterbij in Velp.

En dan ben ik terug bij de auto en heb heerlijk gewandeld, ondanks dat het vandaag niet zo lekker liep. Volgende week hoop ik weer verder te gaan met mijn Camino Brabant. Dus duimen maar voor droog weer, een zonnetje en 20 graden…