Na onze overnachting bij Jeanne het nichtje van Kitty, trekken wij weer verder. Het is erg stil op straat en dat is niet eens zo raar want Max moet rijden.

Wij wandelen naar de veerpont en steken daar de maas over om in Grubbenvorst uit te komen.

Hier komen wij in het land van de aspergeteelt. Hmm ook wel lekker om dat eens te gaan eten een dezer dagen, maar dan moeten we voortmaken want morgen is het onze laatste dag..

De kerk van Grubbenvorst bepaald het beeld aan de overkant.

Wij lopen dwars door het centrum van Grubbenvorst, en het komt mij hier heel erg bekend voor. Ik ben hier al eens eerder geweest, en ik weet ook meteen bij welke gelegenheid. Dat moet in 2003 zijn geweest met een motorzegening. Een evenement wat anno 2024 nog steeds bestaat.

Na de oude meisjesschool gaat het rechtsaf, en ja hoor daar gaan we weer want we zakken tot onze enkels in de modder.

Regelmatig worden wij voorbij gereden door MTB ers die de oranje pijlen volgen. Het is opletten geblazen want vaak is het pad te smal.

Dan wordt het gebied opener. Je komt langs de in Limburg onvermijdelijke kapelletjes en passeren Kasteel Kaldenbroek, een kasteelhoeve uit de 16de eeuw die op de monumentenlijst staat. Leuk om even het terrein op te lopen. Nu is het hernoemd tot Huys Kaldenbroeck en in het weekend is het terras open voor een kopje biologische koffie of een Indiase lassi – Indiase yoghurtdrank met kruiden, lezen wij.

Maar wij lopen door, zo lang zijn wij nog niet op pad en kregen bij Jeanne een ontbijt waar je U tegen zegt. Wij zitten nog vol…

Wij komen veel Pieterpad wandelaars tegen die vanmorgen allemaal gestart zijn in Swolgen, zij wandelen naar Venlo. Zij waarschuwen ons dat er verderop een mangrove bos is waar je niet doorheen kan, zoveel water staat er.

Ook op het Pieterpad bankje langs de route hebben ze het erover. Op deze plek hebben ze koffie en Limburgse vlaai, daar hebben wij wel zin in. Want al 4 dagen op pad zijn zonder een echte Limburgse vlaai, dat kan eigenlijk niet. Als wij af willen rekenen, willen ze een vrije gift… Op Donativo basis dus. Ik geef dan altijd iets extra’s, om dit soort initiatieven overeind te houden.

Omdat wij niet precies weten waar dat mangrove bos is, staan wij even te twijfelen… Bedoelen ze nou dit pad naar rechts waar wij niet in mogen, of is het nog een eindje verderop. Weet je wat… Wij proberen het gewoon…

Maar ver komen wij niet, ik denk dat het zelfs nog geen 50 meter is. Er staat zoveel water dat het niet verantwoord om verder te gaan. Wij lopen terug en vervolgen het pad rechtdoor. Het is een mooi verhard pad met links en rechts een prachtig waterrijk natuurgebied.

Aan het eind komt de alternatieve route en het pad door het mangrovebos weer bij elkaar. Wij steken een weg over en daar gaan wij weer blubberen over het pad. Ook hier is het weer prachtig met een soort van ponton in een meer, met een bankje er op. Hier nemen wij graag een korte pauze, maken een selfie en wandelen daarna over een vlonderpad weer verder.

Van een waterrijk gebied gaat het over naar een heidegebied. Het is werkelijk een prachtige etappe die wij maken vandaag, zoveel afwisseling. Het gaat ook lekker, veel beter als gisteren. Ik pauzeer om het uur en merk dat ik dit gewoon nodig heb. Die drie uur wandelen van de week naar Swalmen was gewoon een vergissing zullen we maar zeggen… Niet meer doen zullen Kreun en Steun zeker zeggen.

Wat Natalie en ik ook doen, is de tijd nemen voor een gesprek met mensen onderweg. Zo ook met een paar die op een bankje de wijde wereld in staren. Ik merk op wat een prachtig gebied dit toch is, en vraag of zij ook het Pieterpad lopen. Dat is niet het geval… Zij verblijven hier ergens in de buurt, en zijn een wandelroute aan het doen. Er ontstaat een fijn gesprek en voordat wij er erg in hebben zijn wij al weer een half uur verder. Even later nemen wij afscheid van Henk en Marjan, wat een aardig stel mensen vinden wij. Van deze gesprekken onderweg kan ik zo genieten, dit maakt wandelen leuk.

Wij laten het heidegebied achter ons en komen dan aan in Swolgen, en dat is het geboortedorp van mijn schoonvader. Wij besluiten hier een etappe biertje te drinken, en vragen naar de soep van de dag. Een aspergesoep met asperges van een boer uit het dorp. Een heel andere soep als die van Swalmen, maar ook weer heel lekker. Daar horen wij van de Truckrun die over een half uur door het dorp komt, maar daar kunnen wij niet op wachten.

Dus gaan wij verder, het is nog 8 km en gaan nu op weg naar het volgende dorp en dat is Tienray. Wij wandelen door een mooi stukje bos waar aan verschillende bomen een mooi gedicht hangt.

In Tienray zien wij in de verte bij de kerk een drukte van belang. Wij weten al meteen wat het is want hier gaat de Truckrun ook voorbij komen. Wij besluiten om even te blijven kijken, en omdat ik hier goede kennissen heb wonen bel ik die even op. Door Corona is het contact wat vervaagt en dat is heel jammer.

10 minuten later staan Nellie en Willem voor mijn neus, een hartelijke knuffel volgt. Wat leuk is dit… Nellie volgt na al die jaren nog steeds mijn Blog, en wist dat ik vandaag door Tienray zou komen, en had gehoopt dat wij elkaar zouden zien. Hoe leuk is dat, dat dit uitkomt.

Even kletsen… eigenlijk is het meer schreeuwen vanwege de herrie, daarna afscheid nemen en weer verder. Het volgende dorp is Meerlo. Daar wijken wij van de route af, want wij moeten naar Blitterswijk waar wij onze overnachting hebben bij Herberg Lambic.

Bij Herberg Lambic worden wij hartelijk verwelkomd door Tjarda die hier de scepter zwaait. Zij wijst ons de weg en wij kunnen vanavond mee eten. Dat is fijn want dan hoeven wij de deur niet meer uit.

Het was een prachtige dag.

Tot morgen…