Het is net zoiets als een Balboekje uit vroegere tijden. Daarin schreef een dame aan welke heer zij een dans had toegezegd. Nou… een balboekje heb ik niet, en natuurlijk net zo min een wandelboekje.

Maar het zou niet verkeerd zijn… omdat ik de laatste tijd nogal eens gevraagd wordt om mee te gaan wandelen. En dan het liefst een mooie wandeling, waar ik al eens over geschreven heb op mijn Blog. En dat zijn er nog al wat, alsmede het aantallen van vriendinnen… en vrienden die met mij mee willen.

Zo heb ik afgelopen week gewandeld met Aggie, Silvia, Natalie en natuurlijk Tilly. En in het wandel boekje op langere termijn, staan Ellen, s’Jacqueline, Luisa, Toon, Ruud ook nog te springen voor een wandeling.

Boven aan het lijstje van mooie wandelingen staat nog steeds de Meijerijse Landgoederen, maar dat is een wandeling van 17,9 km en voor sommigen is dat te lang, en er is geen horeca onderweg. Hij is wel in te korten naar 14,5 km, maar dan mis je mooie plekjes zoals de holle Boom.

Dus koos ik voor Aggi en Tilly het gebied van Waardenburg en Neerijnen uit, een van mijn laatste wandelingen. Het is een gebied waarin heel veel variaties te maken zijn, wat het voor mijzelf ook weer leuk maakt.

Dinsdag: Met Aggi ging ik vorige week dinsdag op pad, parkeerde achter de kasteeltuin van Neerijnen. Het was een warme en broeierige dag, en liepen de route richting Opijnen. Wij volgden een stuk van het Maarten van Rossumpad, die langs het kasteel loopt, en liepen veelvuldig op mooie paden met veel beschutting voor de zon.

Mooie punten in deze wandeling zijn in Neerijnen: Kasteel Neerijnen, Hervormde kerk, Neerijnse bossen.

In Waardenburg: Kasteel Waardenburg, Hervormde kerk, Natuurhistorisch Oermuseum.

Woensdag: Een dag later op woensdag ging ik met met Silvia op pad voor een Lunchwandeling. Gewoon in onze regio waar het ook heel leuk wandelen is. Ik kwam op plekken waar ik nog nooit geweest was, zoals bij Sterrenwacht Halley in Heesch.

Het was een snikhete dag met een strakblauwe lucht. Voor een Lunchwandeling ga je niet al te vroeg op pad, en dat was onze fout… Want nu liepen wij op het heetste moment van de dag blootgesteld aan die koperen ploert aan de hemel. Ik had een pad uitgestippeld langs De Grote wetering die ook langs de Sterrenwacht liep. Een lang smal pad van 2,5 kilometer richting Vinkel waar de lunch op ons stond te wachten.

Wat was ik blij dat de molen in zicht kwam, want dan was het niet ver meer. Bij de molen een dikke boom met een 360º bankje waar het heerlijk toeven was. Ik had een hoofd als vuur, ik moest echt afkoelen. Gelukkig bood de weg terug, na de lunch meer schaduw.

Zondag: Op zondag wandelde ik met Natalie door Het Groene Woud onder de rook van Boxtel. De start was in Liempde en zo wandelden wij richting het Buurtschap Kasteren, op weg naar het Natuurgebied De Geelders.

En dat heb ik geweten want hier was de Muggenplaag waar ik helemaal ben Lek gestoken… Voor de rest een prachtige wandeling door een mooie natuur. Ik had deze wandeling eerder gemaakt op 22 februari toen alles nog kaal was.

Hoe anders zag het er nu uit. Het trekpontje over de Dommel was gestremd, al waren wij daar al bijtijds voor gewaarschuwd. Maar wij zijn toch gaan kijken… je weet maar nooit. En ik wilde toch die kant op want anders kon ik Natalie de Duiventoren uit 1661 niet laten zien.

Het pontje lag aan de overkant maar er was geen kabel om het naar ons toe te trekken.
Dus moesten wij terug en op zoek naar een brug over de Dommel om zo terug naar Liempde te kunnen wandelen.. Het ging niet allemaal van een leien dakje maar het was een prachtige wandeldag.

Woensdag: En afgelopen woensdag was het weer tijd om met Tilly te gaan wandelen. Met haar wilde ik in de Uiterwaarden van Waardenburg gaan wandelen. Ik had weer een heel andere route uitgestippeld, zodat het ook voor mij aantrekkelijk bleef. Het was immers al de 4e keer dat ik hier wandelde in een nogal korte tijd.

De auto parkeerden wij weer op het parkeerterrein achter de Kasteeltuin. Maar nu wandelde ik voor de eerste keer een heel andere kant op richting het stroomhuis. Een karakteristiek pand met een monumentale en industriële uitstraling. Het Stroomhuis is een oud schakelstation van Nuon. maar nu in gebruik als centrum voor kunst, cultuur en landschap van het Rivierenland. Er leid een mooi pad naar toe, en er zoeft een ooievaar over. Natuurlijk ben ik te laat met mijn camera…

Het is nog niet open dus wandelen wij verder naar het Neerijnse bos. Ook hier weer andere paden uitgekozen. Voor Tilly maakt het niet uit want voor haar is alles nieuw.. Omdat ik niet voor een tweede keer lek gestoken wilde worden, had ik nu mijn vest aangedaan. Het kon al bijtijds uit want hier zijn geen muggen en de temperatuur gaat al weer boven de twintig graden.

Het pad door de uiterwaarden is een breed gemaaid pad, waar gelukkig geen loslopende runderen zijn. Als wij weer terug komen op de Waalbanddijk gaat het naar Kasteel Waardenburg. Hier staat een ooievaar op een poot, het landschap te overzien. Het bankje waar wij naar verlangden in de uiterwaarden, komen wij hier pas tegen.

Wij wandelen nog even langs ‘Villa Kakelbont’ en beëindigen onze wandeling in de Kasteeltuin van Neerijnen. Even heerlijk zitten en genieten van deze prachtige tuin. De rozen staan in bloei en zijn een lust voor het oog.

Komende zondag maak ik hier in de buurt even een Ommetje over het Land van Tosse. En woensdag een Klompenpad in Barneveld. En zo blijf ik lekker bezig want wandelen is gezond.