De laatste tijd reis ik vaak met de trein naar een bepaald NS station, om vandaar een wandeling te starten. Ik plan dat zoals jullie weten op Komoot, en probeer het dan zo te plannen dat ik weer bij een ander NS station uit kom om weer terug te reizen. Soms lukt dat niet omdat dan de afstand te groot wordt, en moet ik eerst nog met de bus naar het station reizen.

Voor vandaag had ik in gedachten om mijn wandeling te combineren, met een bezoek aan Blog vriendin Neeltje van .Neeltje Leeft…. Google maps zegt 11 km, maar ik weet er op Komoot 21 km van te maken anders is het wel erg kort.

Om 06:20 uur stap ik op de trein naar Arnhem en start mijn wandeling op om 07:10 uur. Ik wil zo rond half een bij Neeltje zijn voor de Lunch, dus ik heb alle tijd. Ruimschoots denken jullie misschien maar als je foto’s wil maken en misschien nog wel vloggen, en om het uur een korte pauze haal ik het maar net.

Van het station gaat het via de kortste route naar de onderlangs, die parallel aan de Nederrijn loopt. Bij het ‘Market Garden Plantsoen’ sla ik rechtsaf en volg het pad linksaf omhoog… Pfff dat is meteen een gemeen kuiten bijtertje, dus gaat het voetje voor voetje.. Ik ben dan ook blij dat ik boven ben, sla linksaf en volg de rood witte bordjes van de LAW 4, het Maarten van Rossumpad.

Het belangrijkste is om de stad uit te komen, om dan lekker over bospaadjes te kunnen wandelen. En dat is als ik het spoorwegviaduct over ben… Hier moet ik linksaf en wandel over een mooi pad langs de Heijenoordseweg richting Mariëndaal. Als ik op Komoot een route plan, kijk ik altijd naar de rode stippen. Dit is een gemaakte highlight door een wandelaar of fietser. Is het interessant dan plan ik mijn route daar naar toe. Aan het eind buigt de weg naar rechts, en daar staat het bordje dat zegt dat ik hier linksaf moet.

Vanaf hier gaat het pas echt beginnen want hier kom ik op het Landgoed Mariëndaal en wandel ik door een prachtige landschap. Er zouden hier grote hoogteverschillen zijn maar ik kom ze niet tegen op mijn pad, maar vlak is het nou ook niet te noemen. Maar moet je toch eens kijken op de foto hieronder, op weg naar de Groene Bedstee wat voor een prachtig pad dit is. Van dit soort paden kan ik echt genieten.

In het filmpje heb ik het over het Marskramerpad maar ik ben helemaal abuis natuurlijk, ik bedoelde het Maarten van Rossumpad. Maar ik had beter nog even kunnen doorgaan met vloggen, want na 50 meter kwam ik al aan bij de De Groene Bedstee.. De tunnelvormige beukenhaag van ruim 300 meter lang is in 1865 aangelegd.

Hij werd vroeger door de dames van het landgoed gebruikt. Hier konden zij hun wandelingetje maken in de schaduw van het bladerdak, waardoor hun huid mooi blank bleef. Dat was destijds een teken van welvaart. Midden in de Bedstee, op de kruising, staat bij een bankje een lindeboom. De boom staat symbool voor de liefde!

Aan de binnenkant van de tunnel is het zo donker dat er nauwelijks blad groeit. De grillige takken van de beuken zijn daardoor goed te zien. In de haag nestelen veel vogels als winterkoning en fitis heb ik gelezen, maar zij schitteren door afwezigheid. Als ik de Bedstee achter mij gelaten heb ik al een uur gewandeld, en is het tijd om te ontbijten en dat doe ik bij het eerste bankje wat ik tegenkom. En dat staat bij een klein ven waar het heerlijk zitten is. Lekker even zitten en wat eten. Voor de verandering op deze lange wandeling heb ik ook koffie meegenomen. Zeker als je weet dat er op deze vroege ochtend nog niets open is.

Op de website van ‘Hondsdol’ lees ik dat op het landgoed je hond, vrijwel overal los mag rennen en ravotten. Op meerdere plaatsen kan hij heerlijk zwemmen en spetteren. En dat merk ik diverse malen… want de honden springen verderop in het water, om er dan recht voor mij uit te komen en zich lekker uitschudden… Ik maak mijn broodtrommeltje maar gauw dicht.

