Na een korte break gaan wij weer verder met ‘Ons Kloosterpad’. Inmiddels aangekomen bij etappe 7 die verder gaat bij de Diedense molen, waar wij met etappe 6 vorige keer geëindigd zijn.

Voor een laatste keer maken wij gebruik van onze wegbreng service. Hans en Tilly halen mij om 08:00 uur en rijden dan naar Dieden. Vanaf nu zullen wij gebruik moeten maken van het openbaar vervoer onderweg.

Op maandagochtend is het heerlijk rustig wandelen over de dijk naar Ravenstein. In het weekend moet je hier niet zijn, maar nu is er nagenoeg geen verkeer.

Ik heb hier al verschillende keren gewandeld, maar dit is toch wel de mooiste tijd. Als je hier wandelt en alles is kaal, is het landschap erg eentonig. Maar nu hebben wij alles mee… Groene weides, de bomen al in het blad en schapen die hier door dijkbegrazing het onderhoud doen aan deze dijk.

Maar deze groep heeft er maar weinig zin in want ze liggen in het ochtend zonnetje te luieren. Ik vermoed dat ze hier klaar zijn, want het is al aardig kaal gevreten. Wat verder naar beneden ligt pas gemaaid gras, en is een boer het aan het omgooien. Wat ruikt dat toch heerlijk als het in de zon ligt te drogen.

Wij komen in Dieden de eerste horeca van de dag tegen, maar het is sowieso nog veel te vroeg en op maandag verwacht ik niet dat er iets open zal zijn. Er staat wel een oude ijsco kar maar hoe ik er ook in graai, er zit geen ijs in.

Tot aan het kerkje in Neerlangel blijven wij op de dijk. Bij de afslag staat een bankje en daar nemen wij een kleine pauze voordat wij verder gaan richting het Klooster Soeterbeeck wat gelegen is in het dorpje Deursen-Dennenburg.

In het straatje van de kerk zien wij een bloempot aan een boom bevestigd, en in de opening van de boom staat een Maria beeldje. Zou dit speciaal gemaakt zijn voor onze Kloosterwandeling? Als die bloempothouder er niet was geweest, waren wij Maria zeker voorbij gelopen,

Het ziet er kunstig gemaakt uit zo in deze boom spelonk, en is het toch een foto waard.

Vanaf het kerkje naar het Klooster van Soeterbeeck, lopen wij over een saaie twee kilometer lange polderweg. Even doorbijten dus, maar daarna weet ik... krijgen wij een mooi pad tot aan de achterkant van het station.

Hier staan ook twee leuke ezels die ik nog nooit fatsoenlijk op de foto heb weten te krijgen, maar deze keer heb ik geluk. Want nu staat er een aan de afrastering, en kan ik hem zelfs aaien. Of ie het leuk vind of niet weet ik niet want hij begint te balken i-a …i-a i-a …i-a

Via de Stationssingel en een bruggetje over de Slotgracht komen wij bij de Kasteelse Poort, en zo wandelen wij Ravenstein binnen. Wij wandelen langs de Sint-Lucia kerk en komen bij Hotel de Keurvorst. Je zou toch denken… Hotel…Gasten… Restaurant, dat moet toch open zijn. Juist ja, maar niet voor ons op maandag.

En daarom vervolgen wij onze route en komen langs het prachtige Protestantse Kerkje van Ravenstein. Via de Maasdijk verlaten wij Ravenstein, gaan nog even kijken bij het vroegere Veerhuis wat sinds 1 maart nu ‘Brass aan de Maas’ heet. Maar er valt niets te Brassen want ook hier is de horeca gesloten, dus zetelen wij ons op het terras en genieten wij van ons zelf meegebrachte eten.

Vanaf dit terras gaat het dik 4,0 kilometer over de Maasdijk. Je zou verwachten dat is saai en eentonig, maar Tilly en ik genieten van het heerlijke weer en de prachtige luchten. Bij het dorpje Neerloon maak ik een foto van de Sint Victorkerk en kijk of de ‘Loonse Schuur’ een thee en koffiehuis soms open is. Ik zeg maar niets meer…

Na die lange vier kilometers verlaten wij de Maasdijk en lopen via de brug naar Keent. Zo snijden wij een heel stuk af om via het Natuurgebied van Keent te lopen.

Bij deze brug staat een oorlogsmonument van het Vergeten Vliegveld.

Keent is een buurtschap behorende tot de Gemeente Oss, en het is de tweede keer dat ik hier kom. Het lijkt mij heerlijk wonen hier… een paar boerderijen en bijna geen verkeer.

Nadat we de Maasdijk een heel stuk hebben afgesneden, komen wij terug op de Maasdijk voor onze laatste paar kilometers, eerst Velp en dan naar Grave ons eindstation.

In de verte zie ik al de torenspits van het Emmausklooster liggen. Zouden wij de officiële etappes volgen, dan zou dit etappe 4 zijn. Ideaal als je deze wandeling in een keer zou doen, want hier kun je ook overnachten.

De laatste kilometers wegen altijd het zwaarst, en ook deze keer is dat niet anders. Deze laatste twee kilometer over de dijk pfff pfff, de koperen ploert is meedogenloos en telkens vragen wij ons af wanneer er een eind komt aan deze dijk. Maar dan eindelijk kunnen wij rechtsaf naar het ‘Marsstraatje’ richting het klooster.

Hier zijn Tilly en ik al vaker geweest en besluiten het rechts te laten liggen, en lopen naar de bankjes achter het Vincentiuskerkje. Nog een laatste pauze hier is geen straf, en is het heerlijk om even aan de koperen ploert te kunnen ontsnappen.

Onze laatste 1,5 kilometer gaat langs de Hertogswetering naar Grave, het eindstation van deze dag. Nog een laatste foto van het Redemptoristinnen Klooster, het voormalige klooster van de Rode nonnen.

Ik heb het zo gepland dat wij uit komen bij het busstation in Grave. En wij treffen het want onze bus komt al over vijf minuten, en brengt ons in 45 minuten naar huis. Het was een prachtige dag met goed gezelschap, ik ben blij dat Tilly er weer is. Volgende week gaan wij verder met etappe acht, die ons van Grave naar Beers brengt. Hemelsbreed is het maar 7 kilometer maar wij mogen er 17,7 km over doen.

Tot volgende week!!