Na het Blog Besluiteloos… dwalen mijn gedachten weer af naar mijn Camino Francés in 2019. En zo lees ik over de week dat ik na mijn rustdag in León ziek ben geworden. Niet ineens… maar het liep gewoon niet lekker.

Dag 28 Astorga – Rebanal del Camino 20,2 km. ( Vrijdag 27-09-2019 )

Omdat er hier geen ontbijt is ben ik om 07:00 uur al op pad.

Schuin tegenover is een hotel en daar neem ik mijn ontbijt, wat meestal bestaat uit tostado en marmelade. Misschien is dat wel beter voor mij, dan dat eeuwige chocolade broodje…

In het hotel zie ik een Duits echtpaar, die ik gisteren bij de Donativo tegen kwam. Daar stond hij te treuzelen, waarop ik tegen hem zei, dat het selfservice was. ” Gegen eine spende,” zei hij… Daarop nam hij maar iets uit zijn backpack… Pfff, wel in een duur hotel maar te beroerd om een kleine gift te geven.

In de hal van het hotel staan weer vele koffers klaar voor Jacotransport. Het is toch een hele logistieke onderneming, om alle koffers elke dag weer, naar het volgende adres te krijgen. Maar er zijn ook andere mogelijkheden, zoals gisteren de pelgrim die haar rolkoffer mee zeulde. Of vandaag een karretje, wat bevestigd zat aan zijn heup, met daarop de backpack van zijn vrouw.

Om 07:45 uur ga ik op pad en de route gaat nog even langs de mooi verlichte Kathedraal en het Bisschoppelijk paleis van Gaudi. Mooi om er nu een panorama foto van te maken, gevangen in één shot.

Ik heb een rustig Camino tempo gevonden, en het gaat weer bijna als van ouds.  Mijn voeten doen weer gewoon zeer, en Kreun en Steun moeten er weer uit als ik een terrasje pak. Het weeïge gevoel in mijn buik is ook nagenoeg weg. En ik heb weer ouderwets gejankt dat ik mijn Lief mis. Nooit langer als een week, en nu al 4,5 week..

Ik wil Jullie ook allemaal bedanken voor Jullie steun, zeker in de tijden dat het minder met mij gaat. En natuurlijk ook voor de vele reacties op mijn Reisblog, ik geniet er telkens weer van. Ik vind het leuk om Jullie mee te nemen op mijn reis…

Vanaf Astorga blijft het flauwtjes stijgen, je hebt er haast geen erg in. Toch gaat het van 873 meter naar 1152 meter. Ik heb ook een vijftal keren een rustpauze genomen, en dat beviel prima. Af en toe een praatje, met een Ier en met een Amerikaans echtpaar waarvan de man 79 jaar is. Als hij dit kan en ik blijf gezond, dan zie ik mij hier over twaalf jaar ook nog wel lopen. Een mooi vooruitzicht!!

En voor de rest alleen vandaag en ik vind het prima zo. Ik heb er immers voor gekozen om alleen op pad te zijn… niet altijd gemakkelijk maar het is goed zo.

De laatste kilometers waren natuurlijk weer zwaar, en om half drie kom ik in Rebanal del Camino, waar de tijd stil is blijven staan. Ik heb net als gisteren niets gereserveerd, maar heb wel van tevoren op Gronze.com gekeken wat voor accommodaties er zijn, in het plaatsje waar ik wil overnachten. Het moet tegenover de kerk zijn, dat is nogal gemakkelijk.

Ik heb een eigen kamer en als ik op het bed ga staan, kan ik door het dakraam naar buiten kijken. Mijn was kan ik hier laten doen, maar 15 euro vind ik afzetterij. Waarschijnlijk een prijs om de pelgrim te ontmoedigen, die hier zijn of haar was wil laten doen.

Dus de was stel ik maar uit tot morgen,, en ga met de beentjes omhoog totdat ik vanavond hier aan tafel kan gaan.

Terwijl ik lig te rusten wil ik ook mijn dag verslag maken op Reislogger, maar de Wifi is ronduit slecht te noemen. Ik heb sowieso geen goede verbinding met internet, om mijn foto’s te uploaden. Gelukkig is het toch weer gelukt om er iets van te maken…