Na 10 minuten gaat het weer verder richting Oosterbeek en kom langs Huize Mariëndaal, ga ik onder het spoor door en kom bij een wegwijzer die mij de goede richting uit stuurt. En dat is richting de Utrechtseweg die ik even later oversteek, en nu een Boerenlandpad volg.

Het is vandaag de dag van de Zonnebloem want regelmatig zie ik ze links en rechts op mijn pad. Ze kunnen wel 3.0 meter hoog worden zoals bij mijn buurman, hier zijn ze een stuk kleiner maar staan wel in bloei en bij de buurman dan weer niet. Het pad volgt de spoorlijn tot het pad uit komt op de Benedendorpsweg in Oosterbeek, die ik een kilometer ga volgen.

Sla scherp linksaf zegt die Miep van Komoot… Het is een pad wat naar beneden loopt en heet Unksepad. Het loopt parallel aan de Benedendorpsweg, met dien verstanden dat dit pad loopt achter de huizen die aan de Benedendorpsweg liggen. Het is een 500 meter lang smal pad en ik tref het natuurlijk niet met de vele brandnetels die mijn blote benen proberen te prikken. Na 500 meter kom ik al weer op die Benedendorpsweg uit, en zie in de verte de Oude Kerk van Oosterbeek.

Hier heb ik al vaker gewandeld en loop om de kerk heen en ga 700 meter het Kerkpad volgen wat hier loopt. Het is werkelijk een prachtig pad wat gedeeltelijk over vlonders gaat, waar je moet uitkijken als het geregend heeft… maar daar is nu geen sprake van.

Aan het eind kom ik uit op de Veerweg, ga 2x rechts en sta weer op diezelfde Benedendorpsweg. Het is wel een weg die mij maar blijft achtervolgen, maar ik zal hem hebben… want na 80 meter sla ik linksaf en laat hem definitief achter mij. En dan gaat het weer verder want hier wandel ik gedeeltelijk over het Landgoed van De Hemelse Berg. Ik heb er 2 uurtjes opzitten dus tijd voor een pauze.

Ik voel dat ik iets in mijn schoenen heb zitten, dus spreid ik een vuilniszak uit en doe mijn schoenen uit. (De vuilniszak is niet voor het het vuil wat in mijn schoenen zit) Daarna inspecteer ik mijn schoenen van binnen, en ook mijn sokken. Er valt altijd wel iets in je schoenen als je door het bos loopt en ook nu is dat het geval. Ondertussen eet ik mijn appeltje… 10 minuutjes niet langer en dan weer verder. Ik zit nog steeds op schema.

Ik volg nu de Zilverbergroute en kom weer over brede paden, maar laat de Zilverberg links liggen. Op naar Wolfheze, en zo kom ik dichter bij mijn einddoel. Tot nu toe ben ik heel erg tevreden over mijn geplande route want dat is toch altijd maar weer afwachten. Na het Zilverberg gedeelte kom ik weer bij de Utrechtseweg die ik voor de 2e keer oversteek, en nu gaat het over een heel lang pad wat ik volg tot in Wolfheze.

Ik kom een oudere dame tegen die aan het hardlopen is, en van haar hoor ik dat het vandaag erg druk is met wandelaars. Ik zelf vind het wel mee vallen maar als zij normaal niemand hier tegen komt, dan is het nu met ons tweeën hier wel druk.

Als ik het dorp Wolfheze… binnen wandel valt het mij op dat het hier wemelt van gebouwen, die duiden op allerlei Zorg voorzieningen. Ik wandel verder en verwacht dat er bij de kerk wel een bankje zal staan, waar ik een laatste pauze kan nemen. Vanaf hier is het nog 7,0 km naar Neeltje in Heelsum.

Tijdens mijn pauze komen er twee jonge mannen voorbij fietsen. Zij stoppen bij mijn bankje… “Mevrouw bent U aan het wandelen?” Waarop ik antwoord, “Ja ik wandel van station Arnhem naar Heelsum.” Zij, “helemaal alleen?” Ik… “Ja. helemaal alleen” Zij… “Zo zo, wij zijn aan het fietsen.” En weg zijn ze, en ik roep ze nog na dat het hier zo mooi is, en dat het mijn eerste keer is dat ik hier kom… “Eens is de eerste keer mevrouw, veel plezier.”

En zo wandel ik verder door dit dorp. Misschien wel leuk om een volgende keer vanaf hier een wandeling te plannen. Wolfheze heeft een treinstation, dat komt mooi uit😊…

Het lijkt voor mij één groot park, en zo houd ik bij de hoofdstraat links aan. Maar welke straat ik ook kies… Ze heten allemaal Wolfheze. Ik wandel over de Wolfheze nog steeds langs allerlei Zorg voorzieningen, en aan de rand van het dorp gaat het over in een bospad. Kom langs een tuinderij en lees dat ze ook thee schenken, maar niet op woensdag en dat is het vandaag.

Ik heb mijn navigatie op Live Tracking gezet zodat Neeltje precies weet waar ik ben. Zij kent deze omgeving als haar broekzak, en ik verwacht dat ze mij op het pad ergens wel tegemoet zal komen als ik bijna in Heelsum ben.

Ik zit nog steeds op het ‘Veluws Zwerfpad’ en blijf dat volgen tot ik bijna in Heelsum ben. De koperen ploert ploert is behoorlijk in kracht toegenomen, net nu ik het bos achter mij heb gelaten en in een open gebied terecht ben gekomen van de Renkumse Heide. Maar tref het gelukkig als er iets verderop een bomen passage is waar mijn pad… al is het maar voor even, onderdoor loopt.

En dan begin ik aan het laatste stuk, een 1,5 kilometer lang fietspad wat de Wijde Veldweg heet en hoofdzakelijk in de zon ligt. Mijn liter water is al op en dus tijd voor de volgende fles, want met dit weer moet je blijven drinken anders ga ik het niet redden. Dus bij de eerste de beste schaduwplek mijn drinksysteem weer aangevuld met een volle fles, het is dorstig weer.

Het is druk op het fietspad dus je moet blijven opletten, ik kijk dan ook regelmatig even om. Het alternatief is lopen op het zandpad wat er naast ligt. Als ik op het punt ben waar de ‘Nieuwe Renkumse Heide’ begint, sla ik linksaf. Voor eventjes heb ik weer schaduw en zie dat de heide al in bloei komt.

Er volgt een mooi slingerpad over de hei en in de verte zie ik een rode stip aan komen, waarvan ik vermoed dat het Neeltje is die mij tegemoet komt lopen. Zij had mij natuurlijk met de Live Tracking al veel eerder in de smiezen en maakt van mij een foto dat ik er aan kom.

Een hartelijke begroeting met een dikke knuffel hoort daarbij, en samen lopen wij de 1,5 km naar haar huis waar ik precies om half een ben. Dat heb ik goed uitgekiend.

Ik ben ook blij dat ik er ben en doe dan ook meteen mijn schoenen uit. Ik voel mij hier altijd thuis, en loop meteen door naar de tuin waar het heerlijk toeven is. Lekker zitten met mijn voeten op een andere stoel, terwijl de koffie wordt geserveerd dat is voor mij genieten.

Neeltje had gevraagd of ik ook wilde lunchen en daar zeg ik nooit geen nee tegen, temeer omdat Neeltje heerlijk kan koken. Als Lunch heeft ze een heerlijke koolhydraat arme salade gemaakt, en ik geniet er van. Voor mij heeft ze er een lekker stokbrood bij gedaan.

Omdat ik ook weer op een Christelijke tijd thuis wil zijn, kan ik niet zo heel lang blijven en brengt zij mij naar de bushalte waar de bus van 14:00 uur mij terug brengt naar het NS station in Arnhem. Zoals zo vaak rijd de trein net voor mijn neus weg, maar om half vier ben ik thuis en heb met de wandelingen van en naar het station in Oss, toch weer 23 km gelopen vandaag. Het was een mooie dag!!

Over iets meer dan een maand gaan Neeltje en ik een dagje op pad. Den Bosch onveilig maken … Bossche bollen en een boottocht over de Binnendieze van Jeroen Bosch… Voor de rest zien we het wel. Heb er nu al zin in.

Heb je interesse in deze wandeling? Op Komoot vind je hem bij Rikit onder NS station Arnhem naar Heelsum